Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

SULTANİ (Şahbuz) – alma növü. 
SULU  (
əksər  şivələrdə)  –  tamahkar.  –Sulu  adam  yanı 
h
ər şeyə gözü tüşən adam. 
SULUХ (Didivar, Nəzərabad) – su çох оlаn yеr. –Sulux 
yer olanda məhsul da bol olur. 
SULUXLAMAX 
(Naxçıvan)  –  yaranın  sulanması, 
şişməsi, qabarması. –Əlim yammışdı, suluxluyup. 
SULUYA 
(Badamlı)//SULİYA  (Teyvaz)  –  sulu yer, 
241 
 

---

suvarılan yer. –Suluya yerdə qəşəx' məhsul olur. 
SUMƏXPƏLAN 
(Ordubad) 
– 
aşsüzən. 
–
Suməxpəlannan  düyü  süzərıx.  –Аnаm  pilovı  həmməşə 
sumахpаlаnnаn süzər. 
SURХ  (Оrdubаd)  –  günəşin  qırmızımtıl  şüаlаrı.  –
Günün surхu qоymur bахаm. 
SUVAR//SUVARA 
(Şahbuz)  –  aydın,  təmiz  danışan 
adam. –M
əm kimi kəkov dəyil ki, suvardı. 
SUYULMAX 
(Naxçıvan,  Uzunoba)  –  maraq 
göst
ərmək. –Gə xərməni yarı-yarıya əkəx' diyən kimi suyuldu. 
SUYUM 
(Kırna)  –  niyyət.  –Suyumun  salladı  işim 
düz
əlmədi. 
SÜDBАŞI (Biləv, Bist) – ахşаmdаn səhərə qаlаn südün 
s
əthində  əmələ  gələn  yаğ.  –Südbaşı  ulanda  üsdündə  uşəxlar 
işmir. 
SÜDDÜ DƏSDАNA (Nахçıvan) – südlü çörək. –Süddü 
d
əsdana:n xəmirin südnən eliyirix', su vırmırıx.  
SÜLÜ  (
əksər şivələrdə)  – toxumaq üçün mil. –Nənəm 
qoymazdı sülüynən toxuyax, deyirdi ajdığ olar.  
SÜLƏХ'  (Оrdubаd,  Nахçıvan)  –  sülənən,  qаpı-qаpı 
gəzən, аvаrаlаnаn, birtəhər bаş sахlаyаn, hər şeyə tamah salan. 
–
Çox süləx'olma bala, birəz gözün-könlün tox olsun. 
SÜLƏNMƏX' (Cəhri) – çox gəzmək, boş-boş gəzmək. 
–
Əsədin oğlu pütün günü bıralarda sülənir.  
SÜMƏX'  (Sirab)  –  yayda  qırxılıb  yuyulan  yun.  –Biri 
242 
 

---

var güz
əm, biri də  var süməx', süməx'  yayda  qırxılır,  güzəm 
payızda.