Həzrət Əliyə deyirlər ki, ya Əli, sən nə vaxt özüvü xoşbəxt hesab edirsən? Mən özümü onda xoşbəxt hesab edirəm ki, mən danışanda, məni dinləyənlər mənə qulaq asanda özümü xoşbəxt hesab eliyirəm. Əgər asmazlarsa, mən dünyanın bədbəxtiyəm. (Mən indi bu dəyqə xoşbəxtəm ki, məni gör neçə nəfər dinniyir).
Həzrət Əlinin nəzakəti
İmam Əliynən bir kəs yol gedirmiş, bunlar ikisi də yolnan gedirmişlər, Həzrət Əli soruşur:
– Sən hara gedirsən?
Diyir:
– Mən Mədiniyə gedirəm.
Diyir:
– Bəs sən hara gedirsən?
Diyir:
– Mən Şama gedirəm.
Şama, Mədinəyə gedən yollar bir-birindən ayrılırlar. Bu Şama gedən bi də görür ki, İmam Əliynən yolu söhbət eliyə-eliyə gedirlər. Bu kişi bi mövzu başlıyır söhbət eliyə-eliyə gedirlər. Bi də baxır görür ki, bu İmam Əlidi bilmirmiş a, bu niyə mənimlə gedir. Sual eliyir ki:
– Ya Əli, axı siz Mədiniyə gediceydiz, Şama niyə gedirsiz?
Diyir:
– Sən sözünü bitirib qurtarmıyıbsan, ona görə mən sənə bura qədər yoldaşlıq elədim.
