Bi dəfə Qüdrət kişinin toyuqlarını tülkü aparır. Qovum – qonşunun arvadları sözü bir yerə quyub deyirlər ki, gedəyin Qüdrətin toyuqlarına başsağlığı verəyin. Yığışıb gəlirlər Qüdrət kişigilə. Salam verib səf-səf otururlar. Biri deyir, hinin ağzını niyə örtməmişdinız, biri deyir, ları-ları xoruzdan olmazdı, yaxşı tumluq idi, biri deyir, çilçil toyuqdan bir də bu qapıya düşməz. Lap yaxın qonşusu Bikə keyvani Qüdrətə sataşır:
– Ay Qüdrət, sən axı bu gün Sarıtopaya qədər tülkünün dalınca getmışdin, bə nə oldu?
Qüdrət görür ki, Bikə onu sarıyır, deyir:
– Bikə, canın haqqı həmin tülküyə demışəm gəlib sənin toyuqlarını da aparacaq.
Bu sözə Bikə xeyli gülür.
Qəzadan gecə tülkü Bikənin toyuqlarını aparır. Bikə tezdən hüçüm çəkir Qüdrətgilə. Söyür-söylənir ki, sən doğrudan da deyibsən. Tülkü gəlib mənim toyuqlarımı apardı.
Qüdrət kişi zarafata salıb deyir:
– Gördün, ay Bikə, demişdim, gəlib aparacaq, gördün toyuqlarını necə apardı...
