A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q
235
fitrətində idi. O, öz emosi‑
yalarını gizli saxlamağı ba‑
carmırdı. Qəlbindəkilər
dilinin ucunda idi. Bütün
sözləri ürəkdən gəlirdi.
Bütün hərəkətlərində o, id‑
diasızlıq, ucalıq və müdrik‑
lik nümunəsi idi. O, özünü
sözün yaxşı mənasında
gözə soxmağı ağlına belə
gətir məzdi. Onun danışıq
tərzində, intonasiyasında,
sir‑sifətində, jestlərində heç
bir sünilik yox idi. Bütün
danışıqları,
müraciətləri onun içindən, saf qəlbindən gəlirdi.
Ülviyyət, qüdriyyət, elm, ürfan, fəal ictimai xidmət üçün do‑
ğulmuş bu insan geniş erudisiyasının, parlaq zəkasının özəl‑
liklərini, zəngin mənəviyyatının təkrarolun
mazlığını
sadalamaq, mahiyyətini olduğu kimi aşkarlamaq mümkün
deyil. Ancaq onu qətiyyətlə deyə bilərəm ki, intəhasız
elmi və
mənəvi potensialını gerçəkləşdirməyə, öz doğmalarını ürək‑
dən sevindirməyə, ona olan ümidləri doğrultmağa fələk, acı
tale İbrahimə imkan vermədi.
Alicənab təbiətli İbrahim qısa ömrü boyu daha çox yaxşılıq
etmək, daha çox savab qazanmaq arzuları ilə yaşamışdır. Onun
varlığındakı bu gözəl, bu yüksək insani keyfiyyətlər çox
güman ki, soykökündən, ata‑anasından, qandan‑candan gəlmə
idi:
gəldikcə gəlirdi, gətirdikcə daha da zənginləşirdi.
İbrahim ağrısı ruh ağrısı, könül ağrısıdır, qəlb sızıltısıdır. Bu
ağrı, bu sızıltı heç bir söz qəlbinə sığışmır. Bu sızıltıdan danış‑
dıqca ağrı üstünə yeni ağrılar gəlir.
A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q
236
Coşur kədərim, qəmim,
Saya gəlmir ələmim,
İbrahimdən yazanda
Nalə çəkir qələmim
Bu sitəm sinə dağlar,
Dil ağlar, ağız ağlar,
Qələm “İbrahim”yazsa
Qarşımda kağız ağlar
Dərdim alov, qor oldu,
Xatirələr nur oldu,
İbrahimi almaqla
Ölüm də məşhur oldu
Yalan dünya, yalan dünya
Şahmar kimi çalan dünya
Oğul verib sevindirən
Verdiyini alan dünya
Neçə baxtı qara var,
Neçə bağrı para var
İbrahim itirənin
Canında min yara var
Ağbabamız dağ yeri
Qara baxtın ağ yeri,
Oğul dağı çəkilib
Var sinəmdə dağ yeri
A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q
237
Dostları ilə paylaş: