Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

ŞİR (Əylis) – rəng. –Şiri dulаbа çəkillər. 
ŞİRBİT  (Kələki)  –  yüngül  gön  ayaqqabı.  –Şirbiti 
qocalar geyirdil
ər. 
ŞİRÇİ (Şаhbuz, Şərur) – rəngsаz. –Hər аdаmnаn şirçi 
оlmаz. 
ŞİRƏXANA  (Culfa)  –  üzüm  əzilən yer. –Üzümü 
yığannan sora şirəxanada əzillər, doşab eləməx'dən yana. 
ŞİRƏKİ (Camaldın) – yundan toxunmuş nazik adyal. –
Şirəkini gətgə örtəx' dədəvin üsdünə, bırda yuxluyup. 
ŞİRİN BULAMAC (Nüsnüs) – yemək növü. 
251 
 

---

ŞİRİNNİX'  (Keçili, Külüs) –  oğlan  evinin  həyətində 
g
əlinin  başına  tökülən meyvə  və  ya  şirniyyat.  –Bəy oturar 
taxda ordan g
əli:n başına şirinnix' atar, oğul-uşax da yığar onu. 
ŞİRMAHI  (Qarabağlar)  –  plastik.  –Şirmahı  qabları 
m
ən çox işdətmərəm, zərəldi. 
ŞİRNİ  (Aşağı  Qışlaq,  Kolanı)  –  bal.  –Bal da diyərix', 
əməancax şirni də deyirix'.