Babam Kürdəbazlı tərəfdən gəlirmiş. Görür ki, bir nəfər təzə giv boynunda Taxta körpüyə çatır. Şöynük də çökürmüş. Babamın givə gözü düşür.
Yaxınlaşır adam gələn tərəfə. Salam verir, givi onnan pulnan istəyir, bu da vermir. Giv aparan zümzümə eləyə-eləyə uzaqlaşır. Babam girir körpünün altına paltarlarını soyunur, olur lüt anadangəlmə. Bərk qaça-qaça gəlir bu giv aparanın dalınca. Bunun yanından keçir qabağa və başlayır atılıb düşməyə. Giv aparan görür ki, qaranlıqda bir nəfər oynayır. Tez-tez bismillah deyir. Babam zənn edir ki, bu haq-hesabnan givi yerə atmalıydı, atmadı. Bu dəfəki ağzı dala qaçır bunun yanına. Artıq giv aparan qorxuya düşür, deyir:
– Allah, al qurbanını. Bu ki erkək quleybanıdır.
Yenə givi yerə atmır. Babam yenə qabağa, yenə dalı, bir dəfə də qabağa qaçanda giv aparan givi atır yerə, şihə çəkə-çəkə kəndə tərəf götürülür, babam da bunun dalınca, babam bundan daban-basma düz evlərinə qədər qaçır. Givçi bağıra-bağıra girir evinə, işi belə görən babam sürətlə körpüyə qədər qaçır, çatıb geyinir, sora givi götürüb kəndə gəlir. Babamın öz dediyinə görə, bir neçə ildən sora gedib adamla hallaşıb.
