Bi dəfə Həziynən mən arabanı Şərəfədə bir həyətin yanında saxladıq. Arabanı saxlayıb kiminsə həyəti imiş, biz də biyaz mer-meyvə yığmağa başdadux. Bu vaxtı evin arvadı çıxdı qışqıra-qışqıra ki, köpəyoğlu, mənim bağımı niyə yolursan? Bu da deeb, köpəyin qızı, əkibsən nəfsim cəkir, yeyirəm, əkmiyeydin.
Bizdə iki qardaş ustalar olub. Yasərnən Sultu. Evlərin birində işdiyirmişdər. Arvad da indi günortaya nəsə hazırrıyır da bulara. Arvaddı də o yana gedir, bu yana gedir. Tez gəlib bir ovuc duzu tökəllər bular qazana. İndi yemək vaxtı oturublar yeməyə dilə vurulası döyul zəhərdi. Arvad and aman eliyir ki, əşi, mən duzu normasında tökmüşəm. Bular da bic-bic qımışıllar duzdu-duzdu yeyillər. Dinmirlər.
