bir tərəf iştirak edir, ikinci tərəf isə həmin müqaviləyə əlavə və dəyişiklik etmək imkanından məhrum olur. kinci
tərəf bu müqaviləni onun şərtləri ilə razılaşması yolu imzalayır. Deməli, ikinci tərəf müqavilə şərtlərinin müəyyən
edilməsində iştirak etmir. O, müqavilənin zəif tərəfi hesab edilir. Bununla müqavilə şərtlərini müəyyən etməkdə
müqavilə azadlığı prinsipi pozulur, kontragent seçməkdə isə bu prinsip pozulmur. Belə ki, müqavilənin zəif tərəfi
423
kontragent seçməkdə sərbəstdir. O, həm də eyni zamanda müqavilə bağlamaq və ya bağlamamaq məsələsini həll
etməkdə müstəqildir.
Qeyd etmək lazımdır ki, qoşulma müqaviləsindən Qərbi Avropa ölkələrində geniş istifadə olunur; bu müqa-
vilə növü bazarların inhisarlaşdırılması şəraitində yaranmışdır. Belə ki, bazarda üstün iqtisadi mövqe tutan tərəf
və ya müvafiq spesifik malın (elektrik enercisinin, qazın, dəmir yolu, su və ya hava daşıyjısının göstərdiyi nəq-
liyyat xidmətinin) yeganə satıcısı olan şəxslər kontragentlərə (müqavilənin digər tərəflərinə) təklif edirlər ki,
onlar eyni olan müqavilə şərtlərini, yəni standart müqavilə şərtlərini müzakirə etmədən qəbul etsinlər və bu yol-
la müqaviləyə qoşulsunlar. Özü də hesab edilir ki, kontragent müqaviləyə könüllü surətdə qoşulur.
Göründüyü kimi, qoşulma müqaviləsinə görə, iqtisadi cəhətdən üstün mövqe tutan tərəf kontragentə özünün
formulə etdiyi müqavilə şərtlərini diqtə edir. Kontragent ya ona diqtə olunmuş şərtlərlə müqavilə bağlamalı, ya
da müqavilə bağlamaqdan imtina etməlidir. Kontragentin müqavilə şərtlərini müzakirə etmək və yaxud onlar-
dan hər hansısa birini dəyişdirmək hüququ yoxdur. Elə bir vəziyyət yaranır ki, iqtisadi-maddi ehtiyacını təmin
etmək üçün kontragentin diqtə olunmuş müqavilə şərtlərini müzakirəsiz qəbul etməkdən başqa çarəsi qalmır;
həmin vəziyyətdə o, digər davranış variantı seçmək imkanına malik olmur və bu səbəbdən müqaviləni bağla-
maqdan imtina edə bilmir.
Belə müqavilələr, adətən, tərəflərin doldurduqları standart formada tərtib edilir. Buna görə ABŞ, ngiltərə və
digər ölkələrin müqavilə praktikasında qoşulma müqaviləsi standart formalı müqavilə adlanır.
Xeyli müddət qoşulma müqaviləsi kapitalist təsərrüfatının dəmiryol və su nəqliyyatı, şəhərdaxili nəqliyyat,
bank və sığorta işi, kommunal xidmət və s. kimi sahələrində geniş istifadə olunmuşdur. Bu müqavilənin məhz
belə sahələrdə geniş tətbiq olunması onunla izah edilir ki, həmin sahələr hesabına kontragentin maddi-iqtisadi
tələbatı təmin olunur; bu kimi sahələr onun həyati mənafeləri ilə bağlıdır. Odur ki, məhz həmin sahələrdə kont-
ragent digər davranış variantını seçmək imkanına malik olmur və qoşulma müqaviləsi bağlamağa məjbur olur.
Müasir Qərb ölkələrində qoşulma müqaviləsi kifayət qədər geniş yayılmışdır. Xüsusilə universamda malla-
rın sabit qiymətlə alqı-satqı, nəqliyyatın müxtəlif növləri ilə daşıma (belə daşıma şirkətlərin təsdiq etdiyi tariflər
ə
sasında həyata keçirilir), sığorta və digər müqavilələr qoşulma müqaviləsi formasında bağlanır.
Qoşulma müqaviləsi Fransa hüquq ədəbiyyatında daha müfəssəl şəkildə işıqlandırılır. Burada onun əsas xü-
susiyyətləri müəyyənləşdirilir.
O ki, qaldı Azərbaycan Respublikasının qanunvericiliyinə, qeyd etmək lazımdır ki, 23 dekabr 2003-cü il ta-
rixli qanunla MM-ə əlavələr və dəyişikliklər edilməsinə kimi qoşulma müqaviləsi məcəllənin ayrıja olaraq 401-
ji maddəsi ilə tənzimlənirdi; həmin maddə bütövlükdə bu müqavilənin hüquqi nizamlanmasına həsr olunmuşdu.
Yuxarıda göstərdiyimiz qanunla 401-ji maddə MM-dən çıxarılmışdır. Lakin bu o demək deyildir ki, artıq Mülki
Məcəllə qoşulma müqaviləsini nəzərdə tutmur. Əksinə, məcəllə həmin müqavilənin tənzimlənməsinə xüsusi
diqqət yetirir. Hətta MM-in 452-ji maddəsinin 2-ji bəndində «qoşulma müqaviləsi» termini işlədilir. Lakin
məcəllə qoşulma müqaviləsinə leqal anlayış vermir. Amma buna baxmayaraq onun bəzi əlamətləri məcəllədə
nəzərdə tutulmuşdur (MM-in 417-418-ji maddələri).
Dostları ilə paylaş: