Kuran-ı Kerim

26-ŞUARA:

1- Tâ, Sîn, Mîm.

2- Bunlar sana apaçık kitabın âyetleridir.

3- (Resulüm!) Onlar iman etmiyorlar diye adeta kendine

kıyacaksın!

4- Biz dilersek onların üzerlerine gökten bir âyet (mucize)

indiririz de, ona boyunları eğilekalır.

5- Bununla beraber kendilerine O Rahmân'dan yeni bir

öğüt gelmeyedursun, ille ondan yüz çevirirler.

6- Üstelik (ona) "yalandır" dediler; fakat onlara alay edip

durdukları şeyin haberleri yakında gelecektir.

7- Yeryüzüne bir bakmadılar mı? Biz orada her güzel

çiftten nice bitkiler yetiştirmişiz.

8- Şüphesiz ki bunda mutlak bir âyet (nişane) vardır; ama

onların çoğu iman etmezler.

9- Ve şüphe yok ki Rabbin, galip ve engin merhamet

sahibidir.

10- Bir vakit de Rabbin, Musa'ya nida edip "Git o zalim

kavme" dedi.

11- "Firavun kavmine, hâlâ sakınmayacaklar mı?"

12- (Musa) şöyle seslendi: "Ya Rab! Doğrusu ben korkarım

ki beni yalancı sayarlar."

13- "Ve göğsüm daralır, dilim dönmez, onun için Harun'a

da elçilik ver."

14- "Hem onların bana isnad ettikleri bir suç var. Ondan

dolayı korkarım ki, hemen beni öldürürler."

---

15- (Allah): "Hayır hayır" buyurdu, "haydi ikiniz

âyetlerimizle (mucizelerimizle) gidin. Şüphesiz ki, biz sizinle

beraberiz. (Onları) işitiyoruz."

16- "Haydin Firavun'a gidin de deyin ki: İnan biz,

âlemlerin Rabbinin elçisiyiz.

17- İsrail oğullarını bizimle beraber gönder."

18- "Â, dedi, biz seni çocukken himayemize alıp

büyütmedik mi? Hayatının bir çok yıllarını aramızda

geçirmedin mi?"

19- "Sonunda o yaptığın (kötü) işi de yaptın. Sen

nankörün birisin!"

20- Musa, "Ben, dedi, o işi o anda yaptım ki

şaşkınlardandım."

21- "Sizden korkunca da hemen aranızdan kaçtım. Sonra

Rabbim bana hikmet bahşetti ve beni peygamberlerden

kıldı."

22- "O başıma kaktığın nimet de (aslında) İsrail oğullarını

kendine köle edinmiş olmandır. "

23- Firavun şöyle dedi: "Âlemlerin Rabbi dediğin nedir

ki?"

24- Musa cevap olarak: "Eğer işin gerçeğini düşünüp

anlayan kişiler olsanız (itiraf edersiniz ki) O, göklerin, yerin

ve ikisi arasında bulunan her şeyin Rabbi'dir."

25- (Firavun) etrafında bulunanlara: "İşitmiyor musunuz?"

dedi.

26- Musa dedi ki: "O sizin de Rabbiniz, daha önce ki

atalarınızın da Rabbidir."

27- (Firavun): "Size gönderilen bu elçiniz mutlaka delidir"

dedi.

28- Musa devamla şöyle söyledi: "Şayet aklınızı

kullansanız (anlarsınız ki), O, doğunun, batının ve ikisinin

arasında bulunanların Rabbidir."

29- Firavun: "Benden başkasını ilâh tutarsan, andolsun ki

seni zindana kapatılmışlardan ederim" dedi.

30- Musa sordu: "Sana apaçık bir şey getirmiş olsam da

mı?"

---

31- Firavun: "Haydi getir onu bakayım, doğrulardan isen"

dedi.

32- Bunun üzerine Musa asâsını bırakıverdi; apaçık bir

ejderha oluverdi.

33- Elini de (koynundan) çekti çıkardı; bakanlara

bembeyaz (görünen, nur saçan bir şey) oluverdi.

34- Firavun çevresinde bulunan ileri gelenlere: "Bu dedi,

herhalde çok bilgili bir sihirbaz!"

35- "Sizi sihriyle yurdunuzdan çıkarmak istiyor. Şimdi ne

buyurursunuz?"

36- Dediler ki: "Bunu ve kardeşini eğle, şehirlere de

toplayıcılar gönder."

37- "Bütün bilgiç sihirbazları sana getirsinler."

38- Böylece, sihirbazlar belli bir günün tayin edilen

vaktinde bir araya getirildi.

39- Halka, "Siz de toplanıyor musunuz? (Haydi çabuk

olun)" denildi.

40- "Üstün gelirlerse herhalde sihirbazlara uyarız" dediler.

41- Sihirbazlar geldiklerinde Firavun'a "Şayet biz üstün

gelirsek, muhakkak bize bir ücret vardır, değil mi?" dediler.

42- Firavun cevaben: "Evet, o takdirde hiç şüphe

etmeyin, gözde kimselerden olacaksınız" dedi.

43- Musa onlara "Atın, ne atacaksanız" dedi.

44- Bunun üzerine iplerini ve değneklerini attılar ve

"Firavun'un kudreti hakkı için şüphesiz elbette bizler galip

geleceğiz" dediler.

45- Ardından Musa asâsını attı; bir de ne görsünler,

onların uydurduklarını yutuyor!

46- Sihirbazlar derhal secdeye kapandılar.

47- "İman ettik, dediler, Âlemlerin Rabbine "

48- "Musa ve Harun'un Rabbine!"

49- Firavun (kızgınlık içinde) dedi ki: "Ben size izin

vermeden O'na iman ettiniz ha! Anlaşıldı ki o size sihri

öğreten büyüğünüzmüş! Ama şimdi bileceksiniz: Andolsun,

ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama ke stireceğim, hepinizi

çarmıha gerdireceğim!"

---

50- "Zararı yok dediler nasıl olsa biz Rabbimize

döneceğiz."

51- "Herhalde biz müminlerin evveli olduğumuzdan

dolayı, Rabbimizin bize mağfiret buyuracağını ümit ederiz"

52- Biz, Musa'ya: "Kullarımı geceleyin yola çıkar, çünkü

takip edileceksiniz" diye vahyettik.

53- Firavun da şehirlere (asker) toplayıcılar gönderdi:

54- "Esasen bunlar, sayıları azar azar, bölük pörçük bir

cemaattır."

55- "(Böyle iken) hakkımızda çok gayz (öfke) besliyorlar. "

56- "Biz ise, elbette uyanık (ve tekvücut) bir cemaatız."

(diyor ve dedirtiyordu.)

57- Ama (sonunda) biz, onları (Firavun ve kavmini)

bahçelerden, pınarlardan,

58- Hazinelerden ve şerefli makamlardan çıkardık.

59- Ve onlara İsrail oğullarını mirasçı yaptık.

60- Derken (Firavun ve adamları) güneş doğmuştu ki,

onların ardına düştüler.

61- İki topluluk birbirini görünce, Musa'nın adamları

"Eyvah, yakalandık! dediler.

62- Musa: "Hayır, aslâ! dedi, Rabbim şüphesiz benimledir,

bana yolunu gösterecektir."

63- Bunun üzerine Musa'ya "Vur asân ile denize" diye

vahyettik; vurunca bir infilak etti, her bölük koca bir dağ gibi

oluverdi,

64- Ötekilerini de buraya yanaştırıvermiştik.

65- Musa ve beraberindekilerin hepsini kurtardık,

66- Sonra da ötekileri suda boğduk.

67- Şüphesiz bunda bir âyet (ibret) vardır; ama çokları

iman etmiş değillerdir.

68- Ve şüphesiz, işte o Rabbin, mutlak galip ve engin

merhamet sahibidir.

69- (Resulüm!) onlara İbrahim'in kıssasını da naklet.

70- Hani o, babasına ve kavmine, "Neye tapıyorsunuz?"

demişti.

---

71- "Birtakım putlara taparız da onlar sayesinde

toplanırız" dediler.

72- İbrahim "Peki, dedi, yalvardığınızda onlar sizi

işitiyorlar mı?"

73- "Veya size fayda veya zararları olur mu?"

74- "Yok, dediler, ama biz babalarımızı böyle yapar

bulduk."

75-76- İbrahim dedi ki: "İyi ama, ister sizin, ister önceki

atalarınızın olsun, neye taptığınızı (biraz olsun) düşündünüz

mü?"

77- "Hep onlar benim düşmanımdır; ancak âlemlerin

Rabbi (benim dostumdur)"

78- "O ki, beni yaratan ve bana doğru yolu gösterendir,"

79- "Beni yediren, içirendir,"

80- "Hastalandığım zaman bana O, şifâ verir."

81- "O ki, benim canımı alacak, sonra diriltecektir. "

82- "Ve hesap günü, hatamı bağışlayacağını

umduğumdur."

83- "Ya Rab! Bana hikmet (hüküm) ver ve beni iyiler

(zümresin)e kat."

84- "Sonra gelecekler içinde beni doğrulukla anılanlardan

eyle!"

85- "Ve beni naîm (nimeti bol) cennetin varislerinden

eyle!"

86- "Babamı da bağışla, çünkü o yanlış gidenlerdendir. "

87- "(İnsanların) diriltilecekleri gün, beni mahcub etme."

88- "O gün ki ne mal fayda verir ne oğullar!"

89- "Ancak Allah'a temiz bir kalple gelenler o günde

(kurtuluşa erer)."

90- (O gün) Cennet müttakilere yaklaştırılmıştır.

91- Azgınlar için de cehennem hortlatılmıştır.

92, 93- Onlara, "Allah'ı bırakıp da taptıklarınız, hani

nerede? Size yardım edebiliyorlar mı veya kendilerini

kurtarabiliyorlar mı?" denilir.

94- Ve arkasından hep onlar (putlar ve azgınlar) o

cehennemin içine fırlatılmaktadırlar.

---

95, 96- Ve bütün o İblis orduları onun içinde birbirleriyle

çekişirlerken dediler ki:

97- "Vallahi biz, gerçekten apaçık bir sapıklık

içindeymişiz."

98- "Çünkü biz sizi, âlemlerin Rabbi ile bir seviyede

tutuyorduk."

99- "Ve bizi hep o günahkarlar saptırdı."

100- "Bak bizim için ne şefaatçiler var,"

101- "Ne de yakın bir dost."

102- "Ah keşke (dünyaya) bir kere daha dönebilsek de,

müminlerden olabilseydik."

103- Şüphesiz bunda bir âyet (alınacak bir ders) vardır;

oysa çokları iman etmiş değillerdir.

104- Ve şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin

merhamet sahibidir.

105- Nuh kavmi de peygamberleri yalancılıkla itham etti.

106- Hani kardeşleri Nuh onlara şöyle demişti: "Siz

Allah'tan korkmaz mısınız?"

107- "Haberiniz olsun ki ben, size gönderilmiş güvenilir

bir Peygamberim.

108- "Gelin artık, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."

109- "Buna karşılık ben sizden hiçbir ücret istemiyorum.

Benim mükafaatımı verecek olan ancak, âlemlerin Rabbidir."

110- "Gelin, artık, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."

111- "Â, dediler, senin ardına hep düşük kimseler

düşmüşken, biz sana hiç inanır mıyız?"

112- Nuh dedi ki: "Onların yaptıkları hakkında bir bilgim

yoktur."

113- "Onların hesabı ancak Rabbime aittir. Düşünsenize!"

114- "Hem ben iman edenleri kovmaya memur değilim."

115- "Ben ancak apaçık bir uyarıcıyım."

116- Dediler ki: "Ey Nuh! Eğer vazgeçmezsen, iyi bil ki,

taşa tutulanlardan olacaksın!"

117- Nuh: "Rabbim! dedi, kavmim beni yalancılıkla itham

etti."

---

118- "Artık benimle onların arasında sen hükmünü ver.

Beni ve beraberimdeki müminleri kurtar."

119- Bunun üzerine biz de onu ve beraberindekileri, o

dolu gemide taşıyarak kurtardık.

120- Sonra da arkasında kalanları suda boğduk.

121- Şüphesiz bunda mutlak bir âyet (alınacak ders)

vardır; ama çokları iman etmiş değillerdir.

122- Ve şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin

merhamet sahibidir.

123- Âd (kavmi) de peygamberleri yalancılıkla itham etti.

124- Hani kardeşleri Hûd onlara şöyle demişti: "Siz

Allah'tan korkmaz mısınız?"

125- "Haberiniz olsun ki ben, size gönderilmiş, güvenilir

bir Peygamberim."

126- "Gelin artık Allah'tan korkun ve bana itaat edin."

127- "Buna karşılık ben sizden hiçbir ücret istemiyorum.

Benim mükafatımı verecek olan ancak âlemlerin Rabbidir. "

128- "Siz her tepeye bir alâmet bina edip eğlenir durur

musunuz?"

129- "Temelli kalacağınızı umarak sağlam yapılar mı

edinirsiniz?"

130- "Hem tuttuğunuz zaman merhametsiz zorbalar gibi

tutuyorsunuz."

131- "Artık Allah'tan korkun ve bana itaat edin."

132- "O Allah'tan korkun ki, size o bildiğiniz şeyleri

vermekte,"

133- "Davarlar, oğullar,"

134- "Cennet gibi bağlar, bahçeler, pınarlar ihsan

etmektedir."

135- "Cidden ben sizin hakkınızda büyük bir günün

azabından korkuyorum."

136- "Dediler ki: "Sen ha vaaz etmişsin, ha vaaz

edenlerden olmamışsın, bizce birdir."

137- "Bu sırf eskilerin âdetidir."

 

138- "Biz azaba uğratılacak da değiliz."

---

139- Böylece onu yalancı saydılar; biz de kendilerini

helak ettik. Şüphesiz bunda mutlak bir âyet (alınacak bir

ders) vardır, ama çokları iman etmiş değillerdir.

140- Ve şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin

merhamet sahibidir.

141- Semûd (kavmi) de peygamberleri yalancılıkla itham

etti.

142- Hani kardeşleri Salih onlara şöyle demişti: "Siz

Allah'tan korkmaz mısınız?"

143- "Haberiniz olsun ki ben size gönderilmiş güvenilir bir

peygamberim."

144- "Gelin artık, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."

145- "Buna karşılık ben sizden hiçbir ücret istemiyorum.

Benim mükafatımı verecek olan ancak âlemlerin Rabbidir."

146- "Siz burada güven içinde bırakılacak mısınız?"

147- "Bahçelerin, pınarların içinde,"

148- "Ekinlerin, salkımları sarkmış hurmalar arasında,"

149- Ki bir de dağlardan keyifli keyifli kâşâneler

oyuyorsunuz."

150- "Gelin! Allah'tan korkun da bana itaat edin."

151,152- "Yeryüzünde bozgunculuk yapıp dirlik düzenlik

vermeyen bozguncuların emrine uymayın."

153- "Sen dediler, olsa olsa iyice büyülenmiş birisin!"

154- "Sen de ancak bizim gibi bir beşersin. Eğer doğru

söyleyenlerden isen, haydi bize bir âyet (mucize) getir."

155- Salih "İşte (mucize) bu dişi devedir; su içme hakkı

(bir gün) onundur, belli bir günün içme hakkı da sizin" dedi.

156- "Sakın ona bir kötülükle ilişmeyin, yoksa sizi büyük

bir günün azabı yakalayıverir."

157- Derken onu kestiler; fakat pişman da oldular.

158- Çünkü kendilerini azap yakalayıverdi. Şüphesiz

bunda bir âyet (alınacak bir ders) vardır, ama çokları iman

etmiş değillerdir.

159- Ve şüphesiz Rabbin, işte O mutlak galip ve engin

merhamet sahibidir.

160- Lût (kavmi) de peygamberleri yalancılıkla itham etti.

---

161- Hani kardeşleri Lût onlara şöyle demişti: "Siz

Allah'tan kormaz mısınız?"

162- "Haberiniz olsun ki, ben size gönderilmiş güvenilir

bir peygamberim."

163- "Gelin artık, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."

164- "Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum.

Benim mükafatımı verecek olan ancak âlemlerin Rabbidir."

165- "İnsanlar içinden erkeklere mi gidiyorsunuz?"

166- "Bırakıyorsunuz da sizler için yarattığı eşleri!

Doğrusu siz insanlıktan çıkmış bir kavimsiniz!"

167- Onlar şöyle dediler: "Ey Lût! (Bu davadan)

vazgeçmezsen, iyi bilki, sürülenlerden olacaksın."

168- Lût "Doğrusu ben, dedi, sizin bu işinize

buğzedenlerdenim."

169- "Yâ Rabbi! Beni ve ailemi onların yapageldiklerin(in

vebalin)den kurtar."

170- Biz de onu ve ailesinin tamamını kurtardık,

171- Ancak (geride) bir yaşlı kadın kaldı.

172- Sonra geridekilerin hepsini helak ettik.

173- Ve üzerlerine öyle bir yağmur yağdırdık ki,

(uyarılanların) o yağmuru ne kötü bir yağmurdu!

174- Şüphesiz bunda bir âyet (alınacak bir ders) vardır.

Ama çokları iman etmiş değillerdir.

175- Ve şüphesiz Rabbin, işte O mutlak galip ve engin

merhamet sahibidir.

176- Eyke halkı da peygamberleri yalancılıkla itham etti.

177- Hani Şuayb onlara şöyle demişti: "Siz Allah'tan

korkmaz mısınız?"

178- "Haberiniz olsun ki ben size gönderilmiş güvenilir bir

peygamberim."

179- "Gelin, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."

180- "Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum.

Benim mükafatımı verecek olan yalnız âlemlerin Rabbidir."

181- "Ölçeği tam ölçün de hak yiyenlerden olmayın."

182- "Ve doğru terazi ile tartın."

---

183- "Halkın eşyalarını değerinden düşürmeyin.

Yeryüzünde bozgunculuk yaparak karışıklık çıkarmayın."

184- "O sizi ve sizden önceki nesilleri yaratan Allah'tan

korkun."

185- Onlar şöyle dediler: "Sen, olsa olsa iyice büyülenmiş

birisin."

186- "Sen de bizim gibi bir beşerden başka nesin? Bil ki,

biz seni ancak yalancılardan biri sayıyoruz."

187- "Şayet doğru sözlülerden isen, üstümüze gökten bir

parça düşürüver."

188- Şuayb, "Rabbim, yaptıklarınızı en iyi bilendir" dedi.

189- Hülasa, onu yalancı saydılar da kendilerini o gölge

gününün azabı yakalayıverdi. O cidden büyük bir günün

azabı idi!

190- Şüphesiz bunda bir âyet (alınacak bir ders) vardır.

Ama çokları iman etmiş değillerdir.

191- Ve şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin

merhamet sahibidir.

192- Ve muhakkak ki bu (Kur'ân) âlemlerin Rabbinin

indirmesidir.

193- (Resulüm!) Onu Rûhu'l-emin (Cebrail) indirdi;

194- Uyarıcılardan olasın diye senin kalbin üzerine;

195- Açık parlak bir Arapça lisan ile.

196- O, şüphesiz daha öncekilerin kitaplarında da vardı.

197- İsrailoğulları bilginlerinin onu bilmesi, onlar için bir

âyet (delil) değil midir?

198, 199- Biz onu Arapça bilmeyenlerden birine

indirseydik de, bunu o okusaydı, yine de ona iman

etmezlerdi.

200, 201- Böylece onu günahkarların kalplerine soktuk.

(okuyup anladılar, ama yine de) acıklı azabı görünceye

kadar ona iman etmezler.

202- İşte bu (azab) onlara, kendileri farkında olmadan,

ansızın geliverecektir.

203- O zaman "Bize (iman etmemiz için) mühlet verilir mi

acaba?...diyeceklerdir.

---

204- (Oysa dünyada iken) Onlar bizim azabımızı çarçabuk

istiyorlardı.

205- Gördün ya artık onlara senelerce zevk ettirsek,

206- Sonra kendilerine vaad edilen (azab) gelip çatarsa,

207- O yaşadıkları zevkin kendilerine hiçbir faydası

olmayacaktır.

208- Bununla birlikte, biz hangi memleketi helak ettikse

muhakkak onu uyarıcı (peygamberleri) olmuştur.

209- (Onlar) ihtar edilmiştir ve biz zulmetmiş değiliz.

210- Onu (Kur'ân'ı) şeytanlar indirmedi.

211- Bu onlara hem yaraşmaz hem güçleri yetmez.

212- Şüphesiz onlar vahyi işitmekten uzak tutulmuşlardır.

213- O halde sakın Allah ile beraber başka tanrıya kulluk

edip yalvarma, yoksa azaba uğratılanlardan olursun.

214- (Önce) en yakın hısımlarını uyar.

215- Ve sana uyan müminlere kanadını indir.

216- Şayet sana karşı gelirlerse, de ki: "Ben sizin

yaptıklarınızdan muhakkak uzağım."

217- Sen O, mutlak galip ve engin merhamet sahibine

güvenip dayan.

218- O ki, (gece namaza) kalktığın zaman seni görüyor.

219- Ve secde edenler arasında dolaşmanı da (görüyor.)

220- Çünkü her şeyi işiten, her şeyi bilen O'dur.

221- Şeytanların kime ineceğini size haber vereyim mi?

222- Onlar, günaha, iftiraya düşkün olan herkesin üzerine

inerler.

223- Onlar, (şeytanlara) kulak verirler ve onların çoğu

yalancıdır.

224- Şairler(e gelince), onlara da sapıklar uyar.

225, 226- Onların her vadide şaşkın şaşkın dolaştıklarını

ve gerçekte yapmadıkları şeyleri söylediklerini görmedin mi?

227- Ancak iman edip iyi ameller işleyenler, Allah'ı çok

çok ananlar ve haksızlığa uğratıldıklarında kendilerini

savunanlar müstesna; haksızlık edenler, hangi dönüşe

(hangi akibete) döndürüleceklerini yakında bileceklerdir.

---