Abdullaxon II davrida davlat tizimi va boshqaruvi. Abdullaxon II davrida saroy devoni, unvon va mansablar. 1556-yili Muhammad Islomning ko‘magida Abdullaxon amalda Buxoro taxtini egallaydi.Shayboniylar hukmronligi yШarida oliy davlat idorasi dargoh deb atalgan. Uning tepasida xon tuigan.Shayboniylar davlat ida devonbegi (bosh vazir) lavozimi katta nufuzga ega bo‘lgan. U davlatda тоНуг va xo'jalik ishlarini boshqaigan. Xonlikda muhim davlat mansabi' naqib hisoblangan. U xonning eng yaqin va ishonchli kishisi bo‘lgan. Xonning farmon va yorliqlarida naqibning nomi birinchi bo‘lib yozilgan. Ayni paytda u davlat ichki va tashqi siyosati masalalarida xonning birinchi maslahatchisi hisoblangan. Bundan tashqan, naqib harbiy yurshlam. uyushtiigan. Zarur bo'lganda elchilik vazifasini ham bajaigan.Yana bir katta davlat mansabi bu — otaliq edi. Xon siyosatining viloyatlardagi ta’siri otaliq mansabiga tayinlanganlarning nufuzi bilan belgilangan. Yana bir davlat mansabi — parvonachi deb atalgan. Uning vazifasi xon farmonlarini, rasmiy huijatlarni mas’ul shaxslaiga, ijrochilaiga yetkazishdan iborat bo‘lgan. Dodxoh mansabida ishlagan amaldor dargohga tushgan ariza- larni qabul qilgan va ularga javob qajtargan. Shuningdek, mamlakatda adolat mezonlariga amal qilipishim nazorat qilgan. Muhim davlat mansablaridan yana biri — ko‘kaldosh mansabi edi. Bu mansabga xon sulolasiga eng yaqin shavslarriangiiui tayinlanfan. Ko‘kaldosh xon siyosatiga fuqarolaming munosabatini o‘igangan va bu siyosatning daxlsizligini ta’minlagan.Xon va shahzodalar o‘rtasidagi ichki munosabatlar masalasi bilan xon yasovuli mansabida ishlagan amaldor shug‘ullanean. Shaybonijlar davlatida eshikog‘aboshi, shayxulislom Qozikalon, muhtasib, miroxur ,jarchi, tavochi, tug‘begi, kitobdor, mirboshi, munshiy, muhrdor, xazinachi, mebtar kabi mansablar ham mavjud boigan.
