Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

ÜŞƏMƏX'//ÜŞƏLƏMƏX' (Şahbuz) – sarımaq. –İpləri 
üşəmişəm yığmışam yanbayan. 
ÜŞƏNMƏX'  (Biçənək)  –  qorxmaq.  –Gecə  vaxdı  mən 
üşənirəm eşiyə çıxmağa. 
ÜŞKÜRƏX' (Cəhri, Vayxır) – fit. –Deyillər arvat əvdə 
üşkürəx' çalsa əvin bərəkəti qaçır. 
ÜŞTRİNCİ  TUTMАX  (Teyvaz)  –  оynаmаq,  rəqs 
еtmək. 
ÜTMƏX'  (Naxçıvan)  –  saymamaq.    –Mən  heş  kimi 
ütmür
əm.  
ÜTÜX'  (Bab
ək,  Naxçıvan)  -  əlindən hər  iş  gələn, 
qoçaq. –M
ənsura ütüx' arvatdı, əlinnən inni-cinni qutarmaz. 
ÜYÜŞMƏX'  (Ordubad)  –  meyvənin  qurumağa 
başlayanda yavaş-yavaş büzüşməsi. –Alçanı sərmişdim həyətə, 
üyüşüp ta. 
 
ÜZBƏSURAT  (Keçili)  –  üzüzə, üzünə.  –Üzbəsurat 
g
ələndə  sözdərim  mar  saxlamışam,  deyəcəm, hər  kişdə 
276 
 

---

eşidəcəx'. 
ÜZDƏMƏX'  (Yaycı)  –  seçib  yaxşılarını  götürmək.  –
G
ələn kimi cəvizi üzdədi. 
ÜZDÜ  (
əksər  şivələrdə)  –  yağlı.  –Kətdən qəşəx'  üzdü 
p
ənir göndəriplər.