Mavzu: O‘zbek tilining yangi imlo qoidalari. “Lotin yozuviga asoslangan yangi imlo qoidalari”ning qabul qilinishi va uning ahamiyati

Mavzu:
O‘zbek tilining yangi imlo qoidalari. “Lotin yozuviga asoslangan yangi imlo qoidalari”ning qabul qilinishi va uning ahamiyati.


O’qituvchi: Ruzikulova G. F.

O‘ZBEK TILINING YANGI IMLO QOIDALARI
Yozuv har bir xalqning ma’naviy boyligi, yuksak madaniyatga erishganligining o‘ziga xos ko‘rinishi sanaladi.


So‘zlarning yozilishidagi barqarorlik, qat’iylik millatni yakdillikka, ma’naviy jipslikka yetaklaydi. Shu ma’noda har bir xalq o‘z
tilining imlo qoidalarini ishlab chiqadi, uni amaliyotga tatbiq etadi.



Kirill yozuviga asoslangan imlo qoidalarimiz
1956-yilda tasdiqlangan edi. Davr o‘tishi bilan u eskirdi, amaliy ehtiyojlarimizga javob bermay qoldi. Shu bois, 80-yillarning boshlaridayoq uni yangilashga urinishlar boshlandi.



O‘zbek tiliga davlat tili maqomining
berilishi, mustaqillikning qo‘lga kiritilishi yangi imlo qoidalarini ishlab chiqish uchun qulay imkoniyat yaratdi. Lotin yozuviga asoslangan yangi alifboning joriy etilishi esa bu jarayonni yanada tezlashtirib yubordi.





Shu maqsadda O‘zbekiston Respub-likasi
Vazirlar Mahkamasi 1995- yilning 24- avgustida 339-sonli «O‘zbek tilining asosiy imlo qoidalarini tasdiqlash haqida» qaror qabul qildi. U 82 banddan iborat bo‘lib, quyidagi bo‘limlarni o‘z ichiga oladi:


Harflar imlosi: unlilar imlosi (1—7-bandlar); undoshlar imlosi (8—32-bandlar).
Asos va qo‘shimchalar imlosi (33—37-bandlar). Qo‘shib yozish (38–50-bandlar).
Chiziqcha bilan yozish (51—56-bandlar). Ajratib yozish (57—56-bandlar).
Bosh harflar imlosi (66—74-bandlar). Ko‘chirish qoidalari (75—82-bandlar).