Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

KÜY-
KƏLƏX'  (Nахçıvan)  –  fırıldаq.  –Bаşdаn-əyаğа 
küy-
kələx'di. 
KÜZ  I 
(Culfa,  Ordubad,  Şərur)  –  mal-qaranın 
161 
 

---

saxlandığı üstüörtülü yer.  
KÜZ  II (Tivi,  V
ənənd)  –  payız.  –Küz gərəx' torpəği 
belliy
əsan ki yaza qəşəng ola. 
 
 
162 
 

---

Qq 
QABAX 
(Naxçıvan)  –  balqabaq.  –Qabax mirəbbəsi 
aşmışam, gə bir çay içəx'. 
QABAXDANGƏLMİŞDİX' 
ELƏMƏX' 
(
əksər 
şivələrdə) – öz günahını başqasının üzərinə qoymaq. –Orda da 
qabaxdang
əlmişdix' elə qoy ta bir söz diyəmməsinnər. 
QABAX-
QƏNŞƏR (Babək, Culfa, Kəngərli) – üzbəüz. 
–El
ə bir həyətdə iki qardaş qabax-qənşər əv tix'mişix'. 
QABARMAX  (Bab
ək,  Naxçıvan)  –  üzünə  ağ  olmaq, 
söz qaytarmaq. –
Uşax  elə  qabardı  ki,  anasının  üsdünə  mən 
qaldım baxa-baxa. 
QABIRQASIQALIN  (
əksər  şivələrdə)  –  qanmaz.  –
Hesd
əndim,  Əliyə  dedim ki, mən sə:n  kimin  qabırqasıqalın 
adam görm
əmişəm. 
QABQARMAX  (S
ələsüz)  –  yığışdırmaq,  əşyaların 
hazırlamaq. 
QABLAMA (Ordubad) – 
ağzı qapalı mis qab, qazança. 
–
Bınnan əzələ həmi əvdə qablama işdədərdi. 
QАBLIХ (Qazançı) - iynə sаncılаn yаstıqçа. -Qаblığın 
üsdün
ə iynə sаncırıх. 
QACAX 
(Bulqan,  Naxçıvan,  Tumbul)  –  qarğıdalının 
gövd
əsi. –Qacax məkənin kötüyüdü, yeyilimir o. 
QAÇARAX  (
əksər  şivələrdə)  –  tələsik.  –Gedirdim 
şəhərə  elə  yolda  oğlum  qaçarax  çatdı  ma:  ki,  bə  qəyit  əvı  su 
basdı. 
163 
 

---

QAÇARĞA  (Şahbuzkənd)  –  qaçqın.  –Ermənsdannan 
qaçarğa tüşənnərdən də var bizim kətdə. 
QADAX 
(Culfa,  Naxçıvan)  –  dilin  altında  olan  və 
danışmağa mane olan nazik pərdə. –İndi bilmişix' ki, bı uşağın 
qadağı var, una gora da qəşəx' danışammır. 
QADAXLI 
I (Naxçıvan) – dilinin altında pərdə-qadağı 
olan adam. –
Uşax qadaxlıdısa, gərəx' onu kəsdirəsən.