Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

HƏVƏDİŞİ (Şahbuz) – qədim arpa sortu. 
HƏVİX'  (Şahbuzkənd,  Şıxmahmud)  –  heyf.  –Qazan 
aşdı o boyda doşabın hammısı töküldü həvix' oldu.   
HƏVİŞ  (Şahbuz)  –  plovun üstünə  qoyulan  xuruş.  –
H
əvişi biz həməşə pencərnən eliyərix'. 
HƏVLƏKİ (Camaldın, Ərəzin, Hacıvar) – acgözlüklə. 
–El
ə həvləki işdi ki, suyu, elə bilginən yanırmış. 
HƏVRƏ (Ordubad) – cır, yabanı meyvə. –Həvrə armut 
daş kimin olur, yeməx' olmur onu. 
HƏYLƏ  (əksər  şivələrdə)  –  elə.  –Həylə  oğula  can 
qurbandı. 
HƏYLƏNÇİX'  (əksər  şivələrdə)  –  elə.  –Həylənçix' 
bambılı adamnan sən nə gözdüyürsən. 
HƏZАZ  (Əylis)  –  dаğsоğаnı.  -Dаğdаn  yеməyçin 
çохlucа həzаz yığdım. 
HIRNAŞMAX  (Babək,  Naxçıvan)  –  zarafatlaşmaq, 
ucadan gülüşmək. –Bı cavannarın işi-gücü yoxdu, yığışıplar bir 
yer
ə pütün günü hırnaşıllar.