Bərbət XVI-XVII əsrlərə kimi Azərbaycanda istifadə olunmuş mizrabla çalınan simli musiqi alətidir. Ud tipli
alətlər ailəsinə mənsub olan bərbətin gövdəsi uda nisbətən böyük, qolu isə xeyli uzundur. Əsasən, saray musiqi
aləti sayılan bərbət haqqında Azərbaycan klassiklərinin, o cümlədən Nizami Gəncəvinin yaradıcılığında ətraflı
məlumat verilib.
“Bərbət” sözünün bər - “sinə”, bət – «ördək» sözlərinin birləşməsindən yarandığını güman etmək olar.
Bəzi mənbələrdə isə onun ərəb sözü olub, “l əpələnmə”, “da lğalanma” mənasını verməsi
qeyd olunur. Tarixi mənbələrdən, eləcə də Nizami yaradıcılığından məlum olur ki, bu alətin
yaradıcısı öz dövrünün məşhur musiqiçisi, mahir ifaçı Barbəd olmuşdur. Nizami Gəncəvi
“X osrov və Şirin” poemasında saray musiqiçisi Barbədi belə tərif edir: