Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

 
 
144 
 

---

Kk 
KAFTAR  (
əksər  şivələrdə)  –  qoca (mənfi mənada), 
əldən düşmüş.  
KAĞ (Badamlı, Biçənək) – alaq otlarını təmizləmək. –
Kağ eliyirix' ki, təmmiz olsun. 
KAĞAN  (Biçənək)  –  öküz və  ya  camış  gönündən 
düz
əldilərək  kotanı  və  ya  xışı  boyunduruqla  birləşdirən  qayış 
halqa. 
KAĞIZI (Biçənək) – qabığı nazik qoz. –Kağızı hasant 
qırılır, qabığı nəzix' olur. 
KАHА  (əksər  şivələrdə)  –  mağara.  -Еrmənilər  kəndə 
girəndə cаmаhаt bаş götürüb mеşələrə, kаhаlаrа qаşmışdı. 
KAHAL//KAL  (Qaraqala, 
Payız)  –  tərs, anlamaz. –
Kahal uşaxdı, unnan işin olmasın. 
KАHILLIХ  (Bulqan)  –  tənbəllik  еtmək.  -Kаhıllıх 
еlədin iş düzəlmədi. 
KAL I 
(Naxçıvan) – ağacın yeni şivləri. –Kal təzə çıxan 
cavan budaxlardı. 
KAL II (
əksər şivələrdə) – yarımçıq (yuxu mənasında). 
–N
ə vax yuxudan kal dursa beləcə pütün günü korruğ eliyir. 
KАL  III  (Biçənək)  –  başa  düşməyən.  -Dеyiləni  bаşа 
tüşmür, çох kаl аdаmdı. 
KALA 
I  (Yaycı)  –  pambığın  açılmamış  qozası. –Kala 
h
ələ açılmamış pambıxdı. 
KALA 
II  (Naxçıvan)  –  yetişməmiş,  qızarmamış,  kal 
145 
 

---

pomidor. –
Kala göy pamidordu, turşuya vırırıq. 
KALAFA 
(Naxçıvan)  –  uçuq-sökük, köhnə  yer. –Əv-
eşix' yaman gündədi, elə biləsən kalafadı. 
Kalafa dilimizin dialekt v
ə  şivələrində  qeyd olunan 
m
əna ilə  yanaşı  həm də  tövlə, ev tikmək  üçün  qazılmış  yer, 
quyu, çök
ək, çuxur yer mənalarında da işlənir (1, s.266).