Bozu kişinin kəndin qələbəlik yerində bir balaca çayxanası var idi. Gün günortadan əyiləndə camaat gəp vurmaq üçün ora yığışardılar. Çay sifariş verənlər aradabir onu tələsdirəndə kişi deyərdi:
Bozu kişi təmənnasız çox işlər görərdi. Ağqobu çayı yayda qurumağa başlayan zamanlarda camaat çox əziyyət çəkərdi. Quyuların da suyu çox şor olardı. Yuyunmağa, heyvana verməyə su tapılmazdı. Bozunun evi çayın üstündə idi. Kişi çox fikirləşir, axır ki, çarə tapır. Çayın döşündə bir nəmli yer onun diqqətini çəkir, başlayır qazmağa. Birdən su gorünür. Orada bir çala qazıb suyu ora axıdır. Camaat başlayır istifadə etməyə. Adı da qalır “Bozu bulağı.” Kənddə o gündən bir deyim də yaranır. Yaşlılar gənclərə deyərmişlər:
– Hə, ogul, deyəsən Bozu bulağından su içmisən, ha!
