Microsoft Word tarixi muhammadiy ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
230
Abu Sufyon qo‘rqqanidan: 
— Ey Abbos, mening choram endi na bo‘lg‘ay? — deb yolvorgali turdi. 
Anda Abbos: 
— Sening chorang shu bo‘lg‘aykim, agar orqamga mingashtirib Rasulullohga yetkaza 
olsam, sen uchun omonlik olur edim. Endi bundan boshqa chora yo‘qdir, — deb ot 
orqasiga uni mindirib, Rasululloh chodirlariga qarab yurdi. Yo‘ldoshlari esa bu holni 
ko‘rishib, ularni qo‘rqinch bosdi. Nima qilishlarini bilmasdan, nochor bu ishdan 
Qurayshga xabar bergali Makkaga qaytdilar. 
Hazrati Abbos Abu Sufyonni mingashtirib kelayotganda Hazrati Umar chodiri oldidan 
o‘tishga to‘g‘ri keldi. Bu kechaning qorovulligi ersa, u kishining gezagi (gali) edi. 
Rasululloh xachirini mingan Hazrati Abbosni tanigan bo‘lsa ham, mingashgan kishining 
kim ekanini bilmak uchun «to‘xta» deb qichqirdi. Kelib qarasa, Abu Sufyon ekandur. 
Buni ko‘rgach: 
— Alhamdulilloh, sen Xudo dushmani shartsiz endi qo‘limga tushding, — deb ular 
orqasidan Rasululloh chodirlariga qarab yugurdi. Buni ko‘rib Hazrati Abbos undan 
ilgariroq Rasululloh ustilariga kirib bordi. Bular orqasidan yeta kelib, Hazrati Umar ham 
kira solib: 
— Yo Rasulalloh, kufr boshlig‘i, Xudo dushmani, Abu Sufyon shartsiz qo‘limga tushdi. 
Ruxsat qiling, boshini kesib tashlayin, — dedi. 
Anda hazrati Abbos: 
— Yo Rasulalloh, men Abu Sufyonga omon berdim va sizdan omonlik olib bermakka 
va’da qildim, — deb ani qo‘riqlab Rasululloh oldilariga o‘ltirdi. — Bu kecha Abu Sufyonni 
o‘zim saqlayman, boshqaga bermagayman, uni menga topshiring, — dedi. 
Bu ikkovlari Abu Sufyon to‘g‘risida anchagina so‘zga kelishdilar. Rasululloh sollallohu 
alayhi vasallam shoshilmay o‘ltirib, oxiri aytdilar: 
— Ey Abbos, sen buni o‘z chodiringga eltib saqlagil, erta bilan yana keltirgaysan. 
Bu so‘z bilan Hazrati Abbos Abu Sufyonni o‘z chodiriga eltib saqladi. Tong otishi bilan, 
uni yana Rasululloh chodirlariga keltirdilar. Rasululloh uni ko‘rdi ersa: 
— Ey Abu Sufyon, hali ham Islomni qabul qilg‘udek holga kelmadingmi? Allohni bir bilib, 
meni uning Payg‘ambari deb ishonishga vaqt yetmadimi? — dedilar. 
Anda ul aytdi: 
— Ota-onam sizga fido bo‘lsin, shundoq ulug‘ axloqqa sizga o‘xshab hech kim ega bo‘la 
olmagay. Lekin bu ish haqida shu kungachalik ko‘nglimda yana gumonim bordur. 
Hazrati Abbos bu so‘zni anglashi bilan: 
— Ey sho‘rlik kishi, o‘z joningga jabr qilma, tiriklikdan umiding bo‘lsa, bo‘yning uzilib 
yerga tushmasdan ilgariroq bu ishga iqror qilib, Rasululloh so‘zlarini qabul qilgil, — dedi. 
Ul ham o‘zga chora topolmay, til uchida bo‘lsa ham shahodat aytib, iymon keltirdi. 
Zohirga qarab, Rasululloh ham qabul qildilar. So‘ngra hazrati Abbos: 
— Yo Rasulalloh, Abu Sufyon ersa o‘zi maqtanchoq, guyrangroq bir kishi erur. Xalq 
ichida bu kishiga bir obro‘ bo‘lgudek biror ish qilur bo‘lsangiz, ko‘p yaxshi bo‘lur edi, — 
dedilar. 
Anda Rasululloh aytdilar: 
— Hukm shuldurki, Abu Sufyon qo‘rasiga kirganlar omondir, yaroq-qurol ko‘tarmagan 
kishilar omondur, uyidan chiqmaganlar eshik ochmaganlar omondur. 
So‘ngra Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Hazrati Abbosga buyurdilarkim, tog‘ 
tashidagi tor yo‘l ustida Abu Sufyonni to‘xtatib turgil. Butun Islom qo‘shinlari buning 
oldidan o‘tsinlar. Islom askarining shon-shavkatini ko‘zi ko‘rsin. 
Shuning bilan Rasululloh deganlaridek, Abu Sufyonni eltib yo‘lning tor yeriga to‘xtatib 
qo‘ydi. Har qabila o‘z tug‘i ostida askarlar bilan uning oldidan o‘tar edilar. O‘tgan 

---

Tarixi Muhammadiy. Alixonto’ra Sog’uniy