ca özündən geri qalmadıqlarını yaxşı bilso də belə hallarda hücuma hazırlaşan hissənin komandiri kimi, əw o lcəd ən əgər-əskiyi nəzərə almağa vərdiş eləmişdi. Adamların hamısı öz yerində idi. Onlar üzdən sakit görünsələr do, necə diqqətli və hazır dayandıqları o dəqiqə hiss olunurdu. Belə günlərdə usta Ramazanın briqadasından bir tıofor də işi dayandırmağı xəyalına gətirməzdi. Qoca usta həmişə deyərdi: “Birdən beş gün yox, on gün tufan oldu, vaxt ömürdən gedir, axı”. Vasilyev bu fikri öz sözü ilə ifadə edərdi: “Bizim lövbərimiz h ə mişə bir yerə atılıb...” O addım-addım gəzindikcə, söhbətindən qalmayan briqada üzvlə rinə baxır, inam dolu baxışları ilə sanki onlara deyirdi: “Ay uşaqlar, size, bizə nə tufan? Belə şeyləri çox görmüşük!”. Cəmil əlində mazut kimi qaralmış brezent əlcək, iki nəfər yoldaşı ilə gil məhlulu hazırlayırdı. Ancaq onun fikirli olduğunu Vasilyev dərhal hiss elədi. Cəmil Tahirin özfəaliyyət dəməyjndəki çıxışından sonra ona dair hamıdan lərif eşitdiyi üçün, Lətifədə om əle gəlmiş də yişikliyi də bununla izah edirdi, fndi Cəmil aydın duyurdu ki, Tahirlə Lətifə arasında doruni bir əlaqo başlanmış, qız hər dəfə Cəmili görən də elə bil məcburən salam verib keçir. Comilin fikrincə buna səbəb Tahir idi: “Yəqin o, Lətifənin menimlə salamlaşmağına razı deyil”. Vasilyev cavanların əhvalatını bilmədiyindən, həmişə intizamlı dolanan, ğıer addımını Ölçüb-biçən Cəmilin könülsüz və ağır hərəkət lərini havanın xarab olmasından görürdü, - Suyu çoxaldın, uşaqlar, - deyə mohlula baxa-baxa Cemilə ya naşdı, dünəndən bəri balta çox yavaş gedir. Bİr sutkada on iki metr azdır. Çox azdır. Axı biz yarışırıq! - Bəlkə daşa, qayaya rast gəlib, usta? - deyə Cəmil yenə də fikirli-
