Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

 
 
244 
 

---

Şş 
ŞADARA//ŞƏDƏRƏ  (Badamlı,  Tivi)  –  iri gözlü 
x
əlbir. –Buğdanı şadarada əfsədim, oldu tərtəmmiz. 
ŞAHAD (Qarabağlar) – dəyirmanda taxıl üyütmək üçün 
veril
ən vergi. –Gərəx' şahadın verəsən ki, buğdavı üyüdəsən. 
ŞАHBАCI  (Nахçıvan,  Оrdubаd)  –  böyük  bаldız.  –
Şahbacım axşam bizi qonax çağırmışdı. 
 
ŞAX  (Şahbuz)  –  barama  sarıması  üçün  ipəkqurdunun 
üstün
ə  düzülən  kol  budaqları.  –Qurdun üsdünə  şax  düzüllər 
kin, barama sarısın. 
ŞAXA 
GETMƏX'//SARIĞA 
GETMƏX' 
(Şahbuzkənd) – barama sarımağa başlamaq. –Qəm yuxusunnan 
sora qurt şaxa gedir. 
ŞАKЕT  (Qarabağlar)  –  sınıq-sаlхаq,  köhnə.  –Bı 
ustulun çохdаnnаn şаkеti çıхıb. 
ŞAQQAMA  (Babək,  Naxçıvan)  –  şiddətli isti. –
Günüzün o şaqqamasında biz çöldə işdiyirix'. 
ŞAQQAVAT (Tivi) – boy-buxun, iri bədən. –Gənə bir 
şaqqavatı ola diyəsən ki, hə. 
ŞAQQILDAX I (əksər şivələrdə) – çirk. –İsdolun üsdü 
silinm
əməx'dən şaqqıldax bağlıyıp.   
ŞAQQILDAX  II (Babək,  Culfa,  Şahbuz)  –  qoyunun 
quyruğunun  altından  qırxılan  peyinli,  çirkli  yun.  –Şaqqıldax 
yununu yuyup t
əmizdəməx' çətindi. 
 
ŞALAĞ ƏRİX' (əksər şivələrdə) – uzunsov iri ərik. –
245 
 

---

Şalağ ərix' yekə-yekə olur.