Yeddi qardaşın geyməyə bir çuxası varmış, o da ataları Fətulladan yadigar qalmışdı. Səhər tezdən hansı qardaş yuxudan tez oyanardı, o, bu çuxanı geyərdi. O vaxtdan bir şeydən çox istifadə edəndə Mahmudavarda deyərlər: Məgər bu, Fətullanın çuxasıdır?
Mahmudavarda Demon adında bir xristian mütəxəssis müvəqqəti yaşayırmış. O, tez-tez Talış meşələrinə gedər, çöl donuzları ovlayıb gətirər, ətini kabab edib yeyərdi. Adamlar çox vaxtı onu donuz soyan görərdilər. O zamandan bəri mahmudavarlılar gecə-gündüz əli işdə olan, hey əlləşib çalışan bir adama mənfi mənada deyərlər: Donuz soyan Demondur elə bil.
Bu sözün başqa yozumu da var. Demon kənddə heç kəsin maraq göstərmədiyi, şəriətdə yeyilməsi haram olan donuz soymaq, ətini yeməklə məşğul olmuşdu. Odur ki, nadir-qəribə işlərlə məşğul olan adama da donuz soyan Demon deyərlər.
