www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
242
242
tarixi» (1928) kitabında millilikdən çıxış edərək yazırdı ki, türk
xalqlarının ədəbiyyatı və mədəniyyətinin kökü, mənşəyi birdir:
«Türkmənlər, azərilər və osmanlıların ədəbiyyatındakı xüsusi
ayrılıqlar və yaxud da kəsikliklər ancaq mühit və məzhəblə
bağlıdır» [33, 14]. Türk xalqlarının ədəbiyyatının mənşəyini
ümumi «qövmi cərəyana», yəni milli cərəyana bağlayan
İ.Hikmət hesab edirdi ki, bütün türk etnoslarının ən təbii, ən
səmimi və əsil ədəbiyyatını təşkil edən bu cərəyandır. Onun
fikrincə, milli cərəyan bütün bir xalqın müştərək vicdanından
doğan, milli hisslərinin, həyəcanlarının və nəğmələrindən ibarət
bir ümumilikdir [38, 208]. Fikrimizcə, həmin dövrdə «proletar
mədəniyyəti» ilə razılaşmayan böyük bəstəkarımız Üzeyir
Hacıbəylinin kosmopolitçilərə qarşı mübarizəsini təhlil edən
A.Hacıyeva qeyd edir ki, Ü.Hacıbəyli novator bəstəkar olmasına
baxmayaraq, həmişə xalq musiqinin, xalq mahnılarının
yaşadılmasına və inkişafına mühüm yer vermişdir. Xüsusilə,
1920-ci illərdə Hacıbəyli bir tərəfdən muğamın, o cümlədən
«çahargah»ın, tarın iranlılaşdırılmasına, digər tərəfdən milli
musiqimizin avropalaşdırılmasına qarşı çıxmışdır [95, 23].
Sovetlər Birliyi dövründə Səməd Mənsur da əsil millətpərəvər
kimi, yalançı «proletar mədəniyyəti»ndən uzaq duraraq
türklüyünü müdafiə etmiş və onu məhv etmək istəyən
bolşeviklərə qarşı çıxmışdı. Bu baxımdan S.Mənsurun həmin
dövrdə yaşamış, Azərbaycan şairi Məşədi İmaməlizadə Azərə
yazdığı bir şeir diqqətəlayiqdir: «Türklüyün varlığı qeyrə nə
böyük qorxuymuş – Dost-düşmən onu məhv etməyi istər, Azər!»
[156, 38]. Bu fikir günümüzdə də aktual olaraq qalmaqdadır.
Çünki türklük-islamlıq dünən də, bu gün də bolşevizm kimi
antimilli ideyalara qarşıdır. Əmin Abid (Gültəkin)nin təbrincə
Dostları ilə paylaş: |