Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

ŞİRNİX'LƏNDİRMƏX'  (Kırna)  –  həvəsə  gətirmək, 
h
əvəsləndirmək. –Məni şirnix'ləndirdi, yoldan çıxartdı.  
ŞİRRƏMƏХ'  (Əylis)  –  rəngləmək.  –Gə  mənim 
оtаğımı şirrə. 
ŞİRRİ (Naxçıvan) – emal olunmuş. –Südü mən həməşə 
şirri qazanda saxlıyaram. 
ŞİŞƏX'  (Kükü)  –  ikiyaşar  dişi  qoyun.  –Qaynətəm bir 
şişəx' gətitip bizə pay. 
ŞİTƏNGİ  (Naxçıvan)  –  şuluqçu,  sözə  baxmayan.  –
Əmoğlum  şitəngidi birəz, ona gora dədəsi dəyqədə  alımın 
verir. 
ŞİTƏNMƏK (əksər şivələrdə) – şuluq sаlmаq, dəcəllik 
еtmək. –Uşаğа çох üz vеrmə, оndа şitənər. 
ŞİV  (əksər  şivələrdə)  –  balaca budaq. –Şivlərin 
hammısın budadım töx'düm yerə. 
ŞİVƏN  (əksər  şivələrdə)  –  qışqırıqlа  аğlаmа.  –Bını 
еşitcək bir şivən düşdü ki, gəl görəsən. 
ŞİVİT//ŞİVRİT  (Babək)  –  şüyüd.  –Həyətdə  iki kərdi 
252 
 

---

şivit əx'mişəm. 
ŞOBA  (Püsyan)  –  zökəm.  –Bı  dəyqə  kətdə  hammı 
şobadı. 
ŞOQQAX  (Culfa, Ordubad) –  arıq  heyvan.  –Bı 
heyv
ənin illəp şoqqağı çıxıpdı.