O’zbekiston madaniyati va san’ati tarixi fanidan O’quv-uslubiy majmua namangan – 2018

2. Buxoro amirligidagi madaniy hayot.
XVIII asrning oxirlariga kelib amirlikda iqtisodiy hayotning birmuncha yuksalishi madaniy hayotga ham tahsir etmasdan qolmadi. Ayniqsa,ilgarigi davrlarda shakllangan maktab va oliy tahlim beruvchi madrasalar faoliyati bu davrda ancha yuksaladi. Boshlang’ich tahlim beruvchi maktablar amirlikning barcha yirik qishloqlarida, shaharlarining barcha mahallalarida iavjud bo’lib, bu maktablarda bolalarning dastlabki savodi chiqarilgan. Maktablarda arab alifbosida savod chiqarilib, qurhonning dastlabki oyatlari yodlatilgan. Shariatga oid dastlabki saboqlar berilgan. Madrasalar amirlikning barcha shaharlarida mavjud edi. Madrasalarda o’qitish igarigi davrlarda bo’lganidek uch boqichda, 1) past qadam, 2) miyona (o’rta) qadam va 3) peshqadamda amalga oshirilib, yetti yil davom etgan. Madrasa o’qituvchilari-mudarrislar va boshqa xizmatchilar maoshlari, talabalar nafaqalari, kutubxona xarajatlari, tahmirlash ishlari va boshqalarga ketadigan mablag’lar vaqf yerlaridan keladigan foyda hisobidan qoplangan. Madrasalar odatda hukmdorlar, amaldorlar, nufuzli shaxslar, yirik din peshvolari va savdogarlar tomonidan ko’p hollarda pishiq g’ishtdan ikki qavatli qilib qurilgan. Ularning birinchi qavatida machit,qiroatxona va kutubonalar, ikkinchi qavatida esa talabalar yashaydigan hujralar joylagan.
Madrasa talabalari diniy bilim bo’lgan Qurhoni Karim, fiqh, shariat asoslari, diniy-axloqiy adabiyotlar bilan birga til, adabiyot tarix, falakiyot, mantiq, falsafa, xandasa(matematika) kabi dunyoviy va aniq fanlardan ham tahlim olganlar. Shunga qaramasdan, bu davrda madrasalarda diniy-axloqiy tahlimga asosiy ehtibor qaratilib, dunyoviy tahlim berish nisbatan orqada qolgan edi. Bizning kunlarimizgacha saqlanib qolgan mehmorchilik yodgorliklari hamda yozma manbalar amirlikda adabiyot, tarix, xattotlik va musiqa sanhati, mehmorchilik rivojlanganligidan dalolat beradi. Demak, Amir Haydar saroyida munshi (amir kotibi) lavozimida xizmat qilgan Mirzo Sodiq Munshiy XIX asr boshlaridagi adabiy muhitning ko’zga ko’rigan namoyondalaridan biri edi. Undan meros qolgan shehriy Devon - “Devoni Sodiq Munshiy” hamda shehriy usulda bitilgan tarixiy asari uning adabiyot rivojiga qo’shgan hissasini ko’rsatadi.Bu davrda amirlikning turli shaharlarida yashab ijod ilgan ko’plab shoirlar (shoir Hoziq, shoir Mujrim va bosh.) ijodida xalqparvarlik, jabr-zulmga qarshi isyonkorlik kayfiyati kuchli bo’lib, ular ko’p hollarda hukmdorlar va amaldorlar tomonidan quvg’inga olingan.
XIX asr adabaiyotida Shavqiy taxallusi bilan shehrlar yozgan kattaqo’rg’onlik Muhammad Sharif, “Chor darvish”, “Mafiloro”, “To’tinoma” kabi asarlar muallifi Mulla Qurbon Xiromiy va boshqalar katta rolg’ o’ynaganlar. Shuningdek bu davrda Ahmad Donish, Ochili Murod Miriy Katta Qo’rg’oniylar ham adabiyotga xos bo’lgan asarlar yaratganlar. Bu davrda yaratilgan tarixiy asarlarning ko’pchiligi hukmron mang’itlar sulolasi tarixiga bag’ishlangan bo’lib, ularda o’rta asrlar tarixnavisligidagi anhanalar davom ettirilgani kuzatiladi. Amirlikda yashab o’tgan ilm-fan namoyondalarining faoliyati ko’p qirrali bo’lib, ularning aksariyati tarixiy asarlar ham yaratganlar. Xususan, Mullo Ibodullaning “Tarixi amir Haydar”, Muhammad Sharifning “Dostoni amironi mang’it”, Mir Olim Buxoriyning “Fathnomai sultoniy”, Mirzo Abdulazim Somiyning “Tarixi salotini mang’itiya”, “Dahmai Shohon”, Muhammad Sharif ibn Muhammad Naqining “Toju tavorih”, Ahmad Donishning “Mang’itlar xonadoni hukumdorlari tarixidan qisqacha risola”, Mirzo Sodiq Munshiyning “Mang’it hukmdorlari tarixi” kabilar shular jumlasidandir.
Amirlikning madaniy hayotida hattotlik ham muhim o’rin egallagan edi. Bu davrda Samarqand, Buxoro, Shahrisabz kabi shaharlarda hattotlik matablari mavjud edi. O’z kasbining ustasi bo’lgan mohir hattotlar davlat va xo’jalik hujjatlari tayyorlashda, ilmiy-badiiy asarlar yozish va ko’chirishda mehmoriy inshootlarga turli yozuvlar (Qurhoni karim oyatlari, hadislar, hikmatlar)ni chiroyli naqshlar tarzida bitishda mashhur bo’lganlar. Bu davrda amirlikning Samarqand, Buxoro, Shahrisabz, Qarshi, G’uzor, Katta qo’rg’on, Dehnov kabi ko’plab shaharlarida masjid va madrasalar bunyod etilgan. Buxorodagi Domullo Tursunjon madrasasi, Xudoydod mehmoriy(masjid,madrasa va sardoba) majmuasi, Ernazar elchi madrasasi, Qarshidagi Ali va Mir Muhammad madrasalari shular jumlasidandir. Undan tashqari bu davrda shaharlarda ko’plab ixtisoslashgan yopiq bozorlar, karvonsaroylar, hammomlar, yo’llar bo’ylarida sardobalar bunyod etilgan.
Xullas, O’zbeksiton davlatchiligi tarixida Buxoro amirligi davlatining ham o’z o’rni va mavqei bo’lib, mang’itlar hukmronligi davrida ijtimoiy-iqtisodiy va madaniy hayotda qator yuksalishlar bo’lib o’tdi. Ammo, mamlakat iqtisodiy jihatdan qudratli va siyosiy jihatdan mustahkam emas edi. Ko’p hollardagi iqtisodiy tanglik, siyosiy beqarorlik, o’zaro nizolar XIX asrning ikkinchi yarmida davlatning katta hududlarini Rossiya tomonidan bosib olinishiga sabab bo’ldi. Buxoro amirlari 1920 yilga qadar Rossiyaga vassal holatda taxtni egallab turdilar.