II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
361
Qafqaz University
18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan
Kurz-Lehrgängen erlernt werden, in denen z. B. nur an bestimmten Kompetenzen oder bestimmten Textsorten gearbeitet
wird. Ein solches Konzept hätte adressatenbezogene und bedarfsgerechte differenzierte Curricula zur Voraussetzung.
6) In Bezug auf Fremdsprachenunterricht ist zwar Wahlfreiheit zugesagt, aber das ist in der Realität eine Wahlfreiheit
mit zufälligen und wenigen Optionen. Aus verschiedenen, z. T. sehr einsichtigen Gründen wird vor allem das
Englischangebot favorisiert, haben nur wenige weitere Sprachen überhaupt eine Chance, gewählt zu werden. Eine echte
Diversifizierung des Fremdsprachenangebots steht noch aus, vorrangig, aber nicht nur, aus finanziellen Gründen.
Zusammen mit einer Anhebung des Stellenwerts fremdsprachlicher Kenntnisse und Qualifikationen bei den "Abnehmern",
sprich hier: bei einstellenden Firmen, immatrikulierenden Hochschulen usw., könnte möglicherweise aber gerade sie zu
einer Änderung der öffentlichen und individuellen Einstellung zum Fremdsprachenlernen führen.
İNGİLİS VƏ AZƏRBAYCAN DİLLƏRİNDƏ İŞGÜZAR
MƏKTUBUN LİNQVOPRAQMATİK SPESİFİKASINA DAİR
Gülnar QULİYEVA
Azərbaycan Dillər Universiteti
gulka_1@box.az
Təqdim edilən araşdırmada ilk dəfə olaraq Azərbaycan və ingilis dillərindəki biznes sənədləşmələrində mühüm yer
tutan işgüzar məktubların linqvopraqmatikasının spesifik xüsusiyyətlərinin müqayisəli təhlili aparılır.
Məlumdur ki, Azərbaycanın müstəqillik qazandıqdan sonra yeni sosial-iqtisadi münasibətlər sisteminə keçməsilə
həmin münasibətləri tənzimləyən yeni sənədləşmə növlərinin mənimsənilməsi və ya mövcud olan sənədləşmələrin yeni
linqvopraqmatik spesifika qazanması qaçılmaz olub. Belə ki, sovet sisteminin işgüzar münasibətlər sisteminin daha çox
imperativ tona əsaslanmış işgüzar münasibətləri demokratiya və liberal bazar iqtisadiyyatı fonunda bir çox aspektlərdə
keçərsiz olmuşdur. Yaranan yeni biznes sənədləşməsi mədəniyyətinin formalaşması iki onillikdən artıq zaman almasına
baxmayaraq Azərbaycanın bu sahədə ciddi uğurlara imza atması danılmazdır. Həmin uğurları şərtləndirən vacib amillərdən
biri Azərbaycan işgüzar mühitinin qloballaşan dünyanın iqtisadi-maliyyə münasibətlər sisteminə uyğunlaşa bildiyi kimi,
Qərb bazar münasibətləri etiketinin ən müsbət cəhətlərini müvəffəqiyyətlə mənimsəyə bilməsidir.
İşgüzar məktub kateqoriyasını digər növ biznes sənədlərindən fərqləndirilməsinin başlıca səbəbləri onların
polifunksionallığı, liberallığı, kreativliyi və ümumilikdə biznes sənədləri ilə bağlı qəbul edilmiş olan və ya stereotip şəklində
qavranılan klişe və standartlara nəzərən daha az şərtlənmiş olmasıdır. Məlum olduğu kimi, işguzar mühitdə qurulmuş
münasibətlərin səviyyəsinə və şəxsi tanışlıqlar zəminində əldə edilən kommunikativ ton fərqləndirməsinə görə, bu
məktublar fərqlilik nümayiş etdirə bilərlər. Azərbaycan kimi azad sahibkarlıq mühitinin formalaşması tarixi qısa olan
ölkələrdə bu fərqlər ciddi şəkildə nəzərə çarpmır. Və elə bu səbəbdən, burada kommunikativ tonun fərqləndirilməsi kimi
incə nüansla bağlı toplum ənənəsinin formalalaşması haqqında danışmaq yersizdir. Lakin eyni vəziyyət Qərb ölkələri üçün
keçərli deyil. Belə ki, Avropa və Amerikanın biznes kommunikasiyası ənənələri və bu ənənələrin formalaşmasında heç
şübhəsiz ki, flaqman rolunu oynamış ingilisdilli ölkələrin biznes mühiti bu kimi fərqlərin verbal reallaşmasını ən adekvat
şəkildə gerçəkləşdirmək iqtidarındadır. Söhbət “işgüzar məktub” şərti adı ilə fərqləndirdiyimiz biznes sənədlərinin
tərkibində rəsmi işgüzar məktub və qeyri – rəsmi işgüzar məktub anlayış fərqləndirməsindən gedir. Rəsmi işgüzar
məktubun xitabət formasından başlayaraq sonluq ifadəsinə qədər mətninin ümumi səciyyələndirilməsi sırf rəsmi –
kargüzarlıq üslubu tonuna müvafiq olur. Lakin qeyri – rəsmi işgüzar məktubun üslubu isə mixed type – deyə xarakterizə
edilə bilən fərqli üslubların qarışığını təcəssüm etdirir. Eləcə də, bu qrup yazışma sənədləri yüksək səviyyəli
polifunksionallıq və kreativlik məqamları ilə zəngindir. Məlumdur ki, “kreativlik – dostuq epistolyarisinə xas olan
xüsusiyyətdir Və o, özü ilə fərqli dil şəxsiyyətlərinin nitq yaradıcılığı fəaliyyətinin məhsullarının harmonik birləşməsində
(uzlaşmasında) və istifadəsində təcəssüm etdirir. Bu zaman nitq yaradıcılığı fəaliyyəti müəyyən tip diskursun (bu halda
işgüzar diskursdan söhbət gedir. – G.Q.) nitq stereotiplərindən kənara çıxmalara istinad edir və onun (yəni, yeni tip
kreativ nitq yaradıcılığının – G.Q. ) məhsulları özünü məzmun və forma səviyyəsində göstərir” (Фесенко
О.П. Комплексное исследование фразеологии дружеского эпистолярного дискурса первой трети XIX века :
авторефhttp://sun.tsu.ru/mminfo/000370678/000370678.pdf ; s.9 ). Başqa sözlə desək, qeyri – rəsmi işgüzar yazışmalar (və
ya digər adı ilə “dostluq epistolyarisi”) mövcud qəliblərdən kənara çıxır. Lakin bu kənara çıxmaların özü də
kommunikasiyanın səviyyəsi ilə tənzimlənir və ona (həmin səviyyə göstəricilərinə) adekvat olmaq məcburiyyətindədir.
Yəni, qeyri – rəsmi epistolyari nümunələri yalnız kommunikasiya iştirakçısı olan tərəf müqabillərinin qarşılıqlı razılığı
şəraitində gerçəkləşə bilər və yalnız onların məqbul hesab etdiyiçərçivədə gerçəkləşməlidir.
Korporativ etika kodekslərində, habelə ümumilikdə, işgüzar etika ilə bağlı tövsiyyələrdə işgüzar yazışmaların önəminə
diqqət çəkən mütəxəssislər “Kooperasiya prinsipi”nə xüsusi diqqətyetirilməsinin vacibliyində israrlılıq nümayiş etdirirlər.
Belə ki, tərəfdaşlar arasında aparılan işgüzar yazışmalar lazımı informasiyanın maksimum uyğun zaman kəsiyində və tələb
II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
362
Qafqaz University
18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan
olunan səviyyədə və təfsilatlarla təqdim edilməsinin əhəmiyyətini ortaya qoyur. İşgüzar məktubda fikirlər aydın və konkret
şəkildə ifadə edilməli, lakin bu lakoniklik əsnasında çatdırılan məlumatın informativ yükünə xələl gəlməməlidir. Eyni
zamanda vacib məlumatlar punktlarda, punktlar isə, öz növbəsində, ayrı-ayrı abzaslarda təqdim olunmalıdur. Eləcə də
burada rəsmi biznes məktubunun tərtibi qaydalarına riayət edilərək, abzaslar fərqli intervalla təqdim edilməlidir. Bu isə hər
bir abzas daxilindəki yeni informativ yüklü punktların ilk baxışdan asan mənimsənilməsi üçün əlavə şərait yaratmışdır.
Məsələn:
Dear Sirs,
I have seen your ad in the Boston Globe of Sunday, February 12, and would like to order the following weather vane:
Model EPS – 18’’ eagle with arrow, copper, $34.95.
I would like the weather vane sent to the address by parcel post and charged, with any applicable sales tax and
handing costs, to my VISA account (number 003 0971 A109).
Yours truly,…. (Гуринович В.В. Деловая переписка на английском языке., М.: АСТ, Минск: Харвест, 2007, 256 с;
s.100)
Onu da qeyd edək ki, biznes şirkəti rəhbərlərinin səhmdarlara ünvanladıqları məktubların təhlili əsasında belə bir
nəticəyə gəlmək olar ki, məsuliyyətli şəxslər böhran anında yaranmış vəziyyəti gizlətməyi deyil, onun məsuliyyətini digər
səhmdarlarla bölməyi üstün tuturlar. Beləcə səhmdarlar öz aktivlərinin real gəlir – divident potensialını hesablayır və ya
mümkün itkilərə hazırlaşırlar. Rəhbərin belə bir çətin mərhələdə ifrat optimistik proqnozla çıxış etməsi əslində,
“yalanətrafı” informasiyanın ötürülməsi kimi səciyyələndirilə bilər. Bu isə öz növbəsində, qeyri- etik davranış kimi şirkətin
nüfuzuna islaholunmaz zərbə vura bilər və ya şirkətin bazardan sıxışdırılıb çıxarılması ilə nəticələnə bilər.
A STYLISTIC ANALYSIS OF ‘ANGER’ IMAGE IN LOOK BACK IN ANGER
Günay ALLAHVERDİYEVA
Qafqaz University
gunayallahverdi@gmail.com
Look Back in Anger is considered to be one of the most significant plays in the modern British theater. It was the first
well-known play of "Kitchen Sink drama," a style of theater that examined the emotion and drama under the surface of a
common domestic life. Jimmy Porter, the play's protagonist, became the model for the "Angry Young Man," a name which
was given to the whole generation of artists and working class of young men in post-World War II British society.
John Osborne wrote Look Back in Anger in only a few weeks in May of 1955 and it was first rejected by many of the
theater companies that Osborne approached about producing it. George Divine, the creative producer of Royal Court
Theater, decided to gamble on the play and staged its first production. The play opened on May 8, 1956 at Royal Court
Theater and then, it received a variety of reviews from British theater critics and won a review from the Times. Fortunately,
this helped the play make an audience.
Interestingly enough, Look Back in Anger emerged in a time of important alteration from Britain's Victorian past into
the modern twentieth century. Jimmy's rage and anger are his expression of repressed emotion and his need for life in a
world that has become indifferent and depressing. That anger became a symbol of the rebellion against the political and
social depression of British culture and society. His anger is destructive to those around him and the psychological violence
of the play received a great deal of criticism. Critics today agree, however, that the play is central to an understanding of
British life in the twentieth century and, thus, an important piece of British literature.
In this study, it is aimed to appreciate Look Back in Anger through stylistic approach. In general aspect, stylistics helps
explore the relationship between the language and meaning. Besides, there are so many examples of prose and poetry
appreciations studied through stylistic approach. More is the pity, not so much attention has been paid to the stylistic
analysis of a dramatic text in the twentieth-century. Culperer, Short and Verdonk (1998) suggested one of the reason of it as
“the spoken conversation has for many centuries been commonly seen as a debased and unstable form of language, and thus
with all their affinities with speech, were liable to be undervalued.”
Last of all, in this study which is based on a stylistic approach to Look Back in Anger by John Osborne, Leech and
Short’s categories of stylistic approach will be employed and examined in the analysis of important dialogues of the ‘anger’
image. Furthermore, with the help of stylistic analysis of ‘anger’ image in the play, the general atmosphere and the effect of
World War II on British culture and society are aimed to indicate especially via dialogues between characters. Last but not
least, stylistic analysis of drama text asserts that linguistic description and critical interpretation are distinct and
complementary ways of explaining a literary text.
II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
363
Qafqaz University
18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan
MAIN THEMES IN "JENNIE GERHARDT" BY THEODORE DREISER
Gunel AKHMEDOVA
Qafqaz University
guncik113.91@list.ru
Theodore Dreiser was one of the most eminent novelists of the end of nineteenth and the beginning of twentieth
century. He was highly praised both by critics and his fellow writers. Dreiser was the only writer whose novels were
included in the compulsory study at universities during his lifetime. One of his well-known novels is “Jennie Gerhardt”,
which was published in 1911.
Besides giving the realistic depiction of life of a simple American, "Jennie Gerhardt” reveals to readers another feature
of the talent of a great writer, that is, deep lyricism and ability to signify delicate human experiences, sincere sympathy for
the common people and their fate. There are several themes in the novel.
The first and the most important theme is the theme of self-sacrifice. It serves as the core of the novel and is developed
in the characters of two female protagonists: mother and daughter, Mrs. Gerhardt and Jennie.
First of all, it is necessary to describe Mrs. Gerhardt. She is a middle-aged woman, the mother of six children. As we
begin reading the novel, it becomes clear that Mrs. Gerhardt tries to help family survive. Throughout the novel we witness
how much she loves her children and always tries to make their life easier.
Secondly, the topic of self-sacrifice is fully revealed in the character of Jennie. From the very beginning of the novel,
we can see that she is ready to do her best in order to help the family. Firstly, when Senator Brander assists the family,
Jennie is grateful to him. Therewith, Jennie also likes the Senator, though not realizing that she likes him as a man, not as a
person who is kind to her relatives. The upshot of their relationship appears when Jennie goes to Brander to ask him for help
because her brother has been put into jail for stealing coal. The Senator solves the problem. Here, in his hotel room, Jennie
seems very attractive and sweet to Brander. Jennie is not able to resist Brander’s passion. She sacrifices her virtue for Bass’s
rescue.
The second theme of the novel is the contrast set by Dreiser between the poor and the rich. From the very first chapter
Dreiser masterfully illustrates the world of the destitute and the rich. The first is represented in the depiction of the Gerhardt
family. Mr. Gerhardt is sick and can’t work. To make things worse, the family has debts as they have taken the mortgage
and upon being unable to pay it back, have got the interest due upon the mortgage.
By setting the contrast between the Gerhardts’ mode of life, their meager food and poor clothing on the one hand and
illustrations of the hotel décor and luxurious entourage of the Kanes on the other hand, Dreiser gives the essence of the
abyss that separates the high society from the representatives of the low-class. At this point it is of paramount importance to
compare two families: the Gerhardt family and the Kane family. Both of them are immigrants: the Gerhardts are of a
German origin, the Kanes are of an Irish origin. In contrast to the Herhardts, the Kanes have managed to find place under
the sun. By describing the luxury of the Kane home and the Columbus hotel, Dreiser accentuates distinction between the life
of the Gerhardts and that of the Senator and the Kane family. The depiction of their poverty helps us to better understand the
reason of why Jennie leads a life contra morality.
The third topic of the novel is an incomer’s dream to “fit in” to American society. The dream is vividly depicted by
Dreiser in Mr. Gerhardt. William drives Jennie out because he thinks that she is acting immorally not only from religious
point of view, but according to social codes as well. The case is that during the end of the nineteenth century immigrant
offsprings were criticized more abruptly than American children for their behavior. Discrimination was inevitable and most
of the members of immigrant communities realized that if there was any young man or girl who misbehaves, it would harm
the reputation of others too. That’s why they did their best in order to adjust to the American way of life. The only way of
reaching this goal was to bring the next generation up better that Americans. This is one of the reasons that make Mr.
Gerhardt become furious when he gets the news of Jennie’s condition.
II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
364
Qafqaz University
18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan
VALTER SKOTTUN HƏYATI, ŞƏXSİYYƏTİ VƏ YARADICILIĞININ BƏZİ
MƏQAMLARINA DAİR
(Hesket Pirsonun “Valter Skott: həyatı və şəxsiyyəti” adlı bioqrafik romanı əsasında)
Günel XƏLİLOVA
Azərbaycan Dillər Universiteti
gunelkhalilova@rambler.ru
Bütün zamanların ən populyar janrlarından biri olan bioqrafik roman mədəniyyətin və ədəbiyyatın sütunlarını təşkil
edən görkəmli sənət adamlarının həyatı və şəxsiyyətinin unudulmazlığının realist və bədii təsvirini yaradan tarixi salnaməni
xatırladır. Müəyyən mənada öz mühitinin və dövrünün personajı kimi çıxış edən bu və ya digər sənət adamı, bəzi hallarda
coğrafi toponimlər belə dövrün ictimai, siyasi və milli-mənəvi ruhunu bir növ özündə yaşadır.
Valter Skott yaradıcılığının tanınmış tədqiqatçılarından biri Hesket Pirson (Hesketh Pearson, 1887-1964) Böyük
Britaniya mədəni və ədəbi arealında aktyor və bioqraf kimi tanınır. Onun özü barəsində yazdığı avtobioqrafiyası ölümündən
bir il sonra “Hesket Pirson özü öz gözləri ilə” (“Hesketh Pearson by Himself”, 1965) adı ilə nəşr olunmuşdur. 1987-ci ildə
isə İan Hanter (Ian Hunter) bu böyük sənət adamına həsr etdiyi “Peşiman olmalı heç nə: Hesket Pirsonun həyatı” (“Nothing
to Repent: The Life of Hesketh Pearson”) adlı bioqrafik romanında onu qeyri-adi və ömrü hədər getməyən bir sənət
mücahidi kimi oxuculara təqdim etmişdir. Hesket Pirsonun öz dövrünün tanınmış teatr xadimlərinin, şəxsiyyətlərinin həyat
və yaradıcılığından bəhs edən kitabları sırasında “Müasir adamlar və aktyorlar” (“Modern Men and Mummers”, 1921),
Uilyam Hazlitt (“William Hazlitt”, 1934), Sidney Smit (“The Smith of Smiths”, 1934), Corc Bernard Şou (“George Bernard
Shaw”, 1942), Oskar Uayld (“Oscar Wilde”, 1946) və digər sənət adamlarına həsr etdiyi bioqrafik romanları ilə məşhur
olmuşdur.
Hesket Pirsonun ölümündən on il əvvəl nəşr etdirdiyi “Valter Skott: həyatı və şəxsiyyəti” (“Walter Scott: His Life and
Personality”, 1954) adlı bioqrafik romanının rus dilinə tərcümə variantına “Valter Skott və Hesket Pirson” adlı ön söz
yazmış tərcüməçi və tədqiqatçı V.Skorodenko aşağıdakı mühakiməsində vacib bir məsələyə toxunmuşdur: “...Pirsona
məxsus bir keyfiyyət ondan ibarətdir ki, o, Skottdakı istorizm hissini, ölkənin tarixi ilə müasir zaman və insan xarakteri
arasındakı möhkəm, davamlı səbəbiyyət əlaqəsini açıb göstərmək məharətini görüb yüksək dərəcədə dəyərləndirmişdir.
Pirsonda Skott – zaman kontekstində şəxsiyyət, XVIII əsrin sonlarının – XIX əsrin üçdə birinin şotland xarakteri idi və belə
bir görmə bucağından Skottun “həyat və şəxsiyyəti”nin bir çox həqiqətə uyğun olmayan cəhətləri aydınlaşdırılıb şərh
edilir...” (2, s.6)
Proletar yazıçı Maksim Qorkinin 1933-cü ildə əsasını qoyduğu “Görkəmli adamların həyatı” («Жизнь замечательных
людей») adlı bioqrafiyalar seriyası ilə 1978-ci ildə V.Skorodenkonun rus dilinə tərcüməsi, ön sözü və şərhləri ilə nəşr
olunan adını çəkdiyimiz roman rus oxucusunda Valter Skottun kimliyi, həyatı və şəxsiyyəti haqqında müəyyən təsəvvür
yaratmışdır. Lakin V.Skorodenko “Valter Skott və Hesket Pirson” adı ilə təqdim etdiyi ön söz əvəzi araşdırmasında bir çox
mətləblərə tənqidi mülahizələrini söyləməkdən çəkinməmişdir. Əslində, bu, onun məharətli tərcüməçi və Valter Skott
həyatını, yaradıcılığını diqqətlə öyrənmək səriştəsindən irəli gəlir. Onu da nəzərə alsaq ki, Hesket Pirson tənqidi monoqrafik
nəşr deyil, sadəcə olaraq bioqrafik janrında roman yazmışdır, yenə də bu, tənqidi söz deməyin qadağasını yaratmamalıdır.
Bu baxımdan V.Skorodenkonun bəzi tənqidi qeydlərə münasibətimizi söyləməyi vacib hesab edirik.
Tərcüməçi və tədqiqatçı V.Skorodenko Valter Skottun bədii yaradıcılığının əsasən iki ədəbi cərəyan, yaxud ədəbi
dövrlə sıx bağlı olduğu qənaətini aşağıdakı kimi təqdim edir: “Əgər Skottun poeziyası romantizmə aiddirsə, onun nəsri –
Avropa ədəbiyyatının digər dövrünün keyfiyyətcə yeni hadisəsidir: Skottun tarixi romanı tənqidi realizmin böyük Avropa
romanının başlanğıcını yaratdı” (2, s.13).
Valter Skottun tənqidi realizm ədəbi cərəyanının yaradıcısı olması bir qədər mübahisəli görünür. V.Skorodenko özü də
söhbətinin davamında belə bir fikri irəli sürür: “Pirson ədəbiyyatşünas olmadığından ədəbiyyatşünaslıq terminlərindən
uzaqlaşaraq hər halda o təsirdən söhbət açır ki, o Skott – nasir yaradıcılığının müasirlərinə təsir göstərmişdir, eləcə də
Skottun ən yaxşı və xüsusən tarixi romanlarında romantizmi ötüb keçdiyinə işarə edir: “Onun ən yaxşı kitablarının
xarakterləri və tarixi fonu – bunlara heç bir romantik çata bilməmişdir”. Və çata da bilməzdi, biz bunu əlavə edirik, həmin o
sadə səbəbə görə ki, bu fon və bu xarakterlər romantik yazıçı tərəfindən deyil, realist tərəfindən yaradılmışdır” (2, s.13-14).
Beləliklə, şotland əsilli, dünya şöhrətli şair, yazıçı və dramaturq Valter Skottun həyatı və şəxsiyyətinin dolğun ifadəsini
yaradan Hesket Pirsonun bioqrafik əsəri yazıçının yaradıcılığında xüsusi yeri ilə seçilən şəxsiyyət və yaradıcılıq məsələləri ilə
yanaşı milli identifikasiyanın tədqiqi üçün bəzi məqamların aydınlaşdırılmasına xidmət etdiyini söyləmək olar.
ƏDƏBİYYAT
1. Lockhart John. The Life of Scott. London: 1837.
2. Пирсон Х. Вальтер Скотт. Серия биографий. Жизнь замечательных людей. Перевод с английского, предисловие
и комментарии В.Скороденко. Москва: «Молодая гвардия», 1978.
II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
365
Qafqaz University
18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan
ORIENTALISM IN ENGLISH VERSE
Ilaha KHANALIYEVA
Qafqaz University
ilaha_khanaliyeva@yahoo.com
Academic attempt to discuss "Orientalism" in English literature is bound to start with a confutation of the definition
made popular by Edward Said in his book, Orientalism (1977). Interest about Orientalism developed with the several
translations and subsequent publications of some of the most popular Oriental tales in the eighteenth and nineteenth
centuries. This study aims to present within brief compass the general character of the Oriental diction and the Oriental
theme in English verse between 1740 and 1840.
The poets sometimes take into consideration "The Orient" or "The East" as a unit, without particular boundaries.
Again, Asia or Africa is often presented as a unit, in a single thought or image. Sometimes Oriental reference is made in
very incomprehensible manner, without any specific geographical term or terms. Yet in the body of verse as a whole, the
reader is not left without abundant, if scarcely coherent, details in the poetical map of the East.
The further story of Orientalism in English verse from 1840 to the present time is a long one, which cannot even be
outlined here. It interpolates many poets, many themes, and many moods. James Thomson, like George Gordon Byron and
Crabbe and Wordsworth in our period, like Tennyson, was influenced by his early reading of Arabian Nights. Orientalism in
English verse appears in the word, the phrase, thepassage, the poem, and group of poems. I am intended to discuss this unit
extensively.
The passage varies in length from one line to a hundred lines ormore. As a matter of significance in the history of
English poetry,Orientalism is concerned in large part with these thousands ofpassages, of varied tone, on varied themes,
scattered through themost diverse poems by poets of widely different schools, fromChaucer to Kipling.
The Oriental poem, as we have mentioned, may occasionally be written in Greek or Latin; but such poems are rare. In
length it varies from a few lines to epic proportions. Montgomery's Parrot contains only thirty-three words; his Pelican and
Ostrich being slightly longer. Jones' To Lady Jones contains less than one hundred words. There may perhaps be some
epigrams or epitaphs of couplet length that could be called Oriental, but they do not seem at all frequent. Oriental verse of
other poets includes perhaps Southey. All of the poets after the Lyrical Ballads, with few exceptions, were interested in
experiments in English verse, and Southey carried into the composition of The Curse of Kehama and Thalaba a definite
purpose to embody his Orientalism in appropriate versification. To say the least, Oriental verse from Jones to Mangan
showed the general tendency to substitute anything and everything for the conventional heroic couplet.
The titles of some of poems are flat or without specific Oriental quality. On the other hand, one has only to remember
Lalla Rookh, The Curse of Kehama, Kubla Khan, Asia, as well as among poems of minor fame, Juggernaut, Palmyra, The
Caravanin the Desert, and a host of others. The Wail of the Three Khalendeers seems as good as Mandalay. If one wishes
something in lighter vein, he may choose The King of the Crocodiles, from Southey; or Fm Going to Bombay, and The
Kangaroos: A Fable, from Hood.
A complete account of the Oriental drama from 1740 to 1840 would require a separate paper. The type is as old as the
Elizabethan era, and there are signs of it in the medieval epoch. Oriental plays of the same general character as those of the
Restoration period continued to be produced in England until the Romantic Movement was triumphant.
Real translation of Oriental poems is found in Mrs. Montagu with the aid of other wits and in Jones. Pseudo-translation
and paraphrase seem far more characteristic of the English Orientalism of the eighteenth century. It is the period of
Chatterton, Ireland, and Macpherson.
The setting of the Oriental poem is as various as its form or theme. It may appear in a real letter (Mrs. Montagu), in an
essay (Jones), in prose fiction (Mrs. Radcliffe and Walter Scott), or in a prose frame (Lalla Rookh). As a lyric it appears in
the long narrative poem, Childe Harold, for example; or in the drama, The Bride, for example. It can be found as a member
of a group of Oriental poems.
Dostları ilə paylaş: |