Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

KALAFAR 
(Şərur) – yabanı bitki. 
KALLADAR  (Biç
ənək, Boyəhməd,  Gömür, Keçili) – 
mal-qara saxlayan adam. –
Babam kalladarıydı, sürüləri varıydı 
n
əqqədən. 
KALAN 
(Culfa,  Şərur)  –  çox.  –O  vaxdı  kalan  pulu 
variydı əmimin, sora hammısını orda-bırda dağıtdı. 
KАMАХ  (Nəhəcir)  -  irigözlü  ələk.  -Biz  buğdаnı 
həmişə kаmахnаn təmizziriх'. 
KAMAŞ  (Ərəzin)  –  tənbəkinin bir növü. –Kamaşı 
köhn
ə kişilər doldurub qazetə çəkirdilər.  
KANARA//KƏNARƏ  (əksər  şivələrdə)  –  uzun, ensiz 
xalça. –
Kanaranı gəbənin qıraxlarında boş qalan yerrərə salırıx. 
KARAĞAN (Biçənək) – içərisində xəmir yoğurmaq və 
ya qurud 
əzmək üçün saxsı qab. –Karağanı gəti xəmiri eliyim 
hazır qalsın gəlsin.   
KARAN//KƏRƏN  (Babək,  Kəngərli)  –  ev tikərkən 
damın üstünə qoyulan tir. –Karanı damın üsdünə atallar. 
KARBIT 
(Şahbuz)  –  böyük yun palaz.  –Karbıt  illap 
yek
ə palazdı. 
146 
 

---

KARXANA 
(Aşağı  Qışlaq,  Maxta,  Yuxarı  Qışlaq)  – 
keç
ə  düzəltmək üçün üzərinə  yun sərilən  davamlı  parça.  –
Keç
əni karxananın içində döyüllər.