Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

HƏMƏRSÜN 
(Boy
əhməd, 
Milax)//
HƏMƏSUR 
(Cama
ldın) – itburnu. –Həmərsün təziqi qaldırır. 
Bu söz h
əmərsin//həmərsun//həməsil fonetik variantların-
da bir çox dialekt v
ə şivələrimizdə qeydə alınmışdır (1, s.219). 
HƏMƏYİR  (Şahbuz)  –  özgəsinin  hesabına  yaşayan, 
özünü  işə  verməyən.  –Onun  kimi  ortada  yeyip  qıraxda 
g
əzənnərə həməyir deyirix'. 
HƏMXANA  (Naxçıvan,  Uzunoba,  Vayxır)  – 
kiray
ənişin.  –Neçə  illər Məşəxanımın  damında  həmxana 
qaldılar. 
HƏMİL  (Nehrəm)  –  sakit,  yumşaq.  -Həylə  dеmə,  bı 
çох həmil аdаmdı. 
HƏMLİ (Naxçıvan) – hamilə. –Gəlin də yazıx həmlidi, 
d
ərbəşəmmir. 
HƏNDƏS-MƏNDƏS  (Şərur)  –  fırıldaq.  –Mə:m 
h
əndəs-məndəs işdərnən işim olmaz.