Ayə 100:
﴿لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ كَلَّا إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ﴾
“Ola bilsin ki, özümdən qalandan (var-dövlətdən) yaxşı bir iş görəm. (Ona deyilər:) «Heç vaxt!» Bu sözü (zahirdə) dildə deyirlər. (Amma əgər geri dönsələr, ona əməl etməzlər.) Onların sorağında ayağa qaldırılacaqları günə qədər bərzəx var.”
Bildirişlər
1. Müəyyən bir qrup üçün təkəbbür və qəflət daimidir.
2. Azğınlar bir gün qəflət yuxusundan oyanacaq və dünyaya qayıtmaq istəyəcəklər. Amma bu istək gerçəkləşəsi deyil.
3. Ömür və fürsəti əldən vermək ölüm zamanı peşmançılığa səbəb olur.
4. Kafirlər doğrudan da geri dönmək istəyərlər. Amma onların saleh əmələ qayıdışla bağlı vədləri şübhəlidir.
5. Saleh əməl ölümdən sonra üçün azuqədir.
6. Geniş imkanı olanlar daha çox saleh iş görməlidirlər.
Əlin açıq ikən çalış xeyirə,
Zaman gələr əlin çatmaz heç yerə.
7. Dünya axirət üçün əkinəcəkdir.
8. Kafirlər yalnız dildə etiraf edirlər, qəlbən islah olmurlar.
Dostları ilə paylaş: | 
