Microsoft Word utgan kunlar ziyouz com doc
Yüklə 0,74 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
87 — Dadam musallas qovoq, oyim mosh qovoq, men bel qovoq... — dedi. Kulishdilar. Ermakchilardan bittasi yuqorida osilg‘an qovoqni ko‘rsatib ajablandi: — Iyi-iyi, anuv kimning qovog‘i-ya? Devona suyukli qovog‘ini so‘rida ko‘rib quvona ketdi: — Voy xo‘varingni... jinnilar, voy esi yo‘q xo‘varilar! Qovog‘imni ber jinnilar! — Tuzik-tuzik, avliya. Qovog‘ingizni tushirib bersam nima berasiz? — So‘rag‘aningni ol, jinni... Oyim qishlog‘ig‘a bek bo‘l, tentak: tilla jabduqliq ot min, jinni... — Men Oyim qishlog‘ining bekligi uhdasidan chiqolmayman. Qovoqlaringizning kasbini aytib bersangiz bo‘ladi manga. Devona bu shartka ko‘ndi, qovoq tushi-rilib, devonaning qo‘lig‘a eson-omon tegdi. Mahbuba ortiqcha bir ehtiyot va e’tibor bilan belga — boshqa yo‘ldoshlari yonig‘a tugildi. — Qani, endi bo‘lsin, devona! Qovoq devona belidagi qovoqlardan bitta egri maymog‘ini ko‘rsatib: — Manov Musulmon cho‘loq, — dedi, uning yonidag‘i kichkina tomosha qovoqni turtib: bunov, Xudoybachcha (Xudoyorbachcha), — dedi, suv qovog‘ini erkalab «Nor kalla» (Normuhammad qushbegi), — dedi. Qolg‘an ikkita silliq qovoqchalarni «nosqovoq, yupqa tomoq», deb qo‘ydi. Ermakchilar ku-lishdilar. Bu qovoq o‘g‘rilari ichidan tezroq qochib quti-lish uchun ketishka intilgan edi, biravi ushlab qoldi. — To‘xtang hali, gap bor! — devona so‘kinib to‘xta-di.— Manavi belingizdagi belboqni qayerdan o‘g‘irlab oldingiz? — Qo‘y, juvonmarg bo‘g‘ur! — O‘tkan kuni o‘g‘irlatqan belbog‘ing shu emasmi, Karimqul? — deb yonidag‘ig‘a qaradi ermakchi. — Ha, ha, xudda o‘g‘irlatqan belbog‘im, tutdik o‘g‘-rini! Qovoq devona xudda belbog‘idan ajrayturg‘andek ikki qo‘li bilan beliga yopishdi. — Saniki bu emas, tentak! — Yo‘q, xudda maniki shu, yesh, bo‘lmasa mirshab chaqiraman. — Xo‘varingni... nima deydi, bu! — To‘g‘ri ayt, buni qayerdan o‘g‘irlading?! Devona belbog‘ining tuguniga aztahidil yopishqani holda: — O‘g‘irlamadim, tentak, hoji pochchangni to‘yidan oldim, jinni! — dedi. — Hoji pochchang kim? Yolg‘on so‘zlama, o‘g‘ri! — Hoji pochchangni tanimaysanmi, tentak? — Toshkandda hoji pochchadan ko‘pi bormi, o‘g‘ri? — Esing ketibdi, jinni... Yusufbe hojing-chi. Axir; to‘y bo‘ldi, bazm bo‘ldi, o‘g‘ul uylandi... qo‘y, juvonmarg, bo‘g‘ur! Devona ermakchilar qo‘lidan arang qutilib chiqdi. Ammo ularning ichidagi ko‘zini bog‘lag‘an bir kishi nima uchundir devonaning orqasidan ergashdi. Choyxonadan anchagina uzoqlashqan edilar. — Devona! — deb chaqirdi haligi ergashuvchi. Devona o‘ziga qarab kelguchi bu ko‘z og‘rig‘ini tanidi. Suyukli qovoqlar ustiga kelgan balo bo‘lmasin uchun, ketar ekan, qovoqlarini ehtiyotlab ushladi: — Nima deysan, ko‘z og‘rig‘i? — Qo‘rqmangiz, devona! — dedi ko‘z og‘rig‘i va adimlarini tezlatdi. — Nima ishing bor? — To‘xtang. Devona arang to‘xtadi. Ko‘z og‘rig‘i uni cho‘chitmas uchun naridan turib yonchig‘ini kavliy berdi. |