َﺮﱠﺧَﺄَﺗ ﺎَﻣَو َﻚِﺒْﻧَذ ْﻦِﻣ َمﱠﺪَﻘَﺗ ﺎَﻣ ُﻪﱠﻠﻟا َﻚَﻟ َﺮِﻔْﻐَﻴِﻟ "(Ey Muhammad)
Alloh sizning oldingi va keyingi gunohlaringizpi mag‘firat qilishi uchun„" (Fath surasi, 2) deb boshlanuvchi oyatlari bilan o‘z habibini mukarram qildi.
Alloh payg‘ambarining holi shu bo‘lsa, boshqalarning ahvoli qanday bo‘larkin?
Agar sen aytsangki:
"Qalbga bostirib keladigan tashvish va harakatlar nuqson sanaladi. Komillik esa nuqsondan holi bo‘lishdir. Alloh buyukligining moxiyatini yetarli anglamaslik ham bir nuqson ekani sir emas. Ma’rifat ziyodalashgani sayin kamolot darajasi ham yuksalib boradi. Nuqsondan komillik tomonga o‘tish - qaytish, qaytish va tavbadir. Lekin bular farz emas, fazilat-ku?! Tovba tar qanday holatda vojibdir, degan so‘z bilan u mutlaqlashyapti. Aslida, bunday ishlarda-chi tavba qilish vojib emas. Chunki shariatda komillikka yetish vojib qilinmagan. Har qanday holatda tavba qilish vojib, degan so‘zdan maqsad nima?" Bilgilki, oldin aytilganidek, inson tabiati shakllanishdanoq shahvatlarga tobe’dir. Tavbaning
ma’nosi shahvatlarni tark etish bilan cheklanmaydi. Balki, o‘tmishda bo’lgan ishlarni ham o‘nglash
bilan tavba mukammal bo‘ladi. Shahvat borki, insonni bo‘ysundiradi. Xuddi tiniq oynani inson nafasi
xira qilgani kabi, shahvatdan inson qalbiga zulmat yog‘iladi. Og‘izdan chiqayotgan dam ko‘zgu yuzini
kir qilgani kabi shahvatlar zulmati qalbda to‘planib, to‘suvchi pardaga aylanadi. Alloh taolo aytadi:
َنﻮُﺒِﺴْﻜَﻳ اﻮُﻧﺎَآ ﺎَﻣ
