www.ziyouz.com kutubxonasi
116
imoratga joylashgan bo‘lib, u o‘z vestibyulidagi porfir
14
ustunlari bilan mashhur edi.
Lekin filialga kelgan odamlarni bugun ustunlari emas, balki shu ustunlar poyida yuz berayotgan
g‘aroyib hodisa tong qoldirgan edi.
Bir necha kishi kichik bir stol ortida yum-yum yig‘lab o‘tirgan oyimqizga dong qotib qarab
qolishgan edi, oyimqiz shu stolcha ustiga yoyib qo‘yilgan tomoshalar haqidagi maxsus adabiyotning
sotuvchisi edi. Oyimqiz aynan hozir hech kimga hech qanday kitob sotmas, odamlarning hol-ahvol
so‘rab bergan savollariga esa faqat qo‘l siltardi, xolos, lekin xuddi shu mahal tepadan ham, pastdan
ham, yon tomonlardan ham, xullas filialning hamma bo‘limlaridan, kamida yigirmatacha telefon
baravariga qattiq jiringlay boshladi.
Yig‘lab o‘tirgan oyimqiz birdan seskanib ketib: — Ana, yana boshlandi! — deb chinqirdi jazavasi
tutib va dabdurustdan titroq ovoz bilan kuylay boshladi:
Slavnoe more svyashennga Baykal...
15
Shu payt zina boshida paydo bo‘lgan kurer musht tugib kimgadir po‘pisa qildi va o‘zining jilosiz,
xira bariton ovozi bilan oyimqizga jo‘r bo‘ldi:
Slaven korabl, omulevaya bochka!..
Kurerning ovoziga olis xonalardan boshqalarning ham ovozi qo‘shilib, xor vujudga kela boshladi
va nihoyat, bu qo‘shiq filialning hammayog‘ida yangray boshladi. Hisoblash-tekshiruv bo‘limi
joylashgan eng yaqin 6-xonadan kelayotgan ovozlar orasida kimningdir xiyol hirqiroq, ammo juda
kuchli yo‘g‘on ovozi ajralib turardi. Telefon apparatlarining tobora kuchaya boshlagan qo‘ng‘iroqlari
bu xorga jo‘rlik qilardi.
Gey, Barguzin... poshevelivay val!..
—
deb bo‘kirardi kurer zinada turib.
Qizning ko‘z yoshlari marjon-marjon bo‘lib oqar, tishlarini g‘ijir qilishga urinar, lekin og‘zi o‘z-
o‘zidan ochilib, kurerdan bir parda yuqori tovushda kuylardi:
Molodtsu bp’ nedalechko!
Filialga ish bilan kelib, lol bo‘lib serrayib qolgan odamlarni ko‘proq hayratga solgan narsa shu
ediki, xor qatnashchilari garchi binoning turli tomonlarida bo‘lishsa ham, go‘yo ko‘rinmayotgan
dirijyordan ko‘z uzmay turganday, juda ravon va uyg‘un kuylashardi.
Vagankovskiy tor ko‘chasidan o‘tayotgan odamlar hovlini o‘ragan panjara oldida to‘xtashib,
filialda bo‘layotgan vaqtichog‘likdan hayron bo‘lishardi.
Qo‘shiqning birinchi bandi tugashi bilan xor yana go‘yo dirijyor ishorasi bilan birdan kuylashdan
to‘xtadi. Kurer ohista so‘kinib, xonaga kirib ketdi. Shu mahal filialning hovli eshigi ochilib, oq xalat
ustidan avra palto kiygan bir grajdanin bilan militsioner kirib keldi.
— Jon doktor, biron ilojini qiling, — deb azza-bazza chinqirdi qiz.
Zina boshiga filial kotibi otilib chiqdi, xijolatpazlikdan bo‘lsa kerak, duduqlanib dedi:
— Bilasizmi, doktor, biz hammamiz qandaydir ommaviy gipnoz ta’siriga uchraganga o‘xshaymiz...
Shunga ko‘ra, albatta... — u gapini tugata olmadi, so‘zlar tomog‘iga tiqilib qolib, birdan tenor ovoz
bilan kuylay boshladi:
Shilka i Nerchinsk...
— Ahmoq! — deb chinqirdi qiz, lekin kimni haqorat qilganini izohlashga ulgurolmadi, buning
o‘rniga o‘zi o‘sha Shilka va Nerchinsk to‘g‘risida kuylashga majbur bo‘ldi.
— O‘zingizni qo‘lga oling! Ko‘ylashni bas qiling! — dedi doktor kotibga.
14
Porfir — vulqon paytida vujudga keladigan tog‘ jinsi.
15
Bu mashhur rus xalq qo‘shig‘ini tarjima qilmay, original holda qoldirishni ma’qul ko‘rdik (tarj.).