206
Ammo, xaridorlar juda ko‘p bo‘lsa, firma ularning har biri uchun alohida narx
belgilashi qiyin. Bu erda asosiy muammo, xaridorlar sotib olishi mumkin bo‘lgan
narxni aniqlashdir. Firma xaridorlar bilan so‘rov o‘tkazishi mumkin,
lekin xaridor
ushbu sotib olishi mumkin bo‘lgan maksimal narxni to‘g‘ri aytadi deb hech kim
kafolat bera olmaydi. Shunga qaramasdan, xaridorlar kamroq bo‘lganda, real hayotda
narx differentsiatsiyasidan foydalanuvchi firmalar ham yo‘q emas. Masalan, gazga,
elektroenergiyaga aholi va korxonalar to‘laydigan narxlar, hayvonot bog‘iga,
muzeyga kirish chiptalarining yosh bolalarga, katta yoshdagilarga va guruhlarga har
xil narxlarda bo‘lishi. Bunday hollarda narxni differetsiatsiyalovchi firma iste’molchi
ortiqchaligining bir qismini o‘zlashtiradi.
Yana bir misol tariqasida poyafzal sotuvchi firmani ko‘rib chiqaylik. Sotuvchi
har bir poyafzal sotilishidan 20 foiz foyda oladi deylik. Sotuvchi ba`zi bir
xaridorlarga tovarni o‘z
narxida sotsa, boshqa biriga sotganda o‘z ulushining bir
qismidan
voz kechadi, nima uchun deganda, foyda olmagandan ko‘ra
har bir
poyafzaldan 10 foizdan (20 foiz o‘rniga) foyda olish uning uchun afzalroq.
Agar narxlar differentsiatsiyasi xaridorlar sonini oshishiga olib kelsa,
bundan
sotuvchilar ham, xaridorlar ham manfaat ko‘radi. Demak, umumiy farovonlik oshadi.
Quyidagi 15.5-rasmda ana shu vaziyat tasvirlangan.
Dostları ilə paylaş: