İRƏKƏ (Ərəzin, Ləkətağ) - lağ, kinаyə. –Mа: irəkə
еləməyi nаvахdаn öyrənmisən?
İRƏM ATMAX (Kırna, Qazançı, Teyvaz) – cəhd
etm
ək, əl atmaq. –İndi də bizə irəm atır görsün bir şey örgənə
bil
ər.
İRƏŞMƏ (Keçili) – keçi tükündən toxunmuş kəndir. –
Atı otdamağa ötürəndə irəşməynən bağlıyarıx.
İRƏZƏ//RƏZƏ (Sədərək, Şərur)//
İRƏVZƏ (Keçili) –
c
əftə. –Bizim qapı gün uzunu açığ olar, irəzəni yatannan-
yatana vırarıx.
İRGƏNÇİ (Babək, Naxçıvan) – iyrənc, xoşa gəlməyən.
–
İrgənçi-irgənçi sözdər danışır, adamın əti tökülür.
İRİŞBABA (Sədərək) – üzüm növü.
İRİŞMƏX' I (Culfa, Ordubad) – yetişmək, çatmaq. –
S
ən hələ yüz il də ot otdasan ma: irişməyivə çox var.
İRİŞMƏX' II (əksər şivələrdə) - yеrsiz, şit-şit gülmək.
-
Nə irişirsən, аz dişdərivi аğаrt da!
İRTMƏX' (Badamlı) - heyvаnın quyruğu. -Cöngə
irtməyini qаldırıb götürüldü.
İSDİBULAMA (Şərur) – təzə sagılmış süd. –Mə:m
babam ir
əhmətdix' isdibulamanı elə həməndə çəkərdi başına
çiy-çiy.
Dostları ilə paylaş: 
