Kirish. Fenomen -
yunoncha so‘zdan olingan bo‘lib, “ko‘rsataman” debgan ma’noni
anglatadi. Kundalik hayotda esa bu atama kamdan-
kam kuzatiladigan g‘ayrioddiy
hodisani
anglatadi. Mazkur atamani zamonaviy falsafaga Immanuel Kant kiritgan. G
ʻ
ayrioddiy, kamdan-
kam bo
ʻ
ladigan hodisa, fakt; his-tuyg
ʻ
u tajribasi bilan payqaladigan hodisani anglatuvchi
falsafiy tushuncha fenomen - atamasini Aristotel "ko
ʻ
rinuvchi", "tuyuluvchi" ma
ʼ
nosida
ishlatgan. Leybnits esa bu so
ʻ
zni tajribadan ma
ʼ
lum bo
ʻ
lgan dalillarga nisbatan qo
ʻ
llagan. I.
Kant “Fenomen” tushunchasi yordamida
mohiyatni hodisadan keskin ajratishga uringan va
hodisani bilish mumkin, mohiyatni esa bilish mumkin emas deb hisoblagan.
Psixologiya fani
zamonaviy ta’limotga asoslangan holda insonl
arning shaxslarini tarkib topishiga uchta
omilning o’rni juda ham bog’
liqligini dalil isboti bilan izohlab u haqida tushunchalar beradi.
Masalan birinchisini oladigan bo’lsak, unda insonlarning tug’ulib voyaga yetadigan
ijtimoiylashuv muxitning ta’sirlari
tushunilsa ikkinchisida esa odamga uzoq vaqt davomida
muntazam beri
lib kelayotgan ta’lim
-
tarbiyaning ta’siri hisoblananadi. Uchunchisida esa
insonlarga tug’ma ravishda berilayotgan xususiyatlar ta’siri hisoblanadi. J.Piajening fikricha
bolaning va ma
ktab o‘quvchilaring aqliy o‘sishi o‘zining ichki qonunlari aosida rivoj
lana borib
sifat jihatdan o‘ziga hos bir qator genetik bosqichlarni bosib o‘tadi Talim esa aqliy jarayon
sifatida bir qator tezlanishlarga yoki sekinlashtirishga qobildir lekin, bu aqliy jihatdan yetilish
jarayoniga hech qanday jiddiy ta’sir ko‘rsata olmaydi.Bundan ko‘rinib turibdiki ta’lim
rivojlanish maqsadlariga bo‘ysinishi kerak. Misol qilib oladigan bo‘lsak bolalarning mantiqyi
tafakkuri yechilmay turub uni mantiqiy fikr mulohazalar qilishi foydasiz hisoblanadi.
L.S.Vigotiskining psixologiyada kiritgan psixik rivojlanishinin geng yaqin zonasi tushunchasi
muhim ahamiyatga ega. Buning asl mohiyatlari esa mustaqil faoliyat katta bolalar bilan
hamkorlikda uning rahbarligida amalga oshirish tushuniladi.
Biz bilamizki har bir inson o’ziga hos o‘zgacha hiso
blanadi. Boshqalardan aynan
boshqalarnikini takrorlamaydigan ijtimoiy muhitda, jamiyatdagi konkret ijtimoiy munosabati,
ma’lum oila, jamiyat, odamlar orasida yashab o’zgaradi va ijtimo
iy munosabati shakillana
boshlaydi. Shaxsning mohiyati o’z tabiatiga ni
sbatan turli hildagi harakterlarga ega
insonlardir. Shaxsdan barcha psixologik xususiyatlarni ijodiy faolligini rivojlantirish
mobaynida uning atrofidagi ijtimoiy muhiti ham jamiyat hisoblanadi. Insonlarning shaxslari
salbiy ijtimoiy taraqqiyaotda bo‘lib
uning ijtimoiy turmushi bilan belgilanadi. Huddi shunday
ma’noda shaxsning taraqqiyoti insonlar bilan bo’layotgan munosabatlarida yuzaga keladigan
ijtimoiy munosabati va tarbiyasi egallash jaryonidan iboratdir. Albatta bunday natijalarda
insonlarning psixologik xususiyalari va axloqiy fazilatlari harakterlari, irodaviy qiziqishlari,
dunyoqarashi
o‘zgarib boraveradi. Ma’lum darajadagi maqasdga qaratilayotgan ta’lim va
tarbiyaning azalda
n beriliayotgan genetik jihatdan qat’iy belgilanayotgan nimanidir namo
yon
qilishi uchun insonlarning sharoitiga bog‘liq bo‘lib qolmay balki insonlarning psixik
xususiyatlarini tarkib toptiradi. Bu borada insonlarni birinchidan muhit ta’siri ostida passi
v