Mövzu 4
“Dini müxtəliflik və multikulturalizm”
Dini müxtəliflik – multikulturalizm siyasətinin yaranmasının səbəblərindən biri kimi.
Dinlərarası dialoq – multikultural cəmiyyətin xüsusiyyəti kimi. Dövlət-din münasibətləri.
Sekulyarizm prinsipi və onun ictimai inkişafda əhəmiyyəti. Dini dəyərlər – dini müxtəlifliyin
əsası kimi. Mədəniyyətin struktur elementləri sistemində dini dəyərlərin yeri. Dünya
dinlərində tolerantlıq ideyası. Vətəndaşların vicdan və dini etiqad azadlıqlarının qorunması
– demokratik cəmiyyətin mühüm əlaməti kimi. Azərbaycanda dini tolerantlığın
formalaşmasının tarixi şərtləri. İslamda tolerantlıq ideyaları. Qurani-Kərimdə "Dində
məcburiyyət yoxdur” ideyası.
Din insanlıq tarixində universal ictimai institut kimi çıxış edir.
Şübhə yoxdur ki, dinin
universallığı onun cəmiyyət həyatı üçün yerinə yetirdiyi əhəmiyyətli rollar və funksiyalarla bağlıdır.
Bel
ə olduğu halda, dinin mahiyyətini, onun meydana gəlmə və inkişaf qanunauyğunluğunu elmi
konsepsiyalar
əsasında öyrənmək zərurəti yaranır.
Bu zərurətin nəticəsi olaraq, XVIII əsrdən
etibar
ən dinin mahiyyəti, mənşəyi, cəmiyyətdəki rolu və yerini təhlil edən müxtəlif nəzəriyyələr
ir
əli sürülmüşdür.
Bu n
əzəriyyələr din fenomenini əsasən iki tərəfdən izah etməyə çalışır:
I. Dinin strukturunun
əsas elementləri;
II. Dinin c
əmiyyətdəki rolu və funksiyası.
Dinin strukturu
əsasən üç formada təzahür edir:
1. Fövq
əltəbii varlığa inam;
2. Dini f
əaliyyət;
3.
Dini t
əşkilatlar. Başqa sözlə desək, din - fövqəltəbii varlığa
və ya qüvvələrə etiqad
etm
ək, onlara pərəstiş göstərmək, ayin və mərasimləri yerinə yetirmək, nəhayət, öz inancını ifadə
etm
ək məqsədilə dini qruplarda birləşmək deməkdir.
İngilis antropoloqu Edvard Bernet Teylor (1832-1917) dinin mahiyyətini
“ruhani varlıqlara
inanmaq”
kimi xarakteriz
ə etmişdir. Burada “ruhani varlıqlar” ifadəsi insan idrakının fövqündə
duran, fövq
əltəbii güclərə malik olduğuna inanılan metafizik varlıqlar (tanrı, mələk və s.) kimi başa
düşülür. Dinin mahiyyətinin funksional izahı dinin fərd və cəmiyyət üçün oynadığı rolları nəzərdə
tutur. Dinin f
ərd üçün əhəmiyyətinə gəlincə, bu daha çox insanın mənəvi həyatı və psixikası ilə
əlaqədardır. Belə ki, din insan həyatına məna qazandırır,
onu mənəvi böhran, ümidsizlik,
depressiya v
ə digər psixoloji problemlərdən qoruyur.
Dinin
meydana g
əlməsinə dair irəli sürülən nəzəriyyələr ciddi mübahisələrə səbəb
olmuşdur. Sosial elmlərdə metodoloji baxımdan dinə yanaşma tərzinin
iki əsas istiqaməti
mövcuddur:
pozitivist v
ə fenomenoloji
yanaşma.
Pozitivizm f
əlsəfəsinə əsaslanan ilk yanaşma dini şüur və fəaliyyəti anlamaqla
kifay
ətlənməyərək, onun mənşəyini təbiətşünaslığın metodları əsasında izah etməyə cəhd edir,
bel
əliklə də, dini etiqad sistemini ibtidai və mifoloji dünyagörüşündən təkamül edərək formalaşan
ictimai şüur forması kimi dəyərləndirir. Dinin mənşəyini izah edən pozitivist-evolyusionist
(t
əkamülçü)
nəzəriyyələr, əsasən, aşağıdakılardır: