ındırılıb aşıq sümükləri ipə keçirilir.
Aydın məsələdir ki, bir yoxsulun ehtirası coşsa, şəhvətini
söndürmək istəsə və evlənmək imkanı olmasa, mütləq zinaya yol
verəcək, cinayət edəcəkdir, çünki nəfs və həvəs ayrılmaz yoldaşdır,
211
yəni bir qarında bəslənmiş ekiz qardaşdır. Nə qədər bu oyaqdır, o biri
də ayaq üstə duracaqdır.
Nağıl edirlər ki, bir dərvişi bir cavanla pis iş üstdə tutdular,
rüsvayçılıq bir yana dursun,– daşqalaq qorxusu vardı, yalvarıb deyir-
di: –Ay müsəlmanlar, rəhm edin, varım yoxdur evlənəm, taqətim
yoxdur səbr edəm. Çarəm nədir, islam dinində də ki, rahiblik
107
qadağandır.
Dövlətlilərin ürəklərinin sakit və könüllərinin rahat olmasının bir
səbəbi də odur ki, hər gecə bir sənəmi qoynuna salır, hər gün bir
gözəli bağrına basır. Deməli:
M i s r a
Hər səhər yenidən bəyliyə başlar.
Səhər şəfəqi onun xoşbəxtliyindən vəcdə gəlib qızarır, sərv ağacı
xəcalətindən aşağı baxmağa utanır.
Beyt
Batırıb əlini dostun qanına,
Fındıqça qoymuşdur dırnaqlarına.
Belə gözəllər ola–ola varlıların günaha batmaları, ya başqa çirk-
in işə əl atmaları inandırıcı deyildir.
Beyt
Bir gönül ki, əsir etmiş behişt hurilərini
Qəlbi qarət olmuşlara əhəmiyyət verərmi?
Beyt
Əlində xurması olan, bir nəfər.
Bir də daş atarmı ağaca məgər?
Əliboşların çoxu natəmiz adlarını günah çirkabına bulayar. Aclar
isə çörək oğurlamağa belə məcbur olarlar.
212
Beyt
Yırtıcı it ət tapanda artar şövqi, həvəsi,
Sormaz Dəccal eşşəyidir bu, ya Saleh dəvəsi
108
.
Çox görünüb ki, ən namuslu adamlar kasıblıq üzündən pis işlərə
qoşulmuş, xalq içində yaxşı adını itirərək bədnam olmuşlar.
Beyt
Pəhrizə olarmı acın imkanı?
Yoxsulun deyərlər, olmaz imanı.
Hatəmi–Tai səhrada yaşardı. Şəhərdə olsaydı dilənçilərin əlindən
aciz qalardı, əynindəki paltarı tikə–tikə olardı.
Cavab verdi: – Yox, mən varlıların halına acıyıram. Dedim: –
Yox, varlarına həsrət çəkirsən.
Biz
hələ uzun müddət belə sərt danışdıq, hücum edən hər
piyadəsini dəf etməyə çalışdım, harda «şah» dedi isə, «vəzirlə»
qarşısını aldım. Nəhayət mərifət xəzinəsində nə qədər sözü vardısa,
hamısını dedm, höçət heybəsində nə qədər oxu vardısa, hamısını atdı.
Şer
Fəsahət əhlinin içindən rədd et,
O kəs ki, şişirdir özünü hər an
Din əhli, mərifət sənət sahibi,
Ona öz yerini verməli nişan.
Axırda dəlili qalmadı zəlil etdim. Əlin işə saldı, söyüş söyməyə
başladı. Adətən cahil adamların peşəsi belədir, müxalifinə söz ilə
bata bilməyəndə, düşmənçiliyə əl atırlar. Büttəraş Azər də belə
etmişdi, sözdə oğluna üstün gələ bilmədiyi üçün davaya başlamış və
demişdi: «sözünü geri götürməsən, səni daşla vuracağam».
Məni söydü, ondan da ağırını dedim, yaxamdan yapışdı, çənəsin-
dən tutdum.
Şer
213
Mən onu qovuram, o qovur məni,
Xalq bizə rişxəndlə gülür arxadan.
Bizim sözümüzü eşidənlərin,
Barmağı ağzında qalmışdır heyran.
Müxtəsər, mürafiə üçün qazının yanına getdik, ədalətlə nə
deyərsə razılaşacağımızı qət etdik. Dedik: qoy müsəlman hakimi bu
məsələni həll etsin, varlılarla yoxsullar arasındakı fərqi şərh etsin.
Qazı diqqətlə üzümüzə baxdı, ciddiyyətlə sözümüzə qulaq asdı.
Sonra dərin fikrə getdi. Bir azdan sonra başını qaldırıb dedi:
–Ey
varlıları tərifləyib, yoxqulları təhqir edən şəxs, bilməlisən
ki, gül tikansız, xəzinə ilansız ola bilməz, harda şərab var, orda məst
də olacaqdır, harda sədəf var, orda nəhəng də olacaqdır. Dünyanın şi-
rin ləzzəti dalında ölümün acı şərbəti durmuşdur, behişt nemətləri
qarşısında Məkkarə səddləri qurulmuşdur.
Beyt
Dostu sevən dözməlidir sitəm etsə də əğyar,
Xəznə-ilan, gül və tikan, fərəh-fəğan bir olar.
Görmürsənmi bağda həm salxım söyüd olur, həm də quru çubuq.
Eləcə də varlılar içərisində şükür edənlər olduqu kimi, küfr edənlər
də vardır. Yoxsullar içərisində səbr edənlər olduğu kimi, diltəng
olanlar da vardır.
Beyt
Hər bir şeh damlası dürr olsa əgər,
Bazarı qığ kimi doldurar gövhər.
Allaha o varlılar yaxındır ki, dərviş təbiət olsunlar, o yoxsullar
yaxındır ki, varlı xislət olsunlar.
Varlıların ən böyüyü odur ki, yoxsulların halına qalsın,
yoxsulların da ən yaxşısı odur ki, varlıların qapısını az açsın. «Allaha
təvəkkül» ilə yaşayanların ruzisi çatacaqdır.
Sonra
qazı məzəmmət nəzərlərini müddəiyə tərəf çevirib dedi:
214
–Ey
deyən ki, «Varlıların başı qarışıqdır, işləri səhv, peşələri
əyyaşlıqdır». Doğru deyirsən, belələri vardır, onların ağlı kəm,
mürüvvəti azdır, əllərinə keçən nemətin qədrini bilməzlər, oğurlayar,
gizlədər, özləri yeməz, başqalarına da verməzlər. Fərz edək ki, birdən
quraqlıq olsa, ya Nuhun tufanı
109
qopsa, onlar öz varlarına arxayın
olub yoxsulların halına qalmazlar və allahdan qorxmayıb deyərlər:
Beyt
Başqası yoxluqdan olsa da həlak,
Biz ördək kimiyik tufandan nə bak
*
?!
Beyt
Dəvə üstə kəcavədə asudəcə oturan,
Bir arvadın nə vecinə quma batmış bir insan.
Beyt
Alçaqlar canını xilas edən dəm,
Deyərlər bizə nə batsa da aləm.
Bəli, bu dediyim kimiləri vardır. Lakin ehsan verən, dua oxuyan, həm
bu dünya, həm axirət hayına qalanları da yox deyildir. Məsələn,
dünya üzünün adil şahı, qələbələr və zəfərlər hakimi, islam dininin
hamisi, Süleyman mülkünün varisi, zəmanə şahlarının ən ədalətlisi
Müzəfərəddin Atabəy Əbubəkr ibn Səd ibn Zənginin (allah onun
ömrünü uzun, bayraqlarını zəfərli etsin) bəndələri bu qəbildəndir.
Şer
Bir ata oğluna onu etmədi,
Ki, sən səxavətlə etdin insana,
Allah əvəzində səni qaldırdı,
Hökmüran eylədi bütün cahana.
Qazı sözü bu dərəcəyə çatdırdıqda, bizdən daha artıq mübaliğə
*
Бак – горху
215
atını fəsahət meydanında çapdırdıqda yürütdüyü mühakimə, çıxardığı
hökmlə razılaşmalı olduq. Aramızda olub–keçənləri unutduq. Bir–
birimizə baş əyib salam verdik, dalaşmağı barışmaqla əvəz etdik.
Qucaqlaşıb öpüşdük, fitnə yatdı, düşmənçilik aradan qalxdı, sülh
yarandı, söhbətimiz bu sözlə tamamlandı:
Şer
Ey kasıb, dövrandan etmə şikayət,
Əgər bədbəxt olub, bədbəxt ölsən də.
Ey varlı xoşbəxtsən, həm ye, həm bəxş et,
Bu dünya səndədir, o dünya səndə.
|