www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
103
lazımdır. Sadəcə, o dövrdə Axundzadənin antislam ruhlu «Kəm-
alüdövlə məktubları» hamı kimi ona da məlum deyildi) tərəfdar-
larının (Axundzadə, Şahtaxtlı) Tiflisdən bunu bəyan etmələri çox
düşündürücüdür: «Üç yüz milyon İslamın əlifbasının altmış-
yetmiş milyon türkün imlasını bir hökmi-qaraquşilə türkün,
İslamın mərkəzindən uzaq olan yuvalarından birdən dəyişmək
istəyirlər! Halbuki, böylə mühüm bir əmr üçün kəndilərində
lazım gələn məlumatdan əsər belə yox! Türkün imlasını islahı
üçün deyil, sərf və nəhvi mükəmməl bilmək, bəlkə bütün
türklərin tarixinə, ədəbiyyatına, etnoqrafiyasına, fonologiyasına
haqqı ilə aşina bulunmaq tələb edər» [111, 360].
Fikrimizcə, Ə.Hüseynzadə xeyli dərəcədə haqlı idi ki,
ortaq türkcədən ayrı Azərbaycan türkcəsinin inkişafında, eləcə
də əlifba islahatı məsələsində əvvəlcə çar Rusiyası, sonralar
Sovet Rusiyasının maraqlı və icraçı olmaları təsadüfi olmamış-
dır. Hər iki halda məqsəd Azərbaycanı Türk dünyasından,
xüsusilə Güney Azərbaycan və Türkiyə türklərindən ayırmaq idi.
Ona görə də Ə.Hüseynzadənin vaxtında ruslaşdırmaq siyasətinə
qarşı irəli sürdüyü «Osmanlı türkçülüyü» ideyasına haqq
qazandırmamaq mümkün deyil.
Bu ona işarə idi ki, «islahatlar» məsələsində Axundzadə və
Şahtaxtlı hansısa sifarişləri bilərəkdən və ya bilməyərəkdən
gündəmə gətirirdilər. Çünki əlifba və dil “islahatı”nın əsas
müəllifləri çar Rusiyası və Avropa ideoloqları idilər. Onlar
müsəlman xalqlarının «oyanışına»-«maarfilənməsinə» xidmət
adı altında müsəlmanların ortaq ərəb əlifbasını, türklərin ortaq
türk dilinin aradan qaldırmaq xətti götürmüşdülər. Ancaq bunu
inandırıcı etmək üçün elə bir şərait yaratmışdılar ki, həmin
ideyaları məhz müsəlman-türk mütəfəkkirləri irəli sürürdülər.
|