Ota-onalarga tarbiyaga oid bilim berish. Oilaviy urf-odatlar, an`analar. Ota-onalar va sinf majlisini tashkil qilish. Ota-onalarning bolalarni to‘g‘ri tarbiyalash shartlari

Tarbiyada oilaviy muhitning o‘rni

Bolajon xalqmiz. Topgan-tutganimizni farzandlarimizdan ayamaymiz. Ularning sog‘lom, ma’naviyatli, oqil va dono bo‘lib ulg‘ayishi, jamiyatga naf keltiradigan insonlar bo‘lishi uchun yelib-yuguramiz. Bu xalqimizga xos fazilatdir.

Farzandga g‘amxo‘rlik qilish, uning hech kimdan kam bo‘lmay ulg‘ayishi uchun harakat qilishning nimasi yomon. To‘g‘riku-ya, ammo ba’zi oilalarda bu g‘am-xo‘rlik biryoqlama, ya’ni faqat moddiy ta’minotiga ko‘proq e’tibor qaratilishi bilan namoyon bo‘lmoqda. Eng yomoni esa, ayrim ota-onalar oiladagi to‘kislik, ta’minot a’lo darajada ekanidan xotirjam yurishadi, bolamning usti but, qorni to‘q, ta’minoti risoladagidek deb, tarbiyaning ma’naviy jihatlariga e’tibor qaratmaydilar. Vaholanki, bola tarbiyasida oiladagi ma’naviy muhitning o‘rni ko‘proq ahamiyat kasb etadi. Buni dars jarayonida juda ko‘p kuzatganman.
Saboq berayotgan o‘quvchilarimning ota-onalari turfa kasb egalari. Bu tabiiy, biroq ularning ma’naviy dunyoqarashlari ham turfa ekanligi meni o‘ylantiradi. Suhbat jarayonida shuni anglab yetamanki, ular tarbiyada o‘qituvchi muhim rol o‘ynaydi, biz ota-onalar farzandimizning kiyimini, kitobini, daftar-qalamini ta’minlab tursak, bas, deya fikrlashadi. Bunday ota-onalarga o‘zingiz oxirgi marta qaysi kitobni o‘qidingiz, bolangizning dars tayyorlashini qachon nazorat qilib, ko‘maklashgansiz, unga qanday ibratli hikoyatlarni aytib bergansiz, qanday kitoblarni olib berayapsiz, deya so‘rashning o‘zi ortiqcha.
To‘g‘ri, bola maktabda ta’lim olish bilan birga tarbiya ham ko‘radi. Ilm dargohlarida yosh avlod har tomonlama mukammal bilim va salohiyat egasi bo‘lib ulg‘ayishi lozim. Bu borada davlatimiz tomonidan katta g‘amxo‘rlik ko‘rsatilmoqda.
Zamonaviy uslubda qurilgan, yuksak texnologiyalar bilan jihozlangan maktablar, akademik litsey va kasb-hunar kollejlari ular ixtiyorida. Ilm dargohlarida o‘g‘il-qizlar uchun barcha sharoitlar muhayyo qilingan. Bundan, albatta, har bir ota-onaning ko‘ngli to‘q, lekin unutmaslik kerakki, tarbiyada ota-onaning ham, o‘qituvchi-murabbiyning ham o‘z o‘rni bor. Mana, masalan,
o‘quvchilar bilan suhbatlashganimda ularning dunyoqarashi, o‘y-fikri, orzu-niyatlari bilan qiziqaman. Ayrim to‘kis oilada ulg‘ayayotgan bolalar fikrini boqimandalik hissi egallab olgan. Ular kelajagini ota-onalari belgilab qo‘yganini «faxr» bilan so‘zlab berishadi.
Yuqorida biz farzandga g‘amxo‘rlik haqida so‘z ochgandik. Ota-ona oila davrasida farzandiga «sen hech xavotir olma, uy-joy, avtomobil, nima kerak bo‘lsa, mana, bizning zimmamizda» desa, bu aslo g‘amxo‘rlik emas. Yoki ba’zi ota-onalarni olaylik, ular farzandi bilan gaplashishga umuman vaqt topisha olmaydi. Bola ulardan mehr kutsa, qo‘liga pul tutqazishadi. Shumi, g‘amxo‘rlik?
O‘zim guvoh bo‘lgan bir voqea haqida aytmoqchiman. Yosh hamkasbim bir kuni mendan maslahat so‘radi: «Ustoz, bir o‘quvchim darsga doim xalaqit berayapti. Yaxshi gapirib ham ko‘rdim, tanbeh ham berdim foydasi bo‘lmadi. Otasini chaqirtirsam, vaqti yo‘q ekan, haydovchisini jo‘natibdi. Otaning bunday e’tiborsizligidan juda ranjidim. Oxiri o‘zi ham keldi. U mendan anchagina «achchiq» gaplarni eshitsa-da nopisandlik va balandparvozlik bilan e’tibor ham bermadi». Hamkasbimning gaplarini eshitib Xoja Samandar Termiziyning bir ibratli hikmati yodimga tushdi: «Har kim agar yoshligidan beadab kishilar ichida o‘sib-ulg‘aysa, katta bo‘lgach uning vujudiga o‘rnashib oladigan badfe’llik illatini chiqarib tashlash qiyin bo‘ladi».
Yaqinda bir voqeani eshitib yanada hayron qoldim. Qishloq maktablaridan birining o‘qituvchisi beodob o‘quvchilaridan biriga tanbeh berayotib, jahl ustida qo‘liga urib yuboribdi. Ma’lumki, pedagogikada bolaga qo‘l ko‘tarish mumkin emas. O‘qituvchi bu xatosini anglab yetgan bo‘lsa ham, bola uyiga borib darhol ota-onasiga shikoyat qilgan. Ota esa o‘z mavqeyidan foydalanib shifokordan bolasining quloq pardasi yirtilgani haqida soxta ma’lumotnoma tayyorlatib olgan. To‘plangan hujjatlar asosida muallimni sudga berib, o‘qituvchining tegishli tartibda javobgarlikka tortilishi va ishdan mahrum etilishiga «erishgan». Bir odamning noqonuniy xatti-harakatini deb, bir fidoyi inson nohaq qoralandi. Otaning bu qilmishini kuzatib turgan farzandning ertaga bunday nomaqbulchilikka qo‘l urmasligi dargumon.
Mana shunday holatlardan biri mening ish faoliyatimda ham sodir bo‘ldi. Bir o‘quvchim uyga vazifani tayyorlamaganligi uchun unga qoniqarsiz baho qo‘ydim. Bu bahoni kundaligiga ham qo‘yib, bolasining o‘qishidan ota-onasini xabardor qilish uchun xat yozmoqchi bo‘lsam, u kundaligini tortib olib sinfxonani ruxsatsiz tark etdi. Undan juda xavotir oldim. Ertasi kuni qarasam, darslarga qatnashib yuribdi. Ko‘nglim ancha joyiga tushdi, Keyin bilsam, kecha bola ota-onasiga «meni o‘qituvchim urdi» deb arz qilibdi. Holbuki, men unga qo‘limni ham ko‘targanim yo‘q. Bunga sinfdoshlari guvoh. Ish vaqti tugagach uyga ketganimdan so‘ng bolaning ota-onasi to‘polon qilib kelgan, hech narsani so‘rab-surishtirmay meni rosa ayblashgan. O‘sha-o‘sha bola mening darsim bo‘ladigan kuni mashg‘ulotlarga kelmaydigan odat chiqardi. Sinf rahbari onasiga qo‘ng‘iroq qilsa: «Adabiyot o‘qituvchisi qattiqqo‘lligi uchun uning darsi bor kunlari farzandim qo‘rqib bormayapti» degan javobni aytibdi. Mana, sizga ba’zi ota-onalarimizning ma’naviy saviyasi. Oxirigacha so‘rab-surishtirmay, bilmay-netmay, o‘quvchimning yolg‘on gaplariga ishonib, uning ko‘ngliga benihoya katta e’tibor berayotgan bunday ota-ona o‘z farzandiga yomonlik qilayotganini anglab yetmaydi.
Yana bir gap. Bolalar «iPhone», «Samsung Galaxy», «Lenovo», LG, HTC rusumidagi mobil telefonlardan foydalanayotganini ko‘z-ko‘z qilayotganini ko‘rib kishi chuqur o‘yga cho‘madi. Ota-onalar ularga qimmatbaho telefonlarni olib berganlar, ammo ularning ko‘pchiligi bunday telefonlardan foydalanishni o‘zlari bilmaydilar-ku!
Bola bu telefonlardan qay maqsadda foydalanayapti, uning maxfiy kodlangan papkalarida nimalar saqlanayapti, ijtimoiy tarmoqlarda kimlar bilan do‘st bo‘layapti, internetda qanday saytlarga tashrif buyurayapti – bularning barchasini nazorat qilish uchun ota-ona o‘sha texnologiyani farzandidan ko‘ra yaxshiroq tushuna olishi kerak. Axborot-kommunikatsiya texnologiyalari taraqqiy etgani sari ulardan foydalanish, tushunishda farzandlarimizdan ortda qolsak, bilingki, ularni hen qachon nazorat qila olmaymiz. Ko‘pgina ota-onalar farzandlarining uyali aloqa vositasidan foydalanishlarini xavfsizlik nuqtayi nazaridan deya izohlaydilaru undan dars vaqtida foydalanish mumkin emasligini uqtirishni unutib qo‘yadilar.
Aytmoqchimizki, bolaga g‘amxo‘rlik qilaman deb, uning ma’naviy dunyoqarashiga salbiy ta’sir qilmaslik kerak. Ertaga u nainki ota-onasiga, balki jamiyat taraqqiyotiga yomon ta’sir etuvchi salbiy illatlarga ko‘l urishi mumkin. Bunga yo‘l qo‘ymaslik uchun, avvalo, bolaning yurish-turishini kuzatib, unga to‘g‘ri tushuntirish va yo‘nalishlar berish, farzandining ta’lim olishiga e’tibor qaratib, ilm-fan, ijodga mehr uyg‘otish, tarbiyasi yo‘lida maktab va mahalla bilan mustahkam hamkorlik o‘rnatish talab etiladi. Eng muhimi, bolaning bo‘sh vaqtini mazmunli o‘tkazishiga yaqindan ko‘maklashish lozim. Uning qiziqishlarini e’tiborga olgan holda, turli fan va sport to‘garaklariga qatnashtirish, imkon bo‘lsa, musiqa va san’atga oshno qilish maqsadga muvofiq. Bu yoshlarning ongini egallashga urinayotgan turli g‘arazli kuchlarga qarshi eng yaxshi qalqon vazifasini o‘taydi. Yosh niholga istagancha shakl berish mumkin bo‘lganidek, bolada yoshligidan qiziqishni uyg‘otish ham unchalik qiyinchilik tug‘dirmaydi. Ota-onalar shu orqali farzandlari va ularning kelajagi uchun katta g‘amxo‘rlik qilgan bo‘ladilar.