Abdulla Oripov — bugungi o‘zbek adabiyotining zabardast vakillaridan. Mashhur shoir, tarjimon, jamoat arbobi, O‘zbekiston Qahramoni. Shoir 1941-yilning 21-martida Qashqadaryo viloyati Koson tumanining Neko‘z qishlog‘ida tug‘ilgan Abdulla Oripov 1958-yilda o‘rta maktabni oltin medal bilan bitirib, Toshkentga keladi va SAGU (hozirgi O‘zMU)ning filologiya fakultetiga o‘qishga kiradi. 1963-yilda ushbu fakultetning jurnalistika bo‘limini tamomlaydi va nashriyotlarda islilaydi. Birinchi kitobi 1965-yilda «Mitti yulduz» nomi bilan bosilib chiqadi. Bugun Abdulla Oripov davrimizning eng mashhur ijodkorlaridan: «O‘zbekiston Respublikasi Davlat Madhiyasi» matni muallifi, O‘zbekiston xalq shoiri, O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasi raisi, Oliy Majlis deputati. Alisher Navoiy nomidagi Respublika Davlat Mukofoti laureati. 1998-yilda shoir va yozuvchilarimiz orasida birinchi bo‘lib «O‘zbekiston Qahramoni» faxriy unvoni bilan taqdirlangan.
Qasida hajman salmoqli, har biri 10 satrlik 14 banddan iborat. Jami – 140 satr. Banddagi toq va juft satrlar o‘zaro qofiyalanib keladi. Har bandning so‘nggi bayti bir-biri bilan qofiyalanadi. She’r g‘oyat muhim mavzuga – ona-Vatanimiz sha’niga bag‘ishlangan. Xo‘sh shoir Vatandek muqaddas mavzuni qanday yoritadi? Uning bu haqda aytadigan yangi gapi bormi? Birgalikda ko‘raylik. Mana, shoir yurti haqida she’r bitmoqchi. Uni dunyoning eng go‘zal maskanlariga qiyoslab ko‘rsatmoqchi. Yo‘q, unday joy yo‘q ekan. Hatto behishtni ham unga o‘xshatib bo‘lmaydi. Bu yurt – beqiyos. U – bitilmagan doston. Uni ta’rif qilmoqqa qalam ojizlik qiladi. Har bir band “O‘zbekiston, Vatanim manim!” degan g‘ururbaxsh satr bilan yakunlanadi. Shuni aytish kerakki, bu fikrlar 1968-yilda aytilgan edi. U paytlari “SSSR – bizning Vatanimiz!” degan soxta shior million-million insonlar ongiga singdirilgan edi. Abdulla Oripov shunday bir sharoitda “O‘zbekiston – Vatanim manim!” deb chiqdi. Bu jasorat edi.
