www.ziyouz.com kutubxonasi
18
ko‘zlari milt-milt yopdi.
— Ha, — dedi Ieshua prokuratorniig voqifligidan bir oz taajjub qolib, so‘ng gapida davom etdi, —
u mendan davlat hokimiyati haqida fikr aytishimni so‘radi. Bu masala uni nihoyatda qiziqtirar ekan.
— Xo‘sh, sen nima deding? — so‘radi Pilat, — Yo nima deganim yodimdan ko‘tarildi, deb bahona
qilasanmi? — Pilatning gapi ohangida endi ishonchsizlik paydo bo‘lgan edi.
— Ko‘p gaplar qatori, — deb bayon qila boshladi mahbus, — har qanday hokimiyat ham
odamlarga zulm o‘tkazishi to‘g‘risida, vaqti kelib na qaysarlar hokimiyati, na o‘zgacha hokimiyatlar
qolajagi haqida gapirdim. Odamzod haqiqat va adolat saltanatida yashay boshlaydiki, unday
saltanatning hech qanday hokimiyatga ehtiyoji qolmaydi.
— Keyin-chi?
— Keyin hech nima bo‘lmadi, — dedi mahbus. — Bu payt bir nechta odam uyga otilib kirdi-yu,
qo‘llarimni orqamga bog‘lab, qamoqqa olib ketdi.
Kotib bironta ham so‘zni faromush qilmaslikka urinib, pergamentga shitirlatib yozardi.
Shu payt Pilat xirillgancha, xasta ovoz bilan dedi:
— Tiveriya* imperatori hokimiyatidan buyukroq va xalq uchun xushko‘ngilroq hokimiyat dunyoda
bo‘lmagan, yo‘q va bundan keyin ham hech qachon bo‘lmaydi!
Prokurator kotibga ham, soqchilarga ham, negadir, nafrat bilan qaradi.
— Hokimiyat haqida mulohaza yuritishni senga kim qo‘ydi, telba jinoyatchi! — dedi Pilat va
baqirib bordi: — Soqchilar balkondan olib ketilsin! — so‘ng kotibga o‘girilib, ilova qildi: — Meni
jinoyatchi bilan xoli qoldiring, davlat ahamiyatiga molik ish ko‘rinadi.
Soqchilar nayzalarini ko‘tarishdi va nag‘al qoqilgan choriqlarini bir me’yorda do‘qillatishib
balkondan boqqa chiqishdi, ular orqasidan kotib ham chiqib ketdi.
Ravonga ingan sukunatni bir oz fursat faqat favvoradan otilayotgan suvning shildirashi buzib turdi.
Pilat favvorachadan otilib chiqayotgan suvning xamirday oshib tosh kosani to‘ldirishini va uning
chetlaridan jildirab tushishini kuzatib o‘tirardi.
Birinchi bo‘lib mahbus gapirdi:
— Ko‘nglim sezyapti, o‘sha kiriaflik yigitcha bilan suhbat qurganim oqibatida qandaydir falokat
sodir bo‘lganga o‘xshaydi. Nazarimda, igemon, u yigit baxtsizlikka uchraydiganga o‘xshaydi, mening
unga rahmim kelyapti.
— Dunyoda, — deb javob qildi igemon g‘alati tirjayib, — ahvoli kiriaflik Iudanikidan ham
ayanchliroq ba’zi odamlar bor. Sen Iudadan ham ko‘ra kuproq o‘shalarga achinishing kerak! Xullas,
toshbag‘ir, uchpga chiqqan jallod Mark Kalamushkush ham, va’zxonlik qilganing uchun, ana ko‘rib
turibman, — prokurator Ieshuaning abjag‘i chiqib ketgan basharasiga ishora qildi, — seni bezab
tashlashgan odamlar xam, sheriklari bilan birgalikda to‘rtta soddatni uldirgan qaroqchilar: Dismas
bilan Gestas va nihoyat, maraz xiyonatkor Iuda ham — shular hammasi saxovatli odamlarmi
seningcha?
— Ha, — javob qildi mahbus.
— Haqqoniyat saltanati ham tiklanadimi? Tiklanadi, igemon, — qat’iy ishonch bilan javob qildi
Ieshua.
Yo‘q, hech qachon tiklanmaydi! — deb Pilat tusatdan dahshatli ovoz bilan qichqirib yuborgan edi,
Ieshua cho‘chib ketib, orqasiga tisarildi. Bundap ko‘p yillar burun Hurlar Vodiysida Pilat o‘z
suvoriylarga: «Yanch ularni! Chop g‘animlarni! Buyuk Kalamushkushni tutib olishdi!» — deb
shunday baqirgan edi. Hozir ham u ko‘p komanda berish oqibatida hirqiroq bo‘lib qolgan ovozini
odamlar eshitsin uchun har bir so‘zni dona-dona qilib yana balandroq qichqirdi: — Jinoyat qilgansan!
Jinoyatchisan! Jinoyatchisan! Shundan keyin u past ovoz bilan so‘radi:
— Ieshua Ha-Notsri, sen biron-bir xudoga ishonasanmi?
— Xudo bitta, — javob qildi Ieshua, — men unga ishonaman.
— Unga munojot qil bo‘lmasa! Astoydil munojot qil! Ammo baribir, — birdan Pilatning ovozi