Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

PÜFƏ (Tivi) – yеm. –Püfəni mаlа vеrəllər. 
PÜFƏRƏX'  (Xoşkeşin,  Unus)  –  tələsik.  –Bizim hər 
işimiz püfərəx'di. 
PÜX'  (
əksər  şivələrdə)  –  içi  boş, xarab. –Turpun 
hammısı püx' çıxdı. 
PÜRÇÜX' 
(Naxçıvan)  –  dolaşıq,  qarma-qarışıq  iş.  –
İndi  isdiyir  öz  pürçüyün  ört-bas  eləsin.  –İşim  yаmаn  pürçüyə 
tüşüb. 
226 
 

---

PÜRSƏX'  (Naxçıvan)//PÜSƏX'(Babək)  –  soyuq 
havada göyd
ə uçuşan qar dənəcikləri. –O qədər soyux olup ki, 
s
ə:rdən pürsəx' yağır.  
PÜSDƏQARIN  (Naxçıvan)  –  az yeyən.  –Niyə  belə 
püsd
əqarın olupsan ki? 
PÜSGÜ 
(Badamlı,  Şada)  –  arıları  pətəkdən 
uzaqlaşdırmaq  üçün  pətəyə  tüstü verən  xüsusi  qurğu.  –
Püsgüyn
ən tüsdü veririx' kin, arılar çəkilsin, irahat işdiyəx'. 
PÜSÜS//PUSUS  (C
əhri)  –  mazutla yanan gildən 
düz
əldilmiş çıraq. –Püsüs geşmişdə olurdu.  
PÜŞ QOYMAX (Şahbuz) – sınmış gil qabı düzəltmək. 
–
Əngənəx' qırılıpdı gərəx' verəm püş qoyduram.