Lazar Markoviĉ Zamenhof kaj la Zamenhof-falsaĵaro Resumo

 

2.1. Plumnomoj A – pseŭdonimoj 

 

1.

 

Hamzefon (1882) verkis du artikolojn en la ruslingva gazeto Razsvet 

2.

 

Hemza (1888) tradukis Kanto de studentoj en la Dua Libro 

3.

 

Dr. Esperanto (1887-1890). 1887: ruse, pole, france, germane; 1889: angle, svede, 

latve;1890: bulgare. En la unuaj jaroj tiu pseŭdonimo iĝis vaste konata. 

4.

 

D-ro Esperanto (1888-1890): 1888 Esperante, 1890 litove. En Esperantujo tiu 

pseŭdonimo iĝis vaste konata, kaj por la unuaj esperantistoj baldaŭ evidentiĝis lia vera 

nomo, ja sur la lasta presita paĝo de la Unua Libro estis lia poŝta adreso ĉe D-ro L. 

Zamenhof. 

5.

 

Amiko (1889) Esperante en la septembra numero de La Esperantisto. 

6.

 

N. N. (1889) tradukis al la rusa sian verkon Dua Libro de l’Lingvo Internacia.  

7.

 

Anna R. (1889) tradukis Andersen en La Esperantisto. 

8.

 

Hanez (1900) studo en la hebrea. 

9.

 

Unuel (1903) en Fundamenta krestomatio. 

10.

 

Homo sum (1901) aŭtoro de libro pri la hilelismo. 

11.

 

Homarano (1906) en Ruslanda Esperantisto. Majo. 

12.

 

Dr. X. (1909) Jidlingva artikolo en Lebn un Visnŝaft. Nr. 1.  

 

2.2. Plumnomoj B 

La familia nomo Zamenhof kun diversaj plum-antaŭnomoj 

 

                                                 

13

 Holzhaus 1973: 56,498. 

14

 En 1911, en la nomaro de klientaro de Ĉekbanko Esperantista. Holzhaus 1973: 58,516. 

---

 

4 

1.

 

Do (1903-1917) La eldonejo Hachette planis bele ornamitan paĝkapon kun la nomo de 

la libroserio Kolekto Esperanta aprobita de Do Zamenhof. En tiu serio aperis ĉiuj 

gravaj verkoj pri kaj en la Lingvo Internacia. En 1906 la eldonejo ŝanĝis la titolon de 

la serio al Esperanto. Verkaro de Do Zamenhof. Tamen iom pli malsupre, sub la 

paĝokapo neniam aperis tiu Do, sed ĝis kutime la vera nomo L. Zamenhof,  kaj post 

1905 plej ofte iu plumnomo. 

2.