«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

Ki «Ey Shopur, qaydin b o ‘yla yetting, 
Kelibsan fard30, hamrohingni netting? 
Hamul kim mehr ko‘sin31 urmish erdim, 
Borur chog‘da senga topshurmish erdim. 
Rafiq-u yorlig‘ mundoq b o ‘lurmu, 
Amonatdorliq32 mundoq ЬоЧигти? .
r 
Manga o ‘z gbyibimdan bir nishon ayt, 
Desangkim, hajrdan оЧтау, ravon ayt».
30 Fard - yakka.
3: Ko‘s - nog'ora.
32 Amonatdorliq - topshirilgan narsani omon saqlash.

---

Shundan keyin Shopur Mehinbonuga aytgan- 
larini birma-bir takrorladi-da: «Farhodning oldiga 
ketyapman, bundan sizni xabardor qilay, agar 
maktub yozib bersa, uni do‘stimga yetkazay, de­
gan maqsad bilan bu yerga kelgan edim», - deb 
qo‘shib qo“ydi. Shirin darhol o‘midan turib xoli bir 
joyda o‘z sevgilisiga xat yozishga kirishdi. Shopur 
u maktubni olib, Farhodni izlab topish uchun 
jo ‘nadi. Odamlardan eshitgan yashirin yollardan 
yurib sahar paytida do'sti qoshiga yetib bordi. 
U behush holda yotar, atrofini bir to‘da vahshiy 
hayvonlar-u qushlar o‘rab olgandi. Buni ко‘rgan 
Shopur do‘stining boshini qo^niga olib, faiyod 
chekdi. Uning ko‘z yoshlari Farhodning yuzlariga 
gulobdek yog‘ilgach, ko‘zini ochib o‘ziga keldi. Ik­
kala do‘st bir-birlarini quchoqlab rosa yiglashdi. 
Bu holatni kuzatib turgan tog‘-u vodiy ham ko‘z 
yoshlarini to lea boshladi. Keyin Shopur qo‘ynidan 
maktubni chiqarib, do'stining qoliga tutdi. Uni 
ochgan Farhod madori ketib Shirin maktubini 
o‘qiy boshladi. Shirin maktubida uning Farhodga 
bolgan ehtirosli muhabbati, cheksiz sadoqati, 
chekayotgan alam-u iztiroblari, orzu-yu tilaklari 
otashin misralarga jo qilingan edi.
Nedur ahvoling, ey zori g ‘aribim,