Oʻzbekiston respublikasi oliy va oʻrta maxsus ta’lim vazirligi toshkent moliya instituti
Yüklə 0,89 Mb.
|
Mazkur holatda variatsiyani minimallashtirish portfel riskini minimallashtirishga teng kuchli, shuning uchun Markovits masalasi quyidagicha ifodalanishi mumkin: portfel riskini minimallashtiruvchi ni toping: 173
portfel samaradorligining berilgan qiymati ta’minlanishi sharti bilan, ya’ni, = ∑ va – ulushlar bo‘lgani uchun, u holda ularning summasi birga teng bo‘lishi lozim: ∑ = Ushbu masala yechimini (optimal)* ishorasi bilan belgilaymiz. Agar * ≥ 0 bo‘lsa, u holda bu * naqd kapital ulushini i-turdagi qimmatli qog‘ozlarga joylashtirish bo‘yicha tavsiyani bildiradi. Agar * < 0 bo‘lsa, u holda bu mazmunan “short sale” (“qisqa sotish”) operatsiyasini o‘tkazish kerakligini anglatadi. Agar bunday operatsiyani o‘tkazish mumkin bo‘lmasa, u holda * ≥ 0 cheklov kiritish lozim. Bu qanday operatsiya? Portfelni shakllantirayotgan investor qandaydir vaqtdan keyin i-turdagi qimmatli qog‘ozlar yetkazib berishni o‘z zimmasiga oladi (shu vaqt davomida ular egasiga keltirishi mumkin bo‘lgan daromad bilan birga). Buning uchun u hozir ularning puldagi ekvivalentini oladi. Bu pullarni u o‘z kapitaliga qo‘shadi va optimal yechim bilan tavsiya etilgan qimmatli qog‘ozlarni sotib oladi. Boshqa turdagi qimmatli qog‘ozlar (ya’ni i-turdagi emas) samaraliroq bo‘lganligi bois investor yutuqqa erishadi! Aslida, agar investor pul mablag‘larini risksiz stavka bo‘yicha qarz olish imkoniga ega bo‘lsa, “short sale” operatsiyasidan foyda-lanmasligi ham mumkin. Berilgan samaradorlikka ega barcha portfellar ichidagi minimal riskli ushbu portfel minimal riskli Markovits portfeli deb ataladi. Ayonki, uning riski uning berilgan samaradorlik funksiyasi sanaladi. Optimal portfelni shakllantirish bo‘yicha Markovitsning (9.1.1) – (9.1.3) masalalarini so‘z bilan quyidagicha ifodalash mumkin: minimal riskli barcha portfellardan samaradorligi berilgan samaradorlikdan kam bo‘lmagan portfelni shakllantirish. Ammo barcha portfellardan riski berilgan riskdan ko‘p bo‘lmagan maksimal samaradorlikka ega portfelni shakllantirish masalasi ham shu darajada tabiiy holdir: Portfelning kutilgan samaradorligini maksimallashtiruvchi ni toping. = → 174 Portfel riskining berilgan qiymati ta’minlanishi sharti bilan, ya’ni: ∑ = ; – ulushlar bo‘lgani uchun, u holda , Ushbu ifodani maksimal samaradorlikka ega Markovits portfeli deb ataymiz. ning turli qiymatlari uchun (9.1.1) – (9.1.3) Markovits masalalarini yechish bilan ∗ nuqtalar to‘plamiga ega bo‘lamiz. portfel tavsiflari tekisligida ∗ topilgan samarali nuqtalarga samarali portfellar trayektoriyasi deb ataluvchi ularni biriktiruvchi egri chiziq mos keladi (9.1.1-rasm). 9.1.1-rasm. Minimal riskning portfelning kutilgan samaradorligiga bog‘liqligi Qayd qilish joizki, birinchidan, samarali portfellar to‘plami mumkin bo‘lgan portfellar to‘plamining kichik to‘plamini tashkil qiladi va ikkinchidan, mumkin bo‘lgan portfellarning samarali trayektoriyalari fiksirlangan kutilgan daromadlilikda minimal risk yoki berilgan minimal riskda maksimal kutilgan daromadlilik bergani bois bir vaqtning o‘zida samarali ham sanaladi. Yuqorida bayon etilgan Markovits nazariyasi tamoyillariga ko‘ra, investor doimo samarali chegarada yotuvchi portfelni tanlaydi. Bu tanlov risk bilan daromadlilik nisbatini (doimiy “tortish”) tahlil qilish orqali amalga oshiriladi. Chegaraning chap tomonidan o‘ngga 175 qarab harakatlanar ekanmiz, biz kutilgan riskni oshiramiz, lekin ayni paytda daromadlilik chegaralari ham kengayadi. Shu munosabat bilan quyidagi savol tug‘iladi: qaysi portfel eng yaxshisi? Markovitsning samarali chegarasidagi barcha portfellar eng yaxshisi optimal portfel deb ataladi. Risk bilan daromadlilik o‘rtasidagi tan-lovda optimal portfel investor nimani afzal ko‘rishiga bog‘liq ekan-ligi o‘z-o‘zidan ma’lum. Yuqorida aytilganidek, bu afzal ko‘rishlarni foydalilik funksiyasidan foydalangan holda tasvirlash mumkin. 9.1.2-rasmda uchta befarqlik egri chizig‘i va samarali chegara tasvirlangan. Bizning holatda befarqlik egri chizig‘i bir xil darajadagi foydalilikni beruvchi risklar kombinatsiyasi bilan kutilgan daromadlilikni belgilaydi. Egri chiziq gorizontal o‘qdan qancha uzoq joylashgan bo‘lsa, foydalilik shuncha katta bo‘ladi. 9.1.2-rasm. Optimal portfelni tanlash Bundan tashqari, 9.1.2-rasmda berilgan befarqlik egri chiziqlarida qanday portfel investor uchun optimal sanalishi ham ko‘rinib turibdi. Shuni esda tutish kerakki, investor samarali chegarada erishish mumkin bo‘lgan eng katta befarqlik egri chizig‘iga intiladi. Shu talablar asosida optimal portfel befarqlik egri 176 chizig‘ining samarali chegara bilan kesishish nuqtasida tasvirlanadi. 9.1.2-rasmda bu A portfel. Investor U(E, σ) foydalilik maksimal bo‘lgan A ( , ) nuqtani topadi va shundan kelib chiqqan holda (9.1.1) – (9.1.3) masalaning ∗ yechimi sifatida o‘ziga optimal portfelni belgilab oladi. A portfeli investorning riskni afzal ko‘rishi va daromadliligi bo‘yicha befarqlik egri chizig‘i xarakteri bilan belgilab berilgan foydalilikni, shuningdek, daromadlilik va kovariatsiya bo‘yicha kutishlarini maksimallashtiradi. Agar uning kutilgan risk va daromadlilikka nisbatan afzal ko‘rishlari o‘zgarsa, optimal portfel ham o‘zgaradi. Misol uchun, 9.1.3-rasmda xuddi o‘sha samarali chegara, ammo boshqa befarqlik egri chizig‘i bilan tasvirlangan. Bu holatda 9.1.2-rasmdagi A portfelga qaraganda kamroq daromadlilik va riskka ega B portfel optimal sanaladi. 9.1.3-rasm. Boshqa befarqlik egri chiziqlarida optimal portfelni tanlash Bunda uning befarqlik egri chizig‘ini tuzish uchun investorning foydalilik funksiyasini qanday qilib aniqlash mumkinligiga oid savol tug‘iladi. Afsuski, bunga javob berish oson emas. Gap shundaki, iqtisodchilar foydalilikni qanday o‘lchash bo‘yicha hozircha yakdil fikrga kelishmagan. 177 Biroq bu nazariya foydasiz degan ma’noni anglatmaydi. Balki investor samarali chegarani tasvirlab, o‘zi uchun qaysi portfel eng to‘g‘ri kelishini aniqlab olishi kerakligidan darak beradi. Qo‘yilmalarni diversifikatsiya qilish orqali riskni kamaytirishda ushbu = + formuladan foydalaniladi. Ushbu formula portfelga kiritilgan n turdagi qimmatli qog‘ozlar soni ortishi bilan samarali portfel riski cheklanganligi va n → ∞ da nolga intilishini ko‘rsatadi. Bundan moliya bozorining asosiy amaliy qoidasi kelib chiqadi: riskli qimmatli qog‘ozlarga qo‘yilmalardan samara ishonchliligini oshirish uchun qo‘yilmalarni ayni bir turga joylashtirish emas, balki tarkibi imkon qadar xilma-xil qimmatli qog‘ozlardan iborat bo‘lgan portfelni shakllantirish maqsadga muvofiq, chunki ularning samarasi tasodifiy, lekin tasodifiy og‘ishlari mustaqildir. Biroq asl voqelikda yirik xilma-xillikka erishish qiyin, chunki mustaqil samara farazi yetarli darajada shartli va bunday kengaytirish imkoniyatini cheklaydi: xo‘jalik subyektlarining texnologik va iqtisodiy o‘zaro bog‘liqligi qimmatli qog‘ozlarning tasodifiy samaradorliklarining statistik o‘zaro munosabatlashuviga tabiiy ravishda ta’sir ko‘rsatadi. Amaliy nuqtayi nazardan keng ko‘lamli diversifikatsiyalashdan foyda bahsli emasligini ham qayd qilib o‘tamiz: uning iqtisodiy asoslangan ko‘lami tranzaksion xarajatlar ta’siri bilan cheklangan bo‘ladi. Bitimlar sonining ortishi bilan bu xarajatlar portfelga yirik miqdordagi aktivlarning kichik partiyasi kiritilishini o‘zini oqlamaydigan qimmat mashg‘ulotga aylantiradi. AQSH iqtisodchilari tomonidan amalga oshirilgan tahlillar diversifikatsiyalanadigan riskning salmoqli qismini portfelga qimmatli qog‘ozlarning taxminan 20 ga yaqin turini kiritish orqali bartaraf etish mumkinligini ko‘rsatdi. Portfelda bunday aktivlar turlari sonini kelgusi oshirish riskni kamaytirish sur’ati sezilarli darajada pasayib ketishiga olib keladi. individual portfel riskining egri chizig‘i aktivlar sonining ortishi bilan asimptotik tarzda ∗ bozor portfelining risk darajasiga yaqinlashadi (9.1.4-rasm). 178 Markovits nazariyasi ta’rifidan xulosa qilish mumkinki, u samarali portfellarni yaratish tamoyillari va ulardan eng yaxshi yoki eng optimal portfelni tanlash usullarini beradi. Bu nazariya unda nazariyaning asosiy parametrlarini o‘lchash tamoyillari ifodalanganligi bilan oldingi nazariyalardan farq qiladi. Bunga alohida aktivlar kabi butun portfelning riski va kutilgan daromadliligi taalluqli sanaladi. Bundan tashqari, ushbu kattaliklar, shuningdek, aktivlar daromadliligi o‘rtasidagi kovariatsiya va korrelatsiya yordamida portfel diversifikatsiyasini amalga oshirish mumkin bo‘lib, bundan maqsad daromadlilikka putur yetkazmagan holda uning riskini kamaytirishdan iborat. Bu parametrlarning ta’rifi va aniq ma’nosi nazariy-ehtimoliy tushunchalarga asoslanadi, ularni miqdoriy baholash esa statistik metodlar bilan amalga oshiriladi. 9.1.4-rasm. Portfel riskining riskli aktivlar soniga bog‘liqligi Portfelning kutilgan daromadliligi – bu portfelga kiritilgan barcha aktivlarning o‘rtacha kutilgan daromadliligidir. Har bir aktiv salmog‘i jami portfelning umumiy bozor qiymatida aktivning bozor qiymatining foiz ulushi sifatida aniqlanadi. Aktivning risklili darajasi uning daromadliligi variatsiyasi yoki standart og‘ishi bilan o‘lchanadi. Portfelning kutilgan daromadliligidan farqli ravishda, uning risklilik darajasi portfelga kiruvchi ayrim aktivlar risklilik darajasining o‘rtacha standart og‘ishiga teng emas. Portfel riski 179 aktivlar o‘rtasidagi kovariatsiya va korrelatsiyaga bog‘liq. Korrelatsiya qancha past bo‘lsa, portfel riski shuncha kam bo‘ladi. Markovits fikricha samarali portfel – bu berilgan risk darajasi uchun eng katta kutilgan daromadlilikka ega mumkin bo‘lgan portfeldir. Barcha samarali portfellar to‘plami samarali portfellar to‘plami yoki samarali chegara deb ataladi. Daromadlilik va riskka nisbatan investorning afzal ko‘rishlarini eng yuqori darajada qoniqti-radigan portfel optimal portfel deb ataladi. Investorning afzal ko‘rish-lari foydalilik funksiyasi bilan tavsiflanib, u befarqlik egri chiziqlari to‘plami yordamida grafik ifodalanadi. Optimal portfel – bu befarqlik egri chizig‘i samarali chegara bilan kesishadigan portfeldir. 9.2. Riskni baholash muammolari Markovitsning o‘zi o‘z g‘oyalarini amalga oshirishda qiyinchi-liklarga duch keladi. Keyinchalik u o‘zi bilan Nobel mukofotini baham ko‘rgan aspiranti Uilyam Sharp hamkorligida alohida qimmatli qog‘ozlar o‘rtasidagi kovariatsiyani hisoblash jarayonini chetlab o‘tishga imkon beruvchi metodni ishlab chiqdi. U aksiyalar yoki obligatsiyalar dispersiyasini bozorga nisbatan yaxlit baholashni taklif qildi, bu masalani sezilarli darajada soddalashtirdi. Shu asosda Sharp keng dovruq qozongan uzoq muddatli moliyaviy aktivlarni baholash modeli (Capital Asset Pricing Model (kapital bozorining narx modeli), CAPM) ni ishlab chiqdi, u barcha investorlar o‘z portfellarini Markovits tavsiyalariga mos ravishda tashkil qilgan hol uchun qimmatli qog‘ozlarni baholash imkonini berardi. Bu model muayyan davr uchun umumiy bozorga nisbatan alohida aksiyalar yoki boshqa qimmatli qog‘ozlarning o‘rtacha kurslari og‘ishini tavsiflash uchun “beta” koeffitsiyentidan foydalanadi. Boshqa matematik muammo shundan iborat ediki, portfellar va qimmatli qog‘ozlar bozorining o‘zi faqat ikkita son – kutilgan daromadlilik va dispersiya bilan tavsiflangan edi. Ushbu ikki songa bog‘liqlik faqatgina qimmatli qog‘ozlar daromadliligi Gauss egri chizig‘i orqali tavsiflangan hol uchun o‘rinli sanaladi. Normal egri chiziqdan og‘ishga yo‘l qo‘yib bo‘lmaydi va o‘rtacha qiymatdan har bir tomonda joylashgan qiymatlar to‘plami qat’iy simmetrik 180 taqsimlangan bo‘lishi kerak. Agar ma’lumotlar an’anaviy taqsimot bilan tavsiflanmagan bo‘lsa, u holda dispersiya portfel noaniqligini 100% aniqlik bilan tavsiflay olmaydi. Real dunyoda hech narsa mukammal emas. Bu albatta muammo, lekin ayrim investorlar uchun mazkur muammo boshqalariga nisbatan jiddiyroq muammo sanaladi. Ko‘pincha ma’lumotlar normal taqsimotga ularning asosida riskni hisoblash va portfel haqida qaror qabul qilish uchun yetarli darajada aniq joylashadi. Boshqa hollarda ma’lumotlar taqsimotining nomutanosibligi yangi strategiyalarni ishlab chiqish uchun asos bo‘lib xizmat qiladi. Riskni o‘lchash hal qilinuvchi masala hisoblanadi. Risk o‘lchanmaguncha, riskka borish-bormaslikni investorlar qanday hal qilishlari mumkin? O‘zgaruvchanlik yoki dispersiya risk o‘lchovi sifatida jozibali ko‘rinadi. Statistik tahlil bu taxminni tasdiqlaydi: o‘zgaruvchanlik-ning o‘sishi, qoida tariqasida, qimmatli qog‘ozlar narxining pasayishi bilan birga yuz beradi. Bundan tashqari, noaniqlik qiymatning muhim va tezroq tebranishlari bilan tavsiflanishi kerakligini ko‘rsatadi. Kursning jadal va sezilarli darajada o‘sish qobiliyati, odatda, uning xuddi shu darajada pasayishga moyilligi bilan uyg‘unlashtiriladi. Biroq o‘zgaruvchanlik sabablari masalasida hech qanday yakdillik yo‘q, o‘zgaruvchanlikning kattaligi nima uchun o‘zgarib borayot-ganining sabablari haqida esa gapirmasa ham bo‘ladi. Kutilmagan vaziyat sodir bo‘lganda biz o‘zgaruvchanlikni kuzatamiz. Boshqa tomondan, o‘zgaruvchanlik hammani ham bezovta qilmaydi. Risk mavjudligi, aslida, yuz berishi mumkin bo‘lgan hodisalarning faqat bir qismini anglatadi – o‘zgaruvchanlik ta’rifi ham shunga ishora qiladi – ammo vaqt noaniq bo‘lib qolaveradi. Vaqt unsurlarini joriy etish orqali biz risk bilan o‘zgaruvchanlik o‘rtasidagi aloqani kuchsizlantiramiz. Vaqt riskning o‘zgaruvchanlik bilan aloqasiniga emas, balki uni ko‘p jihatdan o‘zgartiradi. O‘zgaruvchan portfelning riskliligi uni nima bilan solishtirishga bog‘liq. Ba’zi investorlar va ko‘plab portfel menejerlari portfellar daromadliligi muayyan darajadan past bo‘lish ehtimoli kam bo‘lsa, o‘zgaruvchan portfellarni riskli deb hisoblashmaydi. Bu daraja nol bo‘lishi shart emas. Bu, masalan, korporativ pensiya jamg‘armasi-ning to‘lov qobiliyatini yoki ba’zi bir model indekslarini yoki portfel 181 daromadliligining qandaydir namunaviy indeksini ushlab turish uchun zarur bo‘lgan minimal daromadlilik bo‘lishi mumkin. Shunga qaramay, kursning hisob nuqtasidan pasayish ehtimoli sifatida riskni o‘lchash portfellarni boshqarish uchun Markovits ko‘rsatmalarini bekor qilmaydi. Daromadlilik kutilgan, risk esa kutilmagan hol sifatida qolaveradi. Riskni minimallashtirgan holda kutilgan daromadlilikni maksimallashtirish lozim. O‘zgaruvchanlik avvalgidek yo‘qotish ehtimolidan dalolat beradi. Bunday sharoitda optimallashtirish Markovits nazarda tutganidan ko‘p ham farq qilmaydi. Risk qimmatli qog‘ozlarning ishbilarmon faollik, inflatsiya va foiz stavkalari, shuningdek, ular sotilayotgan bozordagi tebranish-lar kabi iqtisodiy o‘zgaruvchilarga ta’sirchanligi bilan bog‘liq ko‘p qirrali tushuncha deb tasavvur qilinsa ham, jarayon davom etaveradi. Riskni boshqacha tarzda, faqatgina o‘tmish tajribasini tahlil qilish asosida ham o‘lchash mumkin. Faraz qilaylik, investor bozorni ortda qoldirmoqchi, ya’ni, kotirovkalar o‘sishidan oldin sotib olishga va ular pasayishidan avval sotishga harakat qiladi. Sotib olingan qimmatli qog‘ozlarga shunchaki egalik qilishdan ko‘ra ko‘proq pul ishlab topish uchun u necha foiz xatoga yo‘l qo‘yishni qoniqarli deb hisoblashi mumkin? Bozorni dog‘da qoldirish strategiyasi kotirovkalarda katta o‘sish paytini o‘tkazib yuborish xavfi bilan bog‘liq. Agar parametrlar barqaror emas, o‘zgaruvchan bo‘lsa, riskni o‘lchash ancha murakkablashadi. Hatto o‘zgaruvchanlikning o‘zi ham bir joyda tur-maydi. Muammo shu bilan oxiriga yetmaydi. O‘z umri davomida ko‘pchilik riskka munosabatini o‘zgartiradi. Biz ulg‘ayamiz, aqlimiz to‘lishadi, boylik orttiramiz yoki qashshoqlashamiz va risk hamda uni qabul qilmaslik haqida tushunchamiz u yoki bu tomonga o‘zgaradi. Xuddi shuningdek, riskka investorlarning munosabati ham o‘zgarib, bu ularning aksiyalardan va uzoq muddatli obligatsiyalardan kelgusi daromadlarga munosabatida jiddiy o‘zgarishni keltirib chiqaradi. Markovitsning hamkasbi, shogirdi va Nobel mukofoti sovrindori Uilyam Sharp tomonidan ushbu imkoniyatga nisbatan chuqur yondashuv taklif qilingan. 1990-yilda U.Sharp bir maqolasini 182 chop etib21, unda boylik o‘zgarishi va investorlarning riskli qimmatli qog‘ozlarga ehtiyoji o‘rtasidagi munosabatni tahlil qildi. Ushbu maqolada U.Sharp boylikning o‘zgarishi riskni qabul qilmaslik darajasiga ham ta’sir qilishiga oid farazni ilgari surdi. Boylik ortishi odamlarning yo‘qotishni qabul qilish qobiliyatini oshiradi, ammo yo‘qotishlarning o‘zi bu qobiliyatni pasaytiradi. Buning oqibati o‘laroq, boylikning ortib borishi riskka ishtiyoqni, uni yo‘qotish esa ishtiyoqsizlikni kuchaytiradi. U.Sharpning nazariyasiga ko‘ra riskni qabul qilmaslikdagi bunday o‘zgarishlar bozordagi ko‘tarilish va pasayishlar nima uchun hamisha oxirgi nuqtagacha borishi, lekin oxir-oqibat qiziqqon investorlar juda uzoqqa ketib qolganini payqashi va to‘planib qolgan xato baholarini tuzatishga kirishishi bilan nihoyat o‘rtacha mavqeni egallash mexanizmi ishga tushishini izohlay oladi. Markovits tomonidan ishlab chiqilgan portfelni shakllantirish konseptsiyasi ko‘pincha tanqid qilinishiga qaramay, uning ahamiyati beqiyos sanaladi. 1952-yildan boshlab u investitsiyalarni boshqarish-ga zamonaviy yondashuvda hukmronlik qilayotgan muhim nazariy fikrlar va amaliy dasturlarga asos bo‘ldi. Aslini olganda, portfelning xilma-xilligi zamonaviy investorlar uchun haqiqiy topilmaga aylandi. Markovitsga qilingan hujumlar uning asosiy g‘oyalarisiz hech qachon paydo bo‘lmasligi muqarrar bo‘lgan yangi konseptsiyalar va yangi qoidalar ishlab chiqilishiga turtki berdi. Biroq Markovitsning yutuqlari asosida yaratilgan deyarli barcha tadqiqotlar investor mulohazakorliligiga oid tortishuvli masalaga qanday munosabatda bo‘lishga bog‘liq. Ratsional harakatlar va riskni qabul qilmaslik konseptsiyasini tadqiq qilish lozim. So‘nggi yillarda olib borilgan tadqiqotlar ratsional harakatlanish me’yorlaridan ko‘plab og‘ishlar tizimli ekanligi aniqlandi. Boshqa bir imkoniyat ham bor. Odamlar o‘zicha oqilona yo‘l tutmaydi, lekin ratsional harakatlanishning an’anaviy modeli oqil odam qaror qabul qiladigan yo‘lning faqat bir qismini qamrab olishi mumkinligini taxmin qilsa bo‘ladi. Bunday holatda muammo Sharpe W.F. Investor Wealth Measures and Expected Return // Quantifying the Market Risk Premium Phenomenon for Investment Decision Making / Ed. Sharpe W.F. Charlottesville, Virginia: The Institute of Chartered Financial Analysts, 1990. 183 odamda emas, ko‘proq ratsional harakatlanish modelida bo‘ladi. Agar odam qilgan tanlov mantiqiy va oldindan aytish mumkin bo‘lsa, u xilma-xil, barqaror afzal ko‘rishlar yoki to‘g‘ridan to‘g‘ri ratsional harakatlanish me’yorlariga mos kelmaydigan afzal ko‘rishlar bilan birga kuzatilsa-da, bunday xatti-harakatlarni matematik vositalar orqali modellashtirish mumkin. Bunda mantiqni faqat an’anaviy model bilan belgilanadigan emas, balki turli yo‘llar orqali kuzatish mumkin. 9.3. Blek modeli Investor kelgusi daromadlar uchun, investitsiya qilingan kapitalini oshirish istagida qo‘shimcha summa topsin. U holda ,…, summada turli aktivlarni sotib olganda, + = ∑ ga yoki bu tenglamaning har ikki tomonini ga bo‘lgandan keyin + = ∑ ga ega bo‘lamiz, bu yerda = . = − bo‘lsin, u holda xuddi avvalgidek ∑ = ga ega bo‘lamiz, lekin i – turdagi aktivga joylashtiriladigan mablag‘lar ulushidan biri, aynan esa xi manfiy bo‘ladi. Yanada murakkab vaziyatlarda qarz mablag‘lariga javob beradigan manfiy komponent birdan ortiq bo‘lishi mumkinligi ayon.
Yüklə 0,89 Mb. Dostları ilə paylaş:
| |||||||||||||||