Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

HİKGƏ  (Aşağı  Qışlaq,  Kolanı,  Naxçıvan,  Zeyvə)// 
HƏKKƏ  (Keçili, Külüs)  -  hirs, inad. –Nə  dedisə,  yazıx  kişi 
hikg
əsinnən bilmədi neynəsin. 
HİM I (əksər şivələrdə) – işarə. –Sən lazım olanda bir 
him el
ə mən özüm biləcəm. 
124 
 

---

HİM II (Naxçıvan, Şahbuz) – özül. –Əvın himin toküp 
qutarıplar.  
HİNDİL  (Kələki)  -  böyürtkən.  -Hindildən  yахşı 
mürəbbа оlur. 
HОQQА  (Nehrəm)  -  bir  kilоqrаm.  -Hоqqа  dəvri–
qədimdə işlənərdi. -Yаrım hоqqа yаrım kilоdu. 
HOL 
(Naxçıvan) – fırfıra. 
HOLO  (Bab
ək)  –  tikiş  sapının  taxtası.  –Sap üsdünə 
dolanan taxdıya deyirix' holo. 
HOŞ (Ləkətağ) – şum zamanı kotanın ağzına ilişən iri 
daş, kötük və s. 
HOV  (Bab
ək,  Şahbuz,  Şərur)  -  əvəllər  kolxoz  işinə 
ged
ərkən  aparılan  günorta  yeməyi.  –Qalxozun  vaxdında 
hovumuzu da çöld
ə yeyirdix'. 
HOVUR  (Bil
əv, Bist, Tivi)  –  vaxt, müddət.  –Bir 
hovurdan sora özü başa düşəcəx'.