mavzu: falsafaning fan va dunyoqarashga doir mohiyati vaqt soat Reja

1-MAVZU: FALSAFANING FAN VA DUNYOQARASHGA DOIR MOHIYATI
Vaqt - 2 soat

Reja
1. “Falsafa” atamasining manosi . Falsafaning bahs mavzulari va muammolari.
2. Dunyoqarash tushunchasi, uning mohiyati va mazmuni. Dunyoqarashning tarixiy shakllari. Dunyoni idrok etishda falsafaiy dunyoqarashning o’ziga xos roli.
3. Falsafaning jamiyat hayotidagi roli va uning asosiy funksiyalari.

Tayanch so’z va iboralar
Falsafa, falsafiy muammolar, falsafaning milliyligi, falsafaning umuminsoniyligi, o’zbek falsafasi, falsafiy tafakkur usullari, falsafiy fanlar, dunyoqarash, mifologik va diniy dunyoqarash, falsafiy dunyoqarash, falsafaning asosiy vazifalari: dunyoqarashlik, ontologik, gnoseologik, praksiologik, aksiologik, tarbiyaviy.
Adabiyotlar

1. 
   O’zbekiston Respublikasi Prezidenti SHavkat Mirziyoevning 2020 yil 29 dekabrdagi Oliy Majlisga Murojaatnomasi. “ Xalq so’zi” gazetasi, 2020 yil 30 dekabr.
   
2. 
   Mirziyoev SH. Buyuk kelajagimizni mard va olijanob xalqimiz bilan birga quramiz. Tosh.: “O’zbekiston”, 2017.
   
3. 
   O’zbekiston Respublikasini yanada rivojlantirish bo’yicha Harakatlar strategiyasi to’g’risida. O’zbekiston Respublikasi Prezidentining Farmoni, 2017 yil 7-fevral – “Xalq so’zi” gaz-si, 2017 yil 8-fevral.
   
4. 
   ^{Oliy ta’lim muassasalarida ta’lim sifatini oshirish va ularning mamlakatda amalga oshirilayotgan keng qamrovli islohotlarda faol ishtirokini ta’minlash bo’yicha qo’shimcha chora-tadbirlar to’g’risida. O’zbekiston Respublikasi Prezidentining qarori. 2018 yil 5-iyun. – Xalq so’zi, 2018 yil 6-iyun}
   
5. 
   Madayeva Sh.O. va boshqalar. Falsafa. O’quv qo’llanma. Barcha bakalavriat ta’lim yo’nalishlari uchun. – Toshkent 2019. 515 bet
   
6. 
   Falsafa (M. Ahmedova va boshqalar). Darslik. T., 2006.
   
7. 
   SHermuhammedova.N. Falsafa. O’quv-uslubiy majmua. “Noshir” T.: 2012
   
8. 
   Tulenov J., Tulenova G., Tulenova K. Falsafa. Darslik. –T.: Fan va texnologiya, 2016
   
9. 
   Falsafa asoslari. O’quv qo’lanma. Q. Nazarov va boshqalar.- T.: O’FMJ, 2018.
   

XX-asr insoniyat faoliyatining turli sohalarida-fanda, texnikada, ijtimoiy-siyosiy hayotda, moddiy ne’matlarni ishlab chiqish va iste’mol qilish usul va shakllarida, ma’naviy-ma’rifiy jabhalarida inqilobiy o’zgarishlar qilgan asr bo’ldi. XXI-asrga u yuksalish uchun keng imkoniyatlar va yashab qolish uchun kurashning yangicha muammolarini meros qoldirdi. Mana, shu merosda falsafaning alohida maqomi, mavqeyi va vazifalari bo’lganligidan bu fanga qiziqish ham kuchaydi.

Nega falsafaga qiziqish kuchaydi? - «Falsafa»ning o’zi nima? degan savollarning tug’ilishi tabiiy.
«Falsafa nima?», degan savol jo’n savol emas. Intuitiv holda bunga hamma ham javob berishi mumkinday, lekin qat’iy ilmiy ta’rif berish oson emas. Hozirgi zamon faylasuflaridan biri X. F. Moru “Falsafa deganda nimani tushunishni aniqlash hamma zamonlarda ham qiyin edi, lekin XX asrga kelib u yana ham qiyinlashdi va hozir deyarli aniqlab bo’lmaydiganday tuyulmoqda”, deyishi bejiz emas. Asrlar davomida fasafa so’zining ma’no-mazmuniga turlicha qarashlar, uning jamiyat va inson hamda fanlar tizimidagi o’rniga nisbatan xilma-xil munosabat va yondashuvlar bo’lgan, tarixiy davrlar davomida mazkur atamaning mohiyat-mazmuni ham o’zgarib borgan. Mas., qadimgi yunon faylasufi Arastu falsafani “barcha mavjudotning boshlanishi va sabablari haqidagi fan”, degan bo’lsa, Forobiy uni “hikmatni qadrlash” deb talqin qilgan. Ibn Sino falsafani “mutloq borliq haqidagi oliy fan”, ingliz faylasufi T. Gobbs (1588-1679) “to’g’ri fikrlash orqali bilishga erishish”, nemis faylasufi Gegel “umuman predmetlarga fikriy yondashish”, L. Feyerbax “bor narsani bilish” deb, keng ma’no yuklagan bo’lsalar, L.Vitgenshteyn “fikrlarning mantiqiy aniqlanishi”, V. Vindelband “ umummajburiy qadriyatlar haqidagi fan”, deb torroq mazmun yukladilar. Pragmatistlar falsafani “foydali narsalarni bilish jarayoni”, deb uqtirdilar.
Lekin bunday xilma-xil, ba’zan bir-biriga zid qarashlar, oqimlar, maktablarni birlashtirib turuvchi narsa, omillarni, jumladan “falsafa” nima?, degan savolning javobini aniqlash uchun falsafaning muhim qirralari, xususiyatlari va fuktsiyalarini bilish kerak.
“Falsafa” atamasi yunoncha so’z bo’lib, lug’aviy ma’noda "filo"-sevmoq, "sofiya" donolik, ya’ni donolikni, donishmandlikni, hikmatdonlikni sevish tarzida sharhlanadi (bu atama fikr tizimiga qadimgi yunon mutafakkiri Pifagor (miloddan avvalgi 580-500 yillar) tomonidan kiritilgan).
Falsafa miloddan avvalgi VII-III asrlarda endigina shakllanib kelayotgan nazariy fikrlarni ifodalanish shakli sifatida yuzaga keldi.
Ilk falsafiy tafakkur olamni yaxlit va bir butun holda tasvirlashga va unda odamning ishtirokini bilishga qaratilgan edi. Qadimgi dunyoda fanlarning barchasini, ular qanday ilmiy masalalar bilan shug’ullanishidan qat’iy nazar, filosofiya deb ataganlar. Falsafaning paydo bo’lishi tasodif emas, balki tarixiy zaruriyat: Qadimgi YUnoniston, Hindistonda, Xitoy va Markaziy Osiyoda miloddan avvalgi VII-III asrlarda ma’rifatning favqulodda yuksalishi yuz berib, bu davrda san’at, ilm, ijtimoiy-siyosiy amaliyot sohalari tez sur’at bilan o’sib kishilarni yangicha fikrlashga undagan, donishmandlikka ehtiyoj tug’ilgan.
Dastlab donishmandlar olam va unda insonning o’rniga, inson erkinligi va qadriyatlariga e’tiborni qaratganlar. Insonni ular koinot kabi keng va kuchli mavjudot tarzida tavsiflashga, tabiat sirlarini bilib, uni insonga xizmat qildirishga intilganlar, falsafa hamma bilimlarni jamlovchi, tartibga soluvchi, g’oyalarni ifodalovchi universal fanga, fanlar otasiga aylangan. SHunday jozibasi bilan Qadimgi Yunon falsafasi boshqa xalqlarning, xususan, Sharq mutafakkirlarining e’tiborini o’ziga qaratgan.
Sharq falsafiy tafakkurida falsafa olam sirlarini bilish, hayot va insonni qadrlash, umr mazmuniga qarash va hikmatlarni e’zozlash ma’nosida ishlatilgan. Sharqda falsafa fikrlash san’ati deb talqin qilingan.
Tafakkur taraqqiyotida falsafa naturfilosofiya, ya’ni tabiatga oid ilmiy bilimlarning tizimi bo’lishi barobarida qotib qolgan fikr va qadriyatlarga qarama-qarshi hurfikrlilik shakli va vositasi bo’lib xizmat qilgan.
YAngi davrda falsafa ilmiy fikrlash usullari, shakllari va jarayoni haqidagi bilimlar tizimi, fikrni talqin qilish yo’li va usuli (germenevtika) dan iborat aqliy faoliyat, deya talqin etildi.
Tabiat haqidagi ilm (meditsina, fizika, ximiya, biologiya, texnologiya va informatika kabi)larning rivojlanishi olamning falsafiy talqini zarurmi?, degan savolni tug’dirdi. Inson va jamiyat haqidagi sotsiologiya, psixologiya, pedagogika, etika va estetika fanlarining kamol topishi ham falsafiy tafakkurga nisbatan munosabatning o’zgarishiga olib keldi. Haqiqiy ilmiy izlanishlar bu sohalarda falsafaning ahamiyati o’sayotganini ko’rsatgani holda, yuzaki qarashlar bilan kifoyalanayotgan kishilar uchun falsafa samarasiz urinishdek ko’rindi.
Aslida, davr, ilmiy yuksalish va kishilarning har tomonlama faolligining oshishi falsafaning yangi darajaga ko’tarilishini zarur qilib qo’ymoqda. Istiqlol mafkurasi, milliy istiqlol g’oyasi yangilangan milliy falsafaning zarurligini ko’rsatib qo’ydi.
Olam va inson haqida, davrga oid ko’p axborotga ega bo’lishning o’zi kishilarni faylasuf qilib qo’ymaydi. Suqrot, Arastu, Aflotun, Konfutsiy, Zardusht, Moniy, Xorazmiy, Forobiy, imom Buxoriy, imom Termiziy, Beruniy, Ibn Sino, Naqshband, Navoiy, Kant, Gegel kabi donishmandlar o’z zamoni to’plagan ma’naviy boylikni, o’z hayotiy kuzatishlari va tajribalarini umumlashtirish, insonga xos xato va kamchiliklardan saboq chiqarish, bashariyat tomonidan to’plangan bilim va tajribalarni o’zlashtirish, yangi g’oyalarni ilgari surish orqali faylasuf darajasiga ko’tarilganlar.
Xullas, falsafa-davr ruhi ko’zgusi. U davrimiz ko’lamini, mohiyat-mazmunini bilish vositasi, usuli va nazariyasi, ayni paytda bashariyat vijdonini jamlovchi atama va amaliyot sifatida zamondoshlarimizga juda zarur. Zamondoshlarimizda donolikka intilish, donishmandlarga xos bilim, e’tiqod va imonning bo’lishi ularni inson sifatida ulug’laydi. Har bir inson faylasuf bo’la olsa, ezgu fazilatlarni o’zida mujassamlashtirsa, bu bilan o’zligini to’laroq, teranroq anglaydi va erkinroq bo’la oladi. Zero, foydali ilm inson erkinligining eng zaruriy shartlaridandir.
Demak, "falsafa" atamasi keng ma’noda, tarixiy nuqtai nazardan donishmandlikni sevish, hikmatni e’zozlash, bo’lsa, tor ma’noda madaniyat, san’at, aqliy yoki hissiy bilish vositasi sifatida ta’riflangan. Falsafa olamning mohiyatini va odamning olamdagi o’rnini anglash, inson erkin faoliyati uchun zarur fikr va amaliyot usulini topish, davr ilgari surgan muammolarni echish yo’lida fikrlash, oldinda turgan vazifalarni to’g’ri anglay olishni bildiradi.
Falsafa olam, undagi inson va insonning olamga bo’lgan munosabatlari haqidagi eng umumiy nazariy qarashlar tizimidir.
Har bir fan o’z bahs mavzusi, muammolari, usullari va uslubiyati, qonun va tamoyillari, vazifalariga ko’ra ilmning boshqa sohalaridan farq qiladi. Har qanday fan singari falsafaning ham o’z bahs mavzulari va muammolari, vazifalari bor.
Zikr qilganimizday, falsafa olamni va unda insonning o’rnini umumiy, nazariy o’rganadi: “olam-odam” tizimi. Boshqa fanlarda olamdagi narsa va jarayonlar alohida olingan buyum yoki hodisa sifatida o’rganiladi. Masalan, fizika tabiatdagi kuch va harakatning qonuniyatlarini, ximiya buyumlarning atom va molekulyar tuzilishini, undagi o’zgarish, qonuniyatlarni, biologiya hayotning tabiiy qonunlarini, astronomiya koinotdagi jismlarning harakat qonunlarini o’rganadi. Falsafa esa shularning hammasini yaxlit olamning hodisalari sifatida o’rganadi.
Sotsiologiya, tarix, pedagogika, antropologiya va shu kabi fanlar jamiyat va unda inson faoliyatining turli jihatlarini o’rganadi. Falsafa insonning koinotdagi va erdagi, jamiyatdagi o’rni, faoliyat qonunlari, hayot maqsad-ma’nosini, boshqa mavjudotlardan farqli jihatlarini o’rganadi.
Inson va jamiyatning ma’naviy dunyosini bir qator insonshunoslik fanlari, ayniqsa etika, estetika, psixologiya kabi fanlar o’rganadi. Falsafa mana shu ma’naviy hodisa va jarayonlarni olam va odam munosabatlari masalasi darajasida, ya’ni universal muammolar doirasida o’rganib, ularning olamning bir butun tizimidagi o’rnini, jamiyat uchun ahamiyatini tushunish imkonini beradi. Xullas, falsafa koinotning, tabiatning, jamiyatning va inson ongining mavjudligi, o’zgarishi va rivojlanishining qonuniyatlarini o’rganuvchi fandir.
Falsafiy muammolar rang–barang va serqatlam. Ularni abadiy, azaliy va o’tkinchi muammolarga bo’lish mumkin. Olamning mohiyati, mavjudligi, rivojlanishi, hayot va inson, odam umrining mohiyati, borliq va yo’qlik kabi ko’plab azaliy muammolarni chuqur anglab olinishi muayyan tarixiy davrlarga xos, ya’ni o’tkinchi muammolarni bilish va echimini topish uchun nazariy asos bo’lib xizmat qiladi.
Qaysi falsafiy muammo-bosh muammo-falsafaning asosiy masalasi, degan savol qadimgi va ayni paytda zamona savolidir. Ba’zi faylasuflar falsafaning bosh muammosi xudoni bilish desalar, yana birlari insonni bilish, dedilar, uchinchilari, borliqning ilk ibtidosini aniqlash, desalar, to’rtinchilari, olamni qadriyatli o’lchash, demoqdalar va h.k.
Darhaqiqat, falsafiy muammolar sirasida tizimni tashqillantiruvchi, yaxlitlantiruvchi o’q-tomir muammo bormi?
Har qanday fanning bahs mavzui doimiy o’zgarishda bo’ladi. Fanlar empirik darajadan nazariy darajaga ko’tarila borish, o’z-o’zining mohiyatini chuqurroq va har taraflama bila borish jarayonida o’z bahs mavzuini teranroq anglaydi. Falsafa bundan istisno emas.
Barcha falsafiy muammolar uch asosiy guruh savollarida o’z ifodasini topadi:
1.Olam o’zi nima?; 2. Odam-chi?; 3. Olam va odam o’rtasidagi munosabatlar qanday? Qaysi falsafiy muammoni olmaylik, zikr qilingan shu uch mummodan biriga taalluqli bo’ladi.
Falsafaning markaziy masalasi - odamning olamga bo’lgan munosabati masalasi - falsafaning bahs mavzusi va uning dunyoqarashlik tabiatidan kelib chiqadi.
Falsafiy ma’noda “olam-odam” tizimi buyumning qarama-qarshi tomonlarini ifodalovchi o’ta keng tushunchalar sifatida namoyon bo’ladi. Ular olamga odamning dunyoqarashlik munosabatini turli davrlarda va turli falsafiy maktablarda ifodalangan “men” va “men emas”, “subyekt” va “obyekt”, “makrokoinot” va “mikrokoinot”, “ruh” va “tabiat”, “ong” va “materiya”, “moddiylik” va “ideallik” kabi tushunchalariga teng.
“Olam-odam” muammosi o’zining 1) ontologik, 2) gnoseologik, 3) aksiologik va 4) praksiologik kabi shakllariga ega bo’lib, ular u yoki bu davr falsafiy tafakkur yo’nalishini ifodalaydi.
Ontologik shakl. Antik falsafada bu vazifa “olam nima?”, olamning asosida nima yotadi, uni voqe etib turgan narsaning mohiyati nimadan iborat?, degan masala bo’lgan. Bu masala qadimgi YUnoniston va Rimda «substantsiya» tushunchasi va uning talqini tarzida o’rtaga tashlangan.
Substantsiya deganda olamning va dunyodagi narsalarning mohiyati to’g’risidagi fikr tushunilgan. Pifagorning fikricha, substantsiya-bu olamni, hamma narsani tashqil etuvchi son va raqamlardir. Aflotun nazdida, substantsiya-bu g’oyalar, Demokrit ta’limotiga ko’ra, olam va narsalarning asosida bo’linmas zarra-atomlar yotadi, bu borliqning substantsiyasidir. Farididdin Attor uqtirishicha, “ Ikki olamning asosi So’zdir, chunki So’z Haqdan mujda bo’lib keldi. Axir arshi a’loda bitilgan “Lavhul mahfuz” ham So’zdir. Hamma narsa So’zdan ijod etilgan va So’zga qaytadi”.
Bu masalaga yondashish va uni hal qilinishiga qarab falsafada turli oqim va yo’nalishlar yuzaga kelgan.
Monizm (yunoncha-monos, ya’ni yakka ma’nosini anglatadi)-olam bir negizga asoslangan, deb ta’lim beruvchi falsafiy ta’limotdir (materialistik monizm va idealistik monizm).
Dualizm (lotin tilida-dua, ya’ni ikki degan ma’noni ifodalaydi)-olamning negizi ikki asos, ya’ni modda va materiya bilan birga ruh va g’oya, ya’ni ideyadan iborat, deguvchi qarashdir. (frantsuz faylasufi R. Dekart (1596 -1650), Ibn Sino...).
Plyuralizm (lotin tilida-plyural, ya’ni ko’plik degan ma’noni anglatadi) -olamning asosida ko’p narsa va g’oyalar yotadi degan g’oyani e’tirof etuvchi ta’limotdir (nemis faylasufi G. Leybnits (1646-1716)).
Materializm -olamning asosida materiya, ya’ni moddiy narsalar yotadi, degan g’oyaga asoslagan falsafiy ta’limot. Bu ta’limot inson faoliyatida moddiy omillarning ustuvorligini ta’kidlaydi (sodda materializm, metafizik materializm, antropologik materializm, dealektik materializm va h.k.).
Idealizm-olamning asosida ruh yoki g’oyalar yotadi, dunyo voqeligi va rivojida g’oya va ruhlar ustivor, deb ta’lim beradigan falsafiy ta’limot (obyektiv va subyektiv idealizm).
Antik davrda va o’rta asrlarda falsafaning markaziy muammosi ontologik shaklda namoyon bo’ldi.
YAngi davrda atomizm va mexanika chuqur o’rganilgan va etakchi nazariyalar bo’lib qoldi va olimlar dunyoni tugal manzarasi yaratilganligi haqida karomat qildilar. Ontologik shakl o’rnini gnoseologik, metodologik masalalar egalladi (“Olamni bilish mumkinmi, qanday qilib?”). YAngi davrda sanoat va tabiiy fanlarning gurkirab rivojlanishi falsafada mantiq, metodologiya, bilish nazariyalarini ustuvor mavqe egallashiga sabab bo’ldi.
Falsafada dunyoni anglash, uning umumiy qonuniyatlarini bilish bilan bog’liq masalalar ilgaridan muhim bahs mavzusi bo’lib kelgan (gnoseologiya masalasi). Faylasuflar-gnoseologik muammolarni hal qilishda ikki guruhga bo’linganlar-gnostiklar, ya’ni olam voqeligi va mohiyatini inson bilishi mumkin, degan g’oyaga asoslanganlar hamda agnostiklar-ya’ni inson olamning mohiyatini bilmaydi, degan g’oyaga suyanuvchi faylasuflar. Bilishning mohiyatiga shubha bilan qarovchilar skeptiklar deyilgan.
YAngi va Eng yangi davrda (XIX-XX asr) “olam-odam” muammosining eng aktual masalasi “mavjud dunyo mukammal-mi?” (aksiologik shakl), shuningdek “olamni amaliy o’zgartirish mumkin-mi va qanday qilib?” (praksiologik shakl), degan savollar tizimi paydo bo’ldi. Bu insoniyatning kelajak haqida qayg’urishi, o’z istiqbolini bilishga intilishi edi.
Falsafada milliylik va umuminsonlik tamoyili amal qiladi, YUqorida, falsafiy muammolar tahlilida, bu muammolar o’z mazmuni, mohiyatiga ko’ra, umuminsoniy ekanligiga e’tibor bergan bo’lsangiz kerak. Darhaqiqat, falsafa umumbashariy muammolarni qamrab oladi va butun insoniyat oldida ko’ndalang turgan global masalalarning echimini topishga xizmat qiladi, dunyo xalqlarining kelajagini bashorat qilib, yorqin istiqbolga undaydi. Bu - falsafaning ezgu maqsadi, vazifasidir. Ammo falsafa o’z genezisiga, kelib chiqishiga, shuningdek namoyon bo’lish shakliga ko’ra milliydir. Falsafiy ta’limotlar odatda muayyan millat, uning vakili tomonidan ilgari suriladi. Mas., Sokrat, Aflotun, Arastu, yunon falsafasi; Forobiy, Ibn Sino, Beruniy, Markaziy Osiyo falsafasi; Kant, Gegel, nemis mumtoz falsafasi va h.k. Ular o’z xalqi, millati muammolari, qarashlari, maqsad-intilishlarini ifodalaydi. Lekin tom ma’nodagi milliylik, haqiqiy milliylik o’z qobig’ida qolib ketishi mumkin emas. Jahon falsafasining taraqqiyoti, ravnaqi milliy falsafiy oqim, maktablarning xizmati natijasidir.
O’zbek milliy falsafasining asoslari o’rta asrlarda yaratildi, u Sharq tsivilizatsiyasiga, jahon madaniyati, fani, falsafasi rivojiga kuchli ta’sir ko’rsatdi, tengsiz ma’naviy ozuqa bo’ldi. Mustaqillik milliy falsafamizning qayta oyoqqa turishida muhim omil bo’ldi. Hozirda o’zbek falsafasining rivojlanishi imkoniyatlari kuchli, buning uchun obyektiv va subyektiv shart-sharoitlar yetarli. Birinchi Prezidentimiz I. Karimovning asarlarida istiqlol falsafasining nazariy asoslari ishlab chiqilgan, uslubiy yo’l-yo’riqlari belgilab berilgan. Bu sohada Prezidentimiz SHavkat Mirziyoev tomonidan amalga oshirilayotgan chora-tadbirlar, Vatanimiz istiqbolini ko’zlab olg’a surilayotgan kontseptual g’oya va fikrlar keng ko’lamli tub islohotlarni ro’yobga chiqarishning nazariy va amaliy asosi, yo’riqnomasi vazifasini o’tamoqda.
Olamdagi va odamdagi o’zgarish, rivojlanish, umumiy aloqadorlik va bog’liqlik qay tarzda ro’y berishi, qanday sodir bo’lishi mumkin? kabi masalalar ham falsafaning azaliy muammolari qatoriga kiradi. Mana shunday muammolarning echimiga yondoshishning xilma-xilligi bir qator falsafiy tafakkur usuli va ta’limotlarni yuzaga keltirdi. Dialektika, metafizika, sofistika, eklektika, dogmatika, sxolostika kabi tafakkur usullari, yondashuvlar shular jumlasidandir. Hozirgi davrda germenevtika va sinergetika kabi falsafiy tafakkur usul va ta’limotlari yuzaga kelgan. Falsafiy yondashuv va metodlar olam qonuniyatlarini tushunishga yordam beradi va faylasuflar bu usullardan o’z tadqiqotlarini amalga oshirish va izlanishning natijalarini talqin qilish va izohlashda keng foydalanadilar.
Falsafa usul(metod)gina emas, balki uslub (metodologiya) hamdir, ya’ni bilishlik va amaliy faoliyatni tashqil qilish va tuzilish yo’llari va tamoyillari tizimi, shuningdek bu tizim haqidagi ta’limotdir.
Dialektika-qadimgi yunon tilida bahslashish, suhbatlashish, haqiqatga erishish va uni tushuntirish san’ati, degan ma’noni anglatgan.Hozirgi davrga kelib u nafaqat fikr san’atiga, balki olamdagi narsa va hodisalarni doimo o’zgarishda, o’zaro aloqadorlikda, taraqqiyotda, degan ta’limot va bularni tushuntirish nazariyasiga, yangi ilmga erishish usuliga aylandi.
Metafizika (yunoncha «fizikadan keyin», «katta fizika» ma’nosini ifodalaydi) olam va undagi turg’un, muayyan vaqt davomida nisbatan o’zgarmay turadigan barqaror jihatlarni olamning mohiyati sifatida talqin qiluvchi ta’limot (falsafada metod va metodologiya muammosi 9-mavzuda maxsus yoritiladi).
II. Har bir kishining dunyoga nisbatan o’z qarashi, o’zi va o’zgalar, hayot va olam to’g’risidagi tasavvurlari, xulosalari bo’ladi. Ana shu tasavvurlar, tushunchalar, qarashlar, yondashuvlar va xulosalar muayyan kishining boshqa odamlarga, narsa va hodisalarga munosabatining va kundalik faoliyatining mundarijasini belgilaydi. Mana shu ma’noda dunyoqarash-olamning mohiyati, tuzilishi, odamning undagi o’rni va maqomi haqidagi qarashlar, tasavvurlar, belgilar, yondashuvlar tizimidir.
Duyonqarash-bu, eng avvalo, insonning zaruriy ravishda dunyoni sezishi, anglashi, tushunishi, bilishi natijasida yuzaga keladigan qarashlar tizimidir. Dunyoqarashning asosiy masalasi-“men” (subyekt olami) va “men emas” (subektga nisbatan tashqi olam) munosabatidir.
Dunyoqarash o’z tarkibiga va darajasiga ko’ra murakkab va serqatlam, serqirradir. Dunyosezuvchanlik va dunyotushunuvchanlik dunyoqarash darajalaridir. Dunyosezuvchanlik-dunyoqarashning emotsional-ruhiy tomoni. Dunyotushunuvchanlik-intellektual bilishlik tomoni.
Har qanday dunyoqarash o’z tarkibiga: bilim, baholar, ishonch va e’tiqodni qamraydi.
Dunyoqarash tarkibiga tasavvur, tushunchalardan tortib, tafakkurda mantiqiy jihatdan nazariy asosda qayta ishlangan falsafiy, siyosiy...bilimlarni, nuqtai nazarlarni, e’tiqod, ishonch kabilarni kiritamiz. Dunyoqarash tarkibi, shu bilan birga, kishilarning kundalik turmushidagi hayotiy, amaliy malaka va ko’nikmalarining, kasbiy va ilmiy bilimlarining jamini o’z ichiga jamlaydi.
Dunyoqarashning bir kishiga yoki alohida shaxsga xos shakli individual dunyoqarash deyiladi. Kishilar guruhiga, muayyan partiyaga, millatga yoki butun jamiyatga xos dunyoqarashlar majmui esa, ijtimoiy duyonqarash deb yuritiladi. SHuningdek, jins, yosh bilan bog’liq, kasbiy, milliy, davlat va boshqa tuzilmalar dunyoqarashi (dunyoqarash subektlari) kabilar ham mavjud.
Dunyoqarashning shakllari xilma –xil: hayotiy-kundalik (buni hayotiy falsafa deb ham ataydilar), mifologik, diniy, badiiy, falsafiy, ilmiy va hokazo.
Mifologik dunyoqarash dunyoqarashning ilk tarixiy turidir. Mifologik (mifologiya-yunoncha: mifos-naql, rivoyat, afsona, logos-fikr, ta’limot degani) dunyoqarash ibtidoiy ongda voqelikning hayoliy in’ikosi bo’lib, qadimgi davr kishilari uchun xarakterlidir. Qadimgi davr kishilari o’zlari yaratgan rivoyat va afsonalarda tabiat va jamiyatning turli hodisa va voqealarini umumlashtirib, hodisalarni jonlantirib, ularga ham insonga xos fazilat va illatlar, xususan yovuzlik va ezgulik hislatlarini berib tasvirlaganlar, dushmanlarni engganlar. Masalan, qadimiy merosimiz -«Avesto»da.
Mifologik duyoqarash insoniyatning bolalik dunyoqarashi deyilsa to’g’ri bo’ladi. Mifologik dunyoqarash insoniyat ma’naviy talabini ma’lum vaqtdagina qondiradi.
Dunyoqarashning boshqa tarixiy turi diniy dunyoqarashdir. U ilohiy kuchlarning real mavjudligiga, bu kuchlarning inson taqdiriga ta’sir etishiga, ishonch-e’tiqodga asoslangan...
Dinning shu kundagi muhim vazifalari: axloqiy ideallarni va umuminsoniy qadriyatlarni himoya qilish, Er yuzida tinchlikni saqlash uchun kurash, tenglik va adolatni himoya qilish. Dinning kishilar ko’ngliga dalda berish, ularni sabrli bo’lishga da’vat etish, qiyinchiliklarni bartaraf etishda ruhiy madad berish vazifasi ham bor.
Falsafiy dunyoqarash dunyoni ilmiy tushuntirishga harakat qiluvchi nazariy qarashlar tizimidir. Falsafa, avvalo, dunyoqarashning alohida ko’rinishidir. U diniy, mifologik va kishilardagi jo’n qarashlardan quyidagi xususiyatlari tufayli farqlanadi:
1. His-hayajon va iymon-e’tiqoddan ko’ra ko’proq fikrni ustuvor qo’yish; falsafagacha bo’lgan dunyoqarash (mifologik, diniy)lardan tub farqi, falsafa o’zining ilk qadamini shubhalanishdan boshladi (narsa, voqea, jarayonlar haqiqiymi, yoki yo’q, deb).
2. Fikr shakllanishining, amal qilish va namoyon bo’lishining mantiq qonun va tamoyillariga asoslanishi;nazariy dunyoqarash bo’lgan falsafa-mantiqiy tizimlashtirilgan dunyoqarashdir;
3. Dalil-isbot bilan asoslanganligi, tajriba va amaliyotga suyanishi;
4. Universalligi, ya’ni tavsiflash mavzusi va bilish obyekti sifatida ayrim olingan buyum yoki jarayonni emas, balki olam va odam aloqadorligi, umuman hayot ma’no-maqsadi masalasini dunyoviy masalalar doirasida hal etishi;
5. Bilimlar, atama va tushunchalarni yuqori darajada mavhumlashtirish vositasida aniq bilimlarga erishishga qaratilganligi;
6. Xolislik negizida jamiyat, insoniyat manfaati yotishi;
7. Oxirgi maqsadi kishilar tomonidan olamni va o’zlikni yangi davr talablariga muvofiq o’zlashtirish va o’zgartirishga qaratilganligi.
Agar din tasalli berish bilan, mifologiya ruhiy zo’riqishni bartaraf etish bilan o’z funktsiyasini yakunlasa, falsafa inson tomonidan olamni ma’naviy o’zlashtirish va kishining o’z muhitini o’zgartirishga yo’naltirish bilan yakunlanadi. Kundalik yoki jo’n dunyoqarashdan falsafa o’z mazmunining, ta’limotining aniq ma’noga egaligi, tub falsafiy tushuncha (ong, mohiyat va shu kabi), atama va (odam, olam, borliq va shu kabi) iboralar hamda (aloqadorlik, inkorni-inkor va shu kabi) qonunlar vositasida ifodalashi bilan farqlanadi.
Falsafiy dunyoqarashning rivojlanishi jamiyat taraqqiyoti bilan belgilanadi. Avvalo, falsafa jamiyat to’plagan bilim va tajribalarga asoslanadi. Ikkinchidan, falsafa davr ilgari surgan muammolarni anglash va echimini topishga qaratilgan bo’ladi. Uchinchidan, vorisiylik qonuniyatiga amal qiladi, ya’ni avvalgi falsafiy fikrlar davr muammolarining echimi bilan bog’liq holda boyitiladi, yangi usul va yondashuvlar yuzaga keladi. To’rtinchidan, har bir falsafiy fikrning yangi bosqichida insonga munosabat masalasini echilish ahamiyati ortib boradi. Falsafiy dunyoqarash olam, odam va uni bilish, amaliy-o’zgartiruvchilik faoliyati haqidagi aniq bilimlar asosida shakllanadi, yangi miqyos va teranlikda boyib, rivojlanib boradi.
Falsafiy dunyoqarashning rivojlanishida quyidagi tamoyillar amal qiladi: ilmiylik, tarixiylik, mantiqiy izchillik.
Falsafiy bilim negizida muayyan g’oya yotgani sababli falsafiy dunyoqarash g’oyaviydir. Masalan, bugungi o’zbek (O’zbekiston xalqlari orzu-niyatlarini ifodalovchi) milliy falsafasi mustaqillik, o’zlikni anglash, kelajakni belgilaydigan istiqlol g’oyasiga tayanadi.
Falsafiy dunyoqarashning eng muhim xususiyati nazariya va amaliyot birligi negizida rivojlanib, u ilmiy tezislarning amaliyotga yanada yaqinroq yo’naltirilayotgani bilan tavsiflanadi.
Falsafiy dunyoqarashning vazifalari dunyoqarashni shakllantirish, baholash, boshqarish, nazorat qilish, birlashtirish, tarbiyaviy.
Falsafiy dunyoqarashda inson ongidan «tashqarida» mavjud bo’lgan narsalar, hodisalar dunyosi va insonning «ichki» dunyosi, dunyo va insonning o’zaro turlicha munosabatlari markaziy o’rinni egallaydi.
III. Falsafiy qarashlar doimo ma’lum maqsadga muvofiq insonning amaliy va nazariy faoliyati bilan uyg’unlashgan umumiy tushunchalarda, ya’ni falsafiy kategoriyalar tizimida ifodalanadi.