www.ziyouz.com kutubxonasi
42
muhtojman. Uni balki mingta kishidan so‘ragandirman. Hammasi bir bahona bilan
bermadilar", deydi. Haligi kishi bunga deydiki: "Alloh taoloning huzuriga bordim.
Sahifamda birgina savobdan boshqa savob topa olmadim. U ham meni qutqarishga
yetmaydi. Uni senga ehson qilaman. Uni mendan ol!" Bu odam suyungan holatda
Allohning huzuriga qaytadi. Alloh taolo uning holini bilgan holda: "Nima qilib kelding?"
deb so‘raydi. Bu odam voqeani bayon qiladi. Alloh taolo savobini bergan odamni
huzuriga chaqiradi va: "Iymon egalariga mening karamim sening karamingdan,
ehsondan ko‘proqdir. Birodaringning qo‘lidan ushla. Boringlar jannatga!" deb marhamat
qiladi.
Mezonning ikki pallasi baravar kelib, savob pallasi og‘ir kelmasa, Alloh taolo: "Bu na
do‘zaxiydir va na jannatiydir" deydi. Shunda bitta farishta bitta sahifa olib kelib gunoh
pallasiga qo‘yadi. Unda bitta "Uf" kalimasi yozilgan bo‘ladi. Shunda gunoh pallasi savob
pallasidan og‘ir keladi. U odam shu sababli do‘zaxga hukm qilinadi. U ikki tarafga
mo‘ltirab qaraydi. Alloh taolodan o‘zini chaqirishni so‘raydi. Alloh taolo uni chaqiradi va
deydi: "Ey osiy banda! Nega seni chaqirishimni so‘rading?" U banda: "Ey Rabbim! Ota-
onangga osiy bo‘lganim uchun do‘zaxga ketayotganimni angladim. Ularning azobini
menga qo‘shginda, ularni do‘zaxdan ozod qil!" deydi. Shunda Alloh taolo: "Ota-onangga
dunyoda osiy bo‘lding. Oxiratda esa ikrom qilding. Ularning qo‘lidan yetaklab jannatga
olib bor!" deb marhamat qiladi.
Jannatga yuborilmaganlarni farishtalar hibs qilishadi. Chunki farishtalar oxirat ahkomini
juda yaxshi biladilar. Hatto oxiratda nasibasi bo‘lmagan bir qavmga nido qilinadiki, bular
oxiratning o‘tinlaridandir. Ular do‘zaxni to‘ldirish uchun yaratildilar. Ularga xitoban Alloh
taolo Vas-soffat surasining 24-oyatida shunday deydi:
Dostları ilə paylaş: |