Shu tariqa, ierarxik tarmoqda tugunlar birdek emas. Birinchidan, ma’lumotlarni agregirlash marshrutizatorlarda yuz beradi, ikkinchidan, agregirlangan ma’lumotlarni uzatish faqat marshrutizatorlarda bajariladi. Shu bilan, marshrutizatorlarni doimiy ravishda ishlatish mumkin bo‘lganlikdan, uzatishning to‘xtab qolish holatlari minimallashadi. Paketlarning bir biriga qarama qarshi kelishi, ssilkalarni yaratishning markazlashtirilgan uslubiga ko‘ra yuz bermaydi. Lekin bunday marshrutizasiya ma’lumotlarni uzatishning samarali yo‘lini taqdim etmaydi. Shu bilan birga, marshrutizator vazifasini bajaradigan, sensor tugun, ancha ko‘p energiyani sarflaydi, va bu o‘ndagi batareyaning tezda sarflanishiga olib keladi. Shu bilan birga, energiyaning katta miqdoriga ega va kuchli hisoblash imkoniyatiga ega, fizik ajratilgan sensorlarni marshrutizator sifatida qo‘llaydigan arxitekturalar ham mavjud, ammo ushbu usul tor ma’nodagi ilovalar uchun qo‘llaniladi. Klaster marshrutizatorlari ma’lumotlarni bir biriga uzatadi, natijada, ma’lumotlar koordinatorga uzatiladi. Koordinator IP-tarmoq bilan aloqada bo‘ladi, va ma’lumotlar oqirgi bor qayta ishlanishi uchun unga yo‘naltiriladi. Har bir tarmoqda, koordinator sifatida ishlash uchun kamida bitta butun FFD funksional qurilmasi bo‘lishi kerak.
SST tipik arxitekturalari va topologiyalari
Yana bir rangli yacheykali tarmoqlarni yaratish ham mumkin (25.2-rasm). Bunday tarmoqlarda har bir sensor tugunning funksional imkoniyatlari birdek. Yacheykali topologiya tarmoqlarning o‘zini o‘zi yaratish va o‘zini o‘zi qayta tiklash imkoniyati, tuzilishdagi seknsorlar qismi ishdan chiqsa tarmoqning yangi tuzilishini spontan tarzda yaratish imkonini beradi. Aniqrog‘i, har qayday holatda, barcha ma’lumotlarni qabul qiladigan va qayta ishlaydigan, markaziy funksional koordinator tugun, yoki ma’lumotlarni tashqi tugunga qayta ishlash uchun uzatishga beradigan shlyuz zarur. Spontan yaratiladigan tarmoqlarni AdHoc nomi bilan yuritadi, va bu termin «aniq holat uchun» ma’nosini beradi.
