Masalli folkloru 2

Hadıynan Hudu

Qaravəlli

Biri var idi, biri yox idi. İki qardaş var idi. Birinin adı Ha­dı idi, o birinin adı Hudu. Hadiynan Hudu getdilər meşıyə oduna. Yannarında kor oğlu kotançı, zurnaçı Əbilqasım, bi də Bəndi. Yolu azdılar. Dağdan bılar bi dənə ceyran tutdular, kəs­mək istədilər. Dedi, Hadı, pıçağ var?

Dedi:

– Yox.

Dedi:

– Hudu, pıcağ var?

Dedi :

– Yox.

Dedi :

– Koroğlu kotançı, pıçağ var?

Dedi:

– Yox.

Dedi:

– Məndə bi dənə pıçağ var, tiyəsi var, kəsəni yoxdu.

Nəsə, ceyranın başın kəsdilər.

İndi bını bişirməy issədilər.

Dedi, Hadı, qazan var? Hudu, qazan var? Koroğlu ko­tan­çı, qazan var? Dedi valla Bəndidə bi dənə qazan var sağa­na­ğın üstü var altı yoxdu.

Ceyranı bişirdilər.

İndi issiyillər boşqabdan, zaddan gətirələr yeməyə mını. Dedi, Hadı, boşqab, Hudu, boşqab, Koroğlu kotançı, boşqab var, bəndi boşqab var, Əbilqasım boşqab. Dedi, valla, boşqab var hamısının dört bi tərəfi var, ortası yoxdu. Belə, belə, plo da yedilıər.

Yeyənnən sora dediliər, Hadı, hara gedəy? Hudu, hara ge­dəy? Koroğlu kotançı, hara, zurnaçı? Bəndi. Dedilər, ağzı­mız hayana, dağlar da o yana, çıxağ gedəy. Çıxdılar getdilər dağ­lara.

Bunu nənəm bizə danışardı. 16 qarın uşağ doğub. Oların hamısına bax belə nağıl danışa-danışa yatızzırardı.