MəRSİYƏLƏR ƏBDÜLHÜseyn axundzadə

İmam Hüseynin (ə) zəban halı 
Üz tutub nəhri-Fərat üstə dedi gəl, qardaş, 
İndi Əbbas, uzun qolların hacətdi mənə. Aparıb
qan əlim üstündə bu dilsiz balanı, 
Lazım hər vəqtidə əs-saə himayətdi mənə. 
Mən xəcalət zədəyəm xeyməyə qardaş, sən apar, 
Sənin olmağın əqəllən, yenə qüvvətdi mənə. 
Yeddi qardaş səsi mə`nada gözəl qardaşına, 
Bədəni titrədi, ərz etdi səsin çatdı mənə. 
Əlin üstündə balan aləmi yandırma, Hüseyn, 
Hər qəmindən ağır əs-saə bu möhnətdi mənə. 
Yox əlim yarəli yorğun balanı əldən alam, 
Belə fikr etmə Hüseyn, zərrə əziyyətdi mənə. 

---

143 
Yaralı sinəmin üstə qoy Əli Əsğərini, 
Oğluna həmdəm olum indi ki, fürsətdi mənə. 
Bəlkə əfv eyləyə şərməndə Əbəlfəzlia, 
Yoxsa hər bir baxışı şərmü-həlakətdi mənə. 
Rübabın zəban halı 
Qəlb odun etmir xamuş mənim ağlamağım, 
Qüssəmi ya ki,azaltmaz bu ürək dağlamağım. 
Mənə çox nisgil olub əllərini bağlamağım, 
Razıyam sən məni xidmətdə gəlib saxlayasan, 
İxtiyarında qoyam sinəmi dırnaqlayasan. 
Sübhəcək mən oyaqdım Əli uzlduzlar ilə, 
Baş-başa vermişdim oğlum, oğulsuzlar ilə,
Boyunu oxşamışam mən atasız qızlar ilə, 
Yandıqca qəmivə qəlbi Rübabın alışıb, 
Yatmayıb,Hərmələnin üç pər oxundan danışıb. 
İmam Hüseynin (ə) zəban halı 
Ağlama Əli, saxla naləni ruzi-məhşərə, ey 
bizəban oğul, 
Zəhərli oxa tab edənməzsən, eyləyib səni 
natəvan,oğul. 
Əlləri şil olsun o zalımın, oxladı qucağımda 
hülqüni, 
Çox cəsarətlə dil açmamış, Hərmələ sənin kəsdi 
nitqini 

---

144 
Halına neçə baxəbər edim madərin Əli Zeynəb 
əmməni 
Gözlyəir səni xeyməgahidə indi madəri- 
mehriban, oğul. 
Yoxdu bir kəsim nə`şini ala bu qana bələnmiş 
qucağımdan, 
Mən səni səlamət gətirmişəm bu məkana Əsğər 
xiyamidən, 
Getmərəm xiyamə, yanır ürək, olmuşam xəcalət 
Rübabidən, 
Yandırır sənin nisgilin məni, eyləmə əninü-əfğan, 
oğul. 
Sinə Rübab bəlakeşə virdi-vəsli ümidi saçmadın, 
Od vurar deli-por şərarimə, çun ana deyib bir dil 
açmadın, 
Xırdaca uşaqlar kimi Əli, sən mənim qabağımda 
qaçmadın, 
Biçdi hülqünü Hərmələ atan tiri-üç pər cansitan 
oğul. 
Şahi-Kərbəla o zaman durub xəstə halilə yetdi 
xeyməyə, 
Əllərində Əsğər cənazəsi səs gəlib Hüseyn, getmə 
xeyməyə, 
Qaytar öz əlinlə məzar qaz poşti-xeymədə, fovri 
dəfn elə, 
Görsə Əsğərin binəva Rübab səsləyər deyər dildə 
can oğul. 

---

145